Rommelmarkt – Wizzewasjes

Kitscherig mooi?

By ms

On 4 april 2025

Op de bovenste plank van de glazenkast in de eetplaats staan drie oude porseleinen zaken waarvan er een paar, volgens mijn moeder dan toch, nog van mijn grootmoeder zijn geweest. De andere zouden van mijn groottante Fin gekomen zijn. Wat waar is of niet waar is? Of welke? Geen mens kan het me nog vertellen.

Maar dat ene oude koffiezjatteke, dat komt wel degelijk van mijn grootmoeder. Dat heb ik ooit bij haar nog gezien.

Maar daar ga ik het niet over hebben. Wel over het oude eierdopje. Ik zette het maar bij in de kast, al vond ik het er nu niet bepaald bij passen. Het doet wat kitscherig aan.

Op onze laatste rommelmarkt liep ik, zonder kijken, voorbij andermans stand en, zoals me vaker overkomt, leek het me wel te roepen. En ik dacht: “Heb ik dat nu weggedaan? Of staat dat nog in die kast?”

Ik pakte het op, bekeek het van alle kanten en jawél, gewoonweg hetzelfde eierdopje. Zou ik …

“Hoeveel vraag je voor het eierdopje?” vroeg ik. Ik ding nooit af, maar dat hoefde niet. Van 1€ gaan afpingelen, dat is me toch een ietsje té erg. En ik vertelde over de twijfel of ik mijn eierdopje nog had. Ze vertelde dat het exemplaar dat ik in handen had van haar schoonmoeder was geweest.

Luc zocht en vond een site van een verzamelaar¹ waar het eierdopje in kwestie staat vermeld als “Japans porselein” en vond ook wat gelijkende oude eierdopjes die een ietsje -veel- meer dan 1€ kosten.

Als ik ze echt goed bekijk zie ik dat ze dan wel hetzelfde zijn, maar blijkbaar handgeschilderd omdat er toch een ietsiepietsie afwijkende -zij het minuscule- verschillen te zien zijn.

Voor 1€ koop je dus wel meer dat een porseleinen eierdopje. Je krijgt het plezier van het opzoeken en bovendien nog een log op de koop toe.

Nu staan de twee eierdopjes samen wat kitscherig in de kast. En wonder boven wonder vind ik ze nu eigenlijk wel bij het geheel passen.

____________________
¹ Ad’s eierdopjes verzameling

Nikkel

By ms

On 25 september 2024

In Za za, ze & zo

“We hebben maar één eurostuk meer in de kas voor de rommelmarkt” zei Luc “ik ga in de Colruyt vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die vragen zelf om wisselgeld”.

Waar al dat nikkel naartoe gaat, ik zou het niet weten. We hebben ook al gehad dat iemand een boek wil betalen met een briefje van 50€. Daar moet je ook op voorzien zijn. Op de rommelmarkt zou ik weigeren. Ik stel wel altijd voor omdat met de bankapp te regelen, maar niet iedereen is daar voor in.

We gingen dus naar Aldi en Luc zegt: “ik ga bij Aldi vragen om een briefke te wisselen. “Dat moet je niet doen” zei ik “die winkels hebben zelf een nikkeltekort”.

En dan komen we aan de kassa. En wat vraagt Luc? Hij vraagt of ze geen briefke wil wisselen in nikkel. En wat zegt die kassierster? Dat kan niet want ze hebben zelf een nikkeltekort”.

En wat zei ik? Dat wilt ge écht niet weten …

De wandel- en slentertocht

By ms

On 22 september 2024

In Za za, ze & zo

“Willen we, in plaats van hier een toerke rond het blok te doen, zondag te voet naar Landen naar de rommelmarkt gaan?” vroeg Luc. Ik ging akkoord. Van hier naar Landen rommelmarkt zou zo een 3,5km zijn, een peulschil. En terug ook natuurlijk. Twee peulschillen dus.

We vertrokken via het geheime paadje, voorbij de waterzuivering, zagen ook daar zonnebloemen, al waren ze dunner gezaaid en doken de Beemden in en weer uit. Onderweg kreeg ik de meldingen van de wandelapp over de afgelegde afstand.

En ook op de rommelmarkt kreeg ik een melding dat we al 4km gestapt hadden. Ik had die app vergeten op pauze te zetten.

