Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Dikke Dames

Kuren over muren

Dik twee jaar hing de ingelijste poster van het schilderij van “Portret van een Kleptomaan” van Théodore Géricault hier aan de muur.

Indertijd vond ik het een goed idee van Luc om de 6 bloemenkaders te vervangen door één grotere kader. En werkelijk, het zag er goed uit.

Wanneer kwam de gedachte ’s nachts bij mij binnensluipen? Ik kan het me niet herinneren. De eerste paar keren zei ik er niks van. Tot het geen gedachte meer was maar een gezeur. Ik miste de bloemen.

Luc keek maar raar op toen ik het zei. En zoals altijd werd het wat op de -middel- lange baan geschoven.

Gisteren heeft het portret de plaats geruimd voor de bloemenkaders. En het voelde een beetje aan als thuiskomen na een lange vakantie.

Het portret van “een Kleptomaan” hangt nu in de eetplaats waar hij de “Dikke Dames” ging vervangen en die laatsten verhuisden dan weer naar boven de hondenkop.

En ik zag dat het goed was. Luc zei niks … volgens hem omdat hij geen “pap” meer kon zeggen.

Wie? Wat? Waar? Wanneer?

Zo een maand of twee geleden liep ik door de Kringwinkel en zag een schilderij. Dat is niet verwonderlijk, er staan er wel meer. Maar meestal bekijk ik die niet. Maar zo had waren er ooit al eens “Dikke Dames” van El van Leersum -een afdruk weliswaar- in mijn oog gesprongen.

Nu trok dit mijn aandacht omdat ik meende de locatie te herkennen. Ik nam het op en zag de naam.

Het was niet de naam van de schilder. In de tijd waarin het schilderij ingekaderd werd, schreef men nog niet met dat lettertype. Maar het was wel mijn achternaam.

Nu is het wel zo dat er ooit één van mijn voorvaderen verwant was aan een kunstschilder, maar dat is dan al zoveel eeuwen geleden dat je het nu nog moeilijk over verwantschap kan hebben.

Voor zover het mooie, prettige aan dit verhaal. Wat volgt is minder fraai.

Ik googelde de naam van die kunstschilder om te weten of hij erg gekend was, of er ergens schilderijen van hem hingen en of het de moeite waard was dat ik die eens zou gaan bekijken.

En wat kreeg ik te zien? Mijn voor én achternaam, de naam van de vroegere zaak en alle adresgegevens en telefoonnummer op de koop toe met een foto van het huis als toemaatje en dat met de auto voor de deur, die we pas drie jaar na het stopzetten van de zaak hebben gekocht.

En dat terwijl ik dat nooit op internet het gezet en dat we toch al x-aantal jaar op pensioen zijn.

Wie heeft ooit bedacht dat dat op internet thuis hoorde? Eén van de instanties waarbij je je moet inschrijven als zelfstandige?

Vraag was: hoe krijg ik het er af? Als ik er op klikte kon ik het wel verwijderen, maar is dat ook zo? “Feedback” noemde Google het, maar eerst krijg ik een melding dat aan die feedback daarom nog geen gevolg zal worden gegeven.

Daarna kreeg ik een e-mail dat het 24 uur kan duren eer het bijgewerkt wordt.

Om dan, nog vóór het geschrevene te merken dat het al verwijderd was.

Een mens zou ervan zuchten. Een ander draait het in de soep en wie mag het oplossen?

Waarom Luc ne krak is

Kringwinkel. Schilderij. 80€ bij de bol met een kommeke. In een kader van bij de Ikea Prikske betaald. Schoon voor in de eetplaats. Paar vijskes los van kader. Luc gaat repareren.

Krak! Geen glas meer in de kader van bij de Ikea

Gelukkig hadden ze bij de Action kaders van het goeie formaat en dat voor een prikske van de prijs van een nieuwe van bij de Ikea

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén