De verzuchtingen in coronatijden, je weet niet vanwaar ze komen … ook niet meer hoe we er op kwamen, maar ergens begin maart kwam er ineens een kerstmarkt oppoppen in ons gesprek.

“Ik wou daar nog eens naartoe” verzuchtte Amke.

Bollie had wat bedenkelijk gekeken en gezegd dat ze dat met oma moest regelen, die deed dat graag. Dat we al jaren geen kerstmarkt meer hadden bezocht omdat het toch altijd hetzelfde was, wist Bollie blijkbaar niet, maar ze wist ook niet dat we in december 2020 een week Kassel hadden afgezegd waarbij we ook hadden uitgekeken naar nog eens een Duitse kerstmarkt.

Dit terzijde.

“Een Duitse dan?” opperde ik. Amke was direct akkoord. Ella had wat bedenkelijk gekeken. “Dan boek ik wel een overnachting … of twee” zei ik. Want ik dacht aan Kassel want die van Aachen en Köln zijn wat te druk, zo vreesde ik. “Laat het ons hopen” dacht ik er in stilte bij.

Toekomstmuziek uit het verleden.

Ik boekte Koblenz op 29 maart … en annuleerde voorbije zondag. De coronatoestanden zien er niet best uit en kleindochter en ik waren blij dat we het onderwerp ter sprake brachten omdat we geen van beiden de stoorzender hadden willen zijn.

“We kunnen het beter een jaartje uitstellen” zei ze.