Er was de tijd dat ik de rommelmarkten beu geraakte. Niet de rommelmarkten op zich maar het oeverloze gezwam dat sommigen afdingen noemen.

We hebben er een jaar lang bewust geen gedaan en de coronajaren ook niet, natuurlijk. Nadien zijn we er terug aan begonnen, met een light-versie. Een paar per jaar is meer dan genoeg om er weer geen indigestie aan over te houden.

Maar nu is het ook begonnen op de boekenmarkt. Ze gaan afdingen. En daar stopt het. Niet dat we halsstarrig vasthouden maar iemand die een boek pakt en zelf de prijs gaat zeggen komt van een kale reis thuis.

Nu mag eenieder doen wat hij of zij zelf wil, maar boeken gaan aanprijzen aan een dumpprijs wordt door de meesten van de boekenverkopers niet op prijs gesteld. Wij hebben daar ons gedacht over, maar willen er niet op aangekeken worden als ze bij ons een boek nemen en dan verwijzen naar een dumpprijs.

Om te verhinderen dat het dezelfde weg zou opgaan als de rommelmarkten en ik er weer tegenzin bij zou krijgen, stelde ik Luc voor een rijmsel -of twee- te maken, die we dan op A5 formaat konden afprinten, in een folderstandaard zouden stoppen en die tussen de boeken konden inplanten.

Ik had het nog maar pas geopperd of het eerste concept kwam al op gepopperd. We zaten in de auto en ik noteerde snel en heb er thuis wat aan geschaafd en bijgevijld.

Stel, je koopt drie broden bij de bakker
Je vraagt korting en wat zegt die rakker
Bakker wil geen korting geven
Brood is nodig in het leven
Maar boeken zijn voor ons plezier
Dus korting geven? Ook niet hier!

[© ms – 18 maart 2024]

Maar wij zijn toch rare wezens. Ja, we weten dat zelf ook wel. Terwijl we op zoek waren naar van die folderstandaards, rees de twijfel. Zou dat niet arrogant overkomen? Zouden ze onze stand dan niet compleet links laten liggen? Kon je niet beter eerst horen en dan reageren?

Idee? Afgevoerd!