Zoals we wel meer doen onderweg, bedenken we ineens dat we, eens thuis nog voor eten moeten zorgen en dan is het normaal dat één van beiden vraagt: “Stoppen we bij …” en dat is gewoonlijk wel de voorziening die op onze weg ligt.

Onderweg van de Bostalsee naar huis was dat dus een Burger King. Bovendien had ik voorgaand log al op het oog en wou dus ook een foto van die Texas Bacon en daar was lichtjes haast bij.

We parkeren de auto, lopen de hoek om, zien een koppel binnen gaan, komen aan de schuifdeur die weigert ons door te laten. We proberen nog eens, het is niks gekort. Luc zwaait eens naar de sensor maar de deur blijft dicht. We lopen de andere hoek om, naar de andere deur, zelfde resultaat. We zien wel dat er mensen binnen zitten eten.

We denken: “Misschien via de shop”, daar zien we wel een doorgang maar die is echt afgesloten. Dus lopen we nog eens naar die deuren en zien daar -behalve de twee mensen die ook -vergeefs- proberen binnen te geraken- het volgende:

Dus op die paar minuten dat wij er niet waren zijn ze er in geslaagd bovenstaande af te printen en dat op beide deuren te hangen. Wat stoort me? De manier waarop ze meenden het te moeten oplossen. Want die vond ik echt nogal neerbuigend.

We voelden ons dus allesbehalve King Burgers.