Bij het buitenkomen uit een winkel zei Luc dat hij zich afvroeg wat de Scouts daar verkochten. Wat Scouts? Welke Scouts?

Even rondkijken en ik zag het standje. De Scouts verkochten marsepein per kilo of per halve kilo. We kochten een halve kilo. We zouden toch niet zomaar efkes een hele kilo verleiding in huis halen.

Toen Luc gisterenmorgen twee schijfjes afsneed, bedacht ik opeens dat ik als kind altijd liever de marsepein had dan de chocolade. Jammer dat ik de roze varkentjes, oranje appelsientjes en andere gekleurde figuurtjes moest delen met Broer die dan wél liever de chocolade had.

Eens getrouwd heb ik één keer zelf marsepein gemaakt omdat de gekochte me te veel naar papier leek te smaken. Het viel me tegen, al weet ik niet meer waarom. Te omslachtig? Te duur?

En nu? Hoe lang zou het nu geleden geweest zijn dat ik het nog at? Ik kan het me zelfs niet herinneren.

En ineens bedacht ik: “k Had er een foto van moeten nemen vóór Luc er stukjes afsneed” wat ik nog snel deed, zolang er nog genoeg van halve kilo overbleef”.

En eigenlijk, eerlijk gezegd, vind ik deze marsepein erg lekker en denk ik dat Luc en ik elkaar in de gaten zullen moeten houden om er niet teveel ineens van te eten.