Ach ja, het was geen serieus lange tocht geworden, uiteindelijk klokte de app af op 8km in totaal.

En het leverde nog een boek, een DVD en een paar zonnebloemenfoto’s op.

Omwille van de schijn

By ms

On 17 september 2024

In Za za, ze & zo

De voorbije week las ik een artikel in de media en ik dacht: “Aja! De rommelmarkt”. Niet dat ik dus altijd aan de rommelmarkt denk, enkel en alleen als het in mijn kraam te pas komt.

Wat was dat artikel nu? Het handelde over de Kringloopwinkels die werden overspoeld door binnengebrachte kleren en daar een zwaar probleem in zien omdat er veel “ultrafastfashion” bij zit.

En dat wijten ze weer aan Shein, met te goedkope kleren van slechte kwaliteit. Dus willen ze nu alle kleren ineens naar de Kilomeet, de dumpwinkel van de Kringwinkel¹, brengen.

Vanwaar komt nu mijn “Aja! De rommelmarkt”? Ik had bij, zowel Kringwinkels als Kilomeet, al de karrenvrachten kleren gezien die sommigen in hun winkelmandje of -karretje stapelden om pas daarna te gaan selecteren. En ik had toen ook al gedacht dat dat toch niet voor eigen gebruik was.

Als je nu op een rommelmarkt rondloopt zijn de klerenkramen in de grote meerderheid en ze verkopen aan dumpprijzen, weliswaar meer dan wat je er in een Kilomeet zou aan geven.

Bij sommige rommelmarkten vraag je je af of je nog wel op een rommelmarkt bent en niet op een klerenmarkt.

En weet je wat? Op die markten blijven de kramen met rommel -daarom nog geen brol- dan ook weg.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing.

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Wandelschoenen

By ms

On 3 september 2024

In Za za, ze & zo

Ik heb meerdere paren wandelschoenen, hoge wel te verstaan. Maar ik wandel meestal met hetzelfde paar, mijn favorieten.

En toen mijn favorieten sleet vertoonden aan hun waterdichte bovenafwerking kocht ik een ander paar i.p.v. één van de twee reserveparen te gaan gebruiken. En die nieuwe werden dan weer mijn favorieten, terwijl die vroegere favorieten in het kot kwamen te staan voor als ik de berg wou proper maken.

Waarom die twee paar reserve, reserve blijven? Ik wist en weet waarom. Ik had, nadat ik die eerste keer met die artrose te maken kreeg, het gevoel gehad dat die twee andere paren zwaarder waren bij het stappen. Ik heb al die wandelschoenen eens op de weegschaal gezet. Het verschil is enorm.

Nu laatst las ik dan weer dat een lage schoen minder belastend is voor de knie, maar ik wil geen lage wandelschoenen. Ik sla veel te gemakkelijk mijn voeten om op bospaden, kasseiwegen en andere ongelijk liggende ondergrond.

Na het lezen van het artikel heb ik de reservisten naar de rommelmarkt verwezen en heb mijn ex-favorieten uit het kot gehaald, met die artrose lukt die berg toch niet meer. Die staan nu terug als reserve en die ga ik nu weer gebruiken op droge dagen.

Of ik die zwaardere ga kwijt geraken is nog zeer de vraag.

____________________
¹ Het Laatste Nieuws

Het weekend

By ms

On 2 september 2024

In Za za, ze & zo

Laat me slapen. Ik weet niet wanneer ik vandaag uit bed zal geraken. Het was me het weekendje wel.

We hadden vrijdag alles klaargezet voor de rommelmarkt op zaterdag, waar we toch alle jaren naar uitkijken, toen Luc me geschrokken aankeek en zei dat er op zondag een rommelmarkt was die ons mogelijk zou interesseren.

Twee dagen na elkaar om 5u opstaan, ik was echt niet zo enthousiast als hij.

Maar anderzijds hadden wij door de vele regen van de laatste maanden nog zo goed als geen rommelmarkten gedaan.

“Alle problemen lossen zichzelf op” zei hij toen hij zich per telefoon had willen inschrijven. Ze waren volzet.

En toen kreeg hij zaterdag, op de rommelmarkt, telefoon van de andere organisator … er had iemand afgezegd en er was plaats voor onze stand.

Hadden wij nog interesse?

Zodoende … Laat me slapen. Ik weet niet wanneer ik vandaag uit bed zal geraken. Het was me het weekendje wel.

Schrikken – geschrokken

By ms

On 1 september 2024

In Za za, ze & zo

Een hele poos geleden, na een boekenmarkt, tijdens het uitladen van onze auto, liet Luc me schrikken met de boodschap dat er iets binnengevlogen was, een vogel veronderstelde hij.

We hebben gekeken, gezocht en gespeurd en vonden niks dat wees op de aanwezigheid van welk vliegend wezen dan ook.

We vergaten.

Vrijdagavond zitten we bij gedempt licht TV te kijken -de Paralympische Spelen zijn nog steeds bezig- als ik opschrik en zeg: “Hier vliegt iets” maar terwijl ik het zeg vliegt het alweer terug de woonplaats uit, terug de woonplaats in … en ik herken het.

“Een vleermuis” zeg ik en Luc springt op loopt het beestje achterna en sluit de woonkamerdeur.

Luc heeft ze langs de voordeur buiten gelaten.

En wat hadden een goede drie kwartier eerder gedaan? De auto geladen voor de rommelmarkt van gisteren. Jawel!

En ik vraag me af …

was het de vorige keer ook een vleermuis geweest die binnen was geraakt maar weer naar buiten was gevlucht?
zouden we, bij het lossen en laden voor rommel- en boekenmarkten, niet beter flappen voorzien zoals voor de koelruimte in de Colruyt?

Ik vraag me af

By ms

On 8 augustus 2024

In Za za, ze & zo

Soms lees je zoiets in de media en je staat er niet echt bij stil. Je kan denken: “Gelukzak” en “Goed uit je ogen gekeken” maar meer maak je daar niet van. Als voorbeeld, de twee laatste die me bijbleven:

Jan uit Hoeilaart koopt schilderij van Marc Sleen voor een prikje in kringloopwinkel in Wallonië¹

en

Gered van de container, en nu is schilderij 20.000 euro waard: “Zoiets overkomt je maar één keer in je leven”²

Bij VRT NWS wordt dat:

Kunstkenner redt schilderij Emile Claus van afvalcontainer in Gent: “Het is nu prachtig gerestaureerd en 25.000 euro waard³“

Nu heb ik een juweel van vroeger dat ik niet meer draag -nep maar mooi nep- en dus meeneem naar de rommelmarkt en dat steekt velen hun ogen uit en telkens bij interesse zeg ik dat het écht geen goud is. Sommigen geloven me niet en blijven het met hun loep bestuderen.

Op zekere keer antwoordt er één dat je dat nooit kan weten, waarop ik zeg dat het, mocht het goud zijn, niet zo open en bloot op een rommelmarkt zou hangen.

Waarop die man zegt: “Je zou verschieten”.

Dus nu vraag ik me af of die bewust naar onwetenden op zoek zijn om een slag te slagen, terwijl ik, mocht zo een meevaller me in handen vallen, zou denken dat ik de verkoper toch op de hoogte zou brengen.

Waarop ik me nu, na het overdenken over die twee schilderijen ga afvragen wéér ga afvragen of ik dat wel moet doen … mocht het me ooit overkomen natuurlijk. Ik ga nu niet alle schilderijen in de Kringwinkels van dichtbij bekijken. Eigenlijk loop ik die gewoon voorbij.

Hoe het bij die twee schilderijen -en ook alle voorgaande die de media haalden- geregeld werd, weet ik natuurlijk niet, al blijkt in het tweede geval de onwetende eigenaar wel een bedrag te hebben gekregen.

____________________
¹ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/23/jan-uit-hoeilaart-koopt-schilderij-van-nero-stripauteur-marc-sle/
² Het Nieuwsblad
³ VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/08/03/schilderij-dat-in-gents-huis-klaarligt-voor-containerpark-blijk/

Een reukje aan

By ms

On 8 juli 2024

In Za za, ze & zo

We gingen gisteren naar een rommelmarkt, gewoon een kijkje nemen.

We vonden er een paar boeken, waaronder een mooi, wel dun, kunstboek van een kunstenares die ik nog niet kende, boek dat na wat doorbladeren snel van eigenaar wisselde.

Eens thuis wou ik het boek wat nader bekijken, maar sloeg het onmiddellijk, de adem ontnomen, terug dicht.

De geur van sigarettenrook was misselijkmakend.

Gelukkