Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Vakantie (Page 1 of 2)

De waters op vakantie

Als ik zou zeggen dat alle vakantieparken een meer of vijver hebben, lieg ik misschien, want ik heb nog niet bij alle vakantieparken een vakantie, week, midweek of twee- of driedaagse doorgebracht. Ik denk trouwens niet dat dat me, in wat me nog rest van mijn één mensenleven, zou lukken. De vraag is ook of een heel mensenleven wel zou volstaan.

Wat wel waar is, is dat alle parken -en dat zijn er niet zo heel veel- waar ik wel al was zo een meertje of vijvertje hebben.

Soms hebben ze dat niet nodig, dan liggen ze gewoon aan bij zo een groter meer zoals de Bostalsee en het Rauwse Meer, zoals Center Parcs Bostalsee en Sunparks Kempense Meren.

Soms liggen ze aan zee, maar de beide Belgische parken hebben daarbovenop nog een parkmeertje.

Ook het -niet nader genoemde- park in Drenthe had een eigen parkwater, eigenlijk meer dan één al was het ene dan een zwemvijver en het andere een vennetje in natuurgebied.

En daar hadden we dan, als kers op de taart, de niet zo veraf gelegen Baggelhuizerplas. Die was een wandeling meer dan waard. Er was niet echt veel volk. Op enkele joggers na hebben we er niemand ontmoet. Rare gevolgtrekking? Als de wc-voorzieningen bij dat soort gebieden gesloten zijn, wordt het pas de moeite waard om ze te bezoeken.

Die waterpartijen vind ik een enorme meevaller, vooral als je ’s avonds niet de hele avond voor de TV wil hangen en nog een luchtje wil scheppen. Water heeft altijd een bepaalde aantrekkingskracht en het is snel gezegd: “Gaan we nog eens tot aan het meer?”

Tijdens afwezigheden …

Tijdens afwezigheden plan ik logjes op voorhand. Dat vertelde ik al meer. Zo gaan we elk jaar een paar dagen rond onze verjaardagen op stap. Dan begin ik te denken over wat ik zou schrijven.

Een limerick over het niet kunnen schrijven als we niet thuis zijn past dan precies in het plaatje en roept herinneringen op over hoe het er ooit aan toeging.

Andere dingen die ik vertel zouden het blog niet halen moest ik ze niet op voorhand moeten schrijven hebben. Met dank aan de grote Tsjip en aan de twee ananassen die nog in de fruitmand stonden.

Er stond trouwens nog een ander nonsensverhaal in afwachting. Dat staat er nog en blijft nog wel even in afwachting staan. Je weet maar nooit wanneer we nog eens een reserveverhaalke nodig hebben.

Ik zei dus al meer dat ik al meer heb gezegd dat ik het blog niet logloos wil laten. Je weet nooit welke onverlaten er meekijken.

Maar nu zijn we thuis. Maar … wie weet voor hoe lang?

Knopen doorgehakt

Niet enkel om die pauzes maar ook omdat het hele gebeuren zo nieuw voor ons was, waren we later buiten dan voorzien.

We hebben het geplande bezoek aan het Centrum Ronde van Vlaanderen naar een latere datum verschoven en daardoor heb ik op de terugreis mijn peinzer aan het draaien gezet en een paar knopen doorgehakt voor die in overdrijf ging.

Het was al wel eerder wat aan het roeren geweest hierboven onder mijn hersenpan en ik vermelde het al een beetje als volgt:

We hebben het anders opgelost. We hebben de reis geannuleerd. Het zat er aan te komen. Met de huidige onzekere situatie en de prijs van de naft vind ik 700km rijden niet te verantwoorden. We zoeken het wel dichter bij huis.

De reis waarover sprake was die van de meivakantie, die we al twee coronajaren voor ons uit hebben geschoven en waarvan ik met zekerheid weet dat ik al vertelde dat we daar ter plaatse een FFP2 moesten hebben om in het kasteel binnen te geraken.

Soit! Voorlopig hebben we dus geen FFP2 meer nodig.

Wat we wél gaan doen is wél in eigen land op vakantie gaan, maar geen hele week. Dat dat te lang is ondervonden we in Ursel in september 2020.

We gaan spreiden. Een paar dagen in mei, een paar dagen in juni, een paar dagen in …

De septembervakantie staat nog gepland, maar die is net over de grens.

We gaan ons laten leiden door onze museumpas en mooie wandelingen in de buurt.

Of het ooit nog anders wordt …

Vakantie in eigen land

Omwille van corona annuleerden we de mei-vakantie in de Eifel in Duitsland.

Omwille van de twijfel over corona annuleerden we ook de septembervakantie in Bayern in Duitsland. Maar we boekten een week vakantie in eigen land. Niets sensationeels, wat puur natuur en een paar plukjes Memorielaan.

We hoopten dat het zou meevallen, we vreesden dat het kon tegenvallen.

Het werd een aangename ontspannen vakantie, rustig en gezapig. We wandelden wat af in echt prachtige bossen. Maar het WOW-gevoel ontbrak.

Er waren geen magnifieke watervallen, er was geen lieflijk meer met een allerschattigst eiland, er waren geen doedelzakken om leven in de brouwerij te brengen en het was vlak, het vlakke land.

Luc zal er wel blij om geweest zijn, hij zucht en moppert namelijk wat af als hij de berggeit mag volgen, maar mijn kuiten verlangen wel wat meer vuur, iets om op te klefferen al vraag ik me steeds tijdens het klefferen af waarom ik het mezelf aan doe.

Ik weet wel dat je in de Ardennen wel wat meer klimwerk voor de benen krijgt, ook watervallen kan zien en nog wel andere dingen die een bezoek waard zijn.

Wat is dan het probleem? De Ardennen? Daar zaten alle andere Belgen al. Allee, het is te zeggen, diegenen die niet aan de kust zaten.

Vakantie in eigen land? Voor herhaling vatbaar? Ja zeker en toch een beetje niet.

Het is te zeggen dat ik voor het echte vakantiegevoel in mei en september toch eerder zal neigen naar een verblijf in een meer tot de verbeeldingsprekende omgeving.

Vakantie in eigen land is echt wel aangenaam maar dan misschien wel gespreid in meerdere korte periodes van enkele dagen.

Ja? Zeker van? En wanneer was de eerste keer dat we elkaar bekeken en zegden: “toch een plezante vakantie”. En te weinig om te doen? Er is daar nog bos te over, wandelingen die we niet deden ook.

Andere activiteiten, zoals een bezoek aan een binnenzijde van wat dan ook, vallen dan wél weg.

Al bij al was de voorbije vakantie een verademing na al die maanden huisarrest.

Momenteel kijken we uit naar de midweek Center Parcs in de Eifel die verlengd werd tot een week door de voucher van de geannuleerde midweek in maart.

Als die maar doorgaat met al die rode zones.

De houdbaarheidsdatum

Vandaag is het 27 januari 2020. Je zou het niet zeggen als je de datum bekijkt.

Vandaag 27 januari 2020 heb ik me aan het uitwerken van ideeën gezet. Voordeel van deze concepten is dat ze geen houdbaarheidsdatum hebben, zoals het bericht dat vandaag 27 januari 2020 verscheen. Neen, ze vallen best te bewaren voor een dag zonder bloginspiratie of voor de dagen dat we op vakantie zijn.

Deze verdwijnt nu in de kastdeur samen met de andere, die voorzien zijn voor de meivakantie, netjes gesorteerd dag op dag zodat ze er niet holderdebolder uitrollen maar gewoon de een na de ander hun opwachting maken.

Vandaag 8 mei zit de vakantie er op. Na het ontbijt laden we de auto en rijden huiswaarts. Morgen is er weer eentje vers van de pers … over de vakantie waarschijnlijk.

Dat het ondertussen goed fout ging weet eenieder wel, dat de vakantie niet doorging ook.

De logjes die in de planning stonden voor tijdens deze vakantie zijn verwaaid met de wind. Slechts één ervan verscheen gewoon zoals voorzien, andere werden ingepland voor een -hopelijk- volgende vakantie of staan nog gewoon in de file en twee heb ik er gewoon uit gekegeld.

Ze waren toen wel goedgekeurd maar nu vind ik ze gewoon over datum.

Het jaar verschil

In 2019 waren we van 1 mei tot en met 8 mei in de Eifel. Onze meivakantie, zo gekozen omwille van Lucs verjaardag, was er eentje met kil weer en zelfs sneeuw. Maar we wilden terug.

Omwille van de tegenvallende recensies bij het boeken weken we uit naar Virneburg. Daar hadden we vorig jaar een mooie wandeling gemaakt.

In 2020 kwam corona-Covid_19 roet in het eten gooien. We zegden Virneburg af, niet met volle plezier, maar ook niet met hartepijn. We zijn nogal goed in accepteren.

Dat wil zeggen dat we vandaag, in plaats van gepakt en gezakt naar Virneburg af te reizen, een log schrijven en vertellen dat we eigenlijk liever zouden afreizen dan dat log schrijven.

Vandaag? 30 april? Jawel. Vorig jaar zagen we de meibomen, ook in Virneburg en die worden op 30 april ’s avonds feestelijk opgezet. Dat zouden we eens bekijken. Het mocht niet zijn.

Meer foto’s

Luc en de vakantie

Eigenlijk had ik het nog moeten hebben over de laatste dag van de vakantie en over de terugreis. Maar voor die laatste dag ter plaatse, vergeef me, maar daarvoor heb ik een beetje zeer aan mijn goesting.

Want ziede, ik heb daar foto’s genomen op sportstand. Dat betekent dat dat actiefoto’s zijn en dat ik uit zo een 500-tal foto’s de betere moet selecteren.

Iets anders dus maar. Iets over Luc en de vakantie. Toen we in het voorjaar met de eerste luten van de Brexiteers te maken kregen en de daaropvolgende strubbelingen ons dwars zaten weken we uit naar de Eifel.

Als resultaat daarvan gaf Luc aan dat hij volgend voorjaar weer naar de Eifel wil en dat terwijl wij toch elk jaar in november een midweek Center Parcs in de Eifel boeken.

Ik had Bled geboekt, hij had wat raar gekeken, ik had ook al Bulgarije geopperd, hij had nog raarder gekeken, want 2.000km van huis is toch wel erg ver.

Dus Luc is meer voor de terugkeer naar een geslaagde locatie, terwijl ik er meer op uit ben om nieuwe te ontdekken. Volgens hem is het toch gemakkelijk als je er de weg een beetje weet.

Wat gebeurde er nu ergens de voorbije twee weken? Luc vond een tocht die hij wel zag zitten … in Slovenië. Dus ja, bij leven en welzijn gaan we in mei 2021 terug naar Bled en/of Bohinj. Waarom niet eerder? De vakantie in de Eifel voor 2020 is al geboekt.

Toch Bulgarije nog eens op tafel gooien?

Mistoestanden

Het begin van onze septembervakantie verliep niet vlot, ze was getekend door mistoestanden.

Zoneke zou eerst tien dagen op vakantie zijn, wij daarna, met een dag tussen beide in. Dit werd gedwarsboomd door een vliegtuig dat een dag later en een trein die een dag vroeger kwamen met een overlapping als gevolg. Dat wij die negentiende ’s ochtends vertrokken en Zoneke die negentiende pas ’s avonds zou landen maakte dat Nitro de hele dag alleen zou zitten.

Op zich kan dat geen kwaad. Dat doet hij ook als Querida en Zoneke uit werken zijn, maar stel … stel dat dat vliegtuig toch nog vertraging zou oplopen. Onrust allerwege.

En neen, het was niet daarvan dat ik die nacht wakker was geschrokken. Het was gewoon geen droomscenario.

Brexit²

Het begon er zo wat naar uit te zien dat ik gelijk zou krijgen, dat de Brexit zich vooral gaat toespitsen op het verhinderen van vrije doorgang van personen.

Zo las ik eerst dat de Britten 7€ zouden moeten betalen om de EU te bezoeken1.

Daarna las ik dat wij wel eens een visum nodig zouden kunnen hebben2.

Een visum op zich vind ik niet dramatisch, maar wat met de tijd? Je weet hoe langzaam zulke instanties iets in orde krijgen. Het Britse lidmaatschap eindigt in maart en wij zouden begin mei op vakantie vertrekken.

Ondertussen blijven de gesprekken over een hernieuwde Oostende-Dover het nieuws halen3, zij het altijd in een onbestemde toekomst, betogen de Britten tegen de Brexit4 en zou de overgangsperiode waarin de grenzen open blijven met enkele maanden tot een jaar verlengd kunnen worden5.

Wij hebben geboekt. Voilà!


____________________
1 Express
2 Het Laatste Nieuws
3 vtm – url: https://nieuws.vtm.be/vtm-nieuws/politiek/ferry-tussen-oostende-en-groot-brittannie-gesprekken-met-investeerders …
4 Het Laatste Nieuws
5 Het Laatste Nieuws
____________________

Een bezigheid zoals een andere

Regenachtige dag, niet veel te beleven. Wat doet een mens dan?

De vakantie boeken natuurlijk.

Het liep niet helemaal van een leien dakje. Er kwam nogal wat bij kijken. Wilden we hetzelfde patroon van vorige keer? Wilden we wel langer wegblijven?

Na rijp beraad besloten we dat een tiental dagen in de zomer genoeg zou zijn.

En het geplande surplus dat we schrapten? Dat is ook al op. We boekten ineens nog eens een tiental dagen voor de kerstperiode.

En dan hier en daar nog een midweek Sunparks er tussen maar die boeken we dan wel op de wilden boef.

Page 1 of 2

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén