Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Nokpannen

De jaarlijkse duvelse schrik

Ze zijn er weer daar mee. Ze kunnen het zich niet laten. Maar ja, ms maske, het is winter voor iets.

Ze geven vriestemperaturen -tot zelfs een koudegolf1– en dan nog wel voor een hele week en de schrik slaat me weer om het hart. De schrik voor het bevroren water. In de annalen van dit blog staat dat waterleidingprobleem al meer beschreven.

Kort verteld: we hebben malsjaans gehad met aannemers waardoor een deel van de waterleiding over de open zolder van de aanbouw voert en waar we, na een fiasco, een warmtekabel hebben opgelegd. De vrees bestaat nu dat de elektriciteit uitvalt of stel dat de kabel kapot ging of gaat. En om dat te controleren zou een van ons halsbrekende toeren moeten uithalen om op die open zolder te geraken.

(…), steekt hij de ladder door die gleuf, gaat op zijn buik liggen, draait zich zodat zijn benen boven de leegte hangen en schuift achteruit tot hij zijn benen naar beneden krijgt en dan hopen we allemaal dat die ladder op de juiste plaats staat. Als hij aan die gleuf gaat zitten met zijn benen op de ladder, kan hij er niet onder natuurlijk, want dan zit hij met zijn neus tegen het dak. En omdat een mens zijn knieën maar in één richting kan plooien moet hij echt zo ver achteruit boven het niets gaan hangen dat mske er de zemelen van krijgt.

De stekker van die warmtekabel steken we elk jaar in november in en trekken hem uit na de ijsheiligen.

Bij aanhoudende temperaturen -0° gaan de verwarmingen op de badkamer en de gastenkamer, onder de zolder waar de boiler zit, niet meer op nachtstand. De onze niet, wij slapen altijd met het venster open. Onze kamer komt dan ook niet aan of omtrent die waterleiding. De verwarming in de keuken, die zich onder die open zolder bevindt, die gaat ook gewoon door.

En ik weet: de jaarlijkse week goed slapen zit er weer aan te komen.

Kunnen we daar nu niets aan doen? Jawel. We kunnen een stielman vragen om het euvel te verhelpen.

Alleen … je kan niet geloven hoeveel stielmannen we al contacteerden en hoeveel er al hun kat hebben gestuurd.

Ten tijde van de zomerstorm, met de afgewaaide nokpannen kwam er ene, die ging ons een offerte maken, maar mocht hij die intacte afgevallen nokpan meenemen om te zien welk type hij zou nodig hebben?

Wij hebben hem nooit meer gezien. De nokpan ook niet.

____________________
1 Het Laatste Nieuws

Een bewogen avond uitgelopen

“De balk en het stuk muur met de klimop is verdwenen” bulderde Luc van boven naar beneden.

Aangezien de donder luider bulderde dan hij ben ik maar naar boven gegaan om de nu blote muur te zien waar een reusachtig monster een hap uit had genomen.

“Waarschijnlijk op de auto” zei Luc. Waarschijnlijk wel, maar gaan kijken was er niet bij. Daarbuiten waren alle duivels los en beukten met alle kracht tegen de voordeur. “Niet openmaken” waarschuwde ik Luc die tekenen vertoonde tot.

Toen het minder werd ben ik gaan kijken langs achter, langs de poort. “Wees voorzichtig” maande Luc me aan. Het onweer kon me niet deren, ik moest en zou naar die auto. Alle geluk, dat stuk muur en de hele bos klimop lagen blijkbaar tussen de muur en de auto in. De hagelbollen naast de auto waren zeker een handvol groot.

“Waar bleef je” vroeg Luc “het kletterde zo hevig dat ik je geroepen heb”. Hij was een beetje ongerust. Maar ja, het kletterde dan ook zo hevig dat ik zijn roepen niet gehoord had. Ondanks dat het al minder was, had ik toch een ferme natte broek aan en was mijn vest ook zwaar van regen.

We waren een beetje gerust gesteld, tot het nog minderde en we door de voordeur naar buiten liepen. Een stuk van het dak lag voor de voorgevel. Nu ja, enkele nokpannen. Maar toch was heel de zolder nat.

Het ganse dorp liep buiten, Meerdere buren hebben schade. De brandweer beloofde te komen, maar wist niet wanneer. Konden we gaan slapen? Of niet? Ze kwamen een stuk na middernacht, maar voor de buurman. Die dakpannen waren een risico voor voorbijgangers. De onze niet, dus komen ze straks terug voor dat gat in ons dak. Wanneer? Dat wisten ze niet.

Blijkbaar heeft onze auto toch enkele blutsen van de hagel, maar hoeveel en in welke mate? Dat zullen we in klaarlichte dag moeten bekijken als we de auto van de hof rijden. Dat wilden we niet in het donker. Je weet maar nooit hoe het zit met dat gevallen puin en de afgerukte klimop.

Arme vogelkes die in die klimop nestelden.

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén