In een tijd van lang geleden, toen ik af en toe eens last had van een te lage bloeddruk, raadde de dokter me aan om ’s avonds een Stout¹ te drinken.

Dat was in een tijd dat dokters nog aanrieden om bier te drinken, want dit was nu al de tweede keer. De eerste keer was zo rond mijn veertiende toen hij zei dat ik beter een pils bij mijn eten kon drinken dan limonade. Al weet ik nu niet echt meer of dat nu de zelfde dokter was of een andere.

Door de loop der jaren werd de Stout vervangen door donkere Leffe, door donkere Grimbergen, door niks meer … en toen we op pensioen waren kwam er zo af en toe eens een pak Piedbœuf mee naar huis en dronken we die -heel af en toe- ’s avonds voor de TV.

Toen we die dag in de jeugdherberg waren, wilde ik ’s avonds iets gaan drinken in de bar, wat een groot woord is voor de ontbijtzaal met enkele drankautomaten. Het enige dat me aanlokkelijk leek was een donkere Leffe.

Eens die ingeschonken was en ik de fles eens goed bekeek, bleek dat die 0,0% vermeldde en daar was ik niet kwaad om. Zodoende is nu de donkere Leffe zonder alcohol ingeburgerd. Die drink ik. Luc houdt het bij de Piedbœuf. Het voordeel is dat je er ook wel twee van kan drinken.

Blijkbaar zou er nu ook alcoholvrije wijn bestaan. Wil ik dat proberen? De laatste tijd heb ik neiging om in slaap te vallen bij het drinken van -zelfs maar één glas- alcohol.

Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat hetzelfde zou zijn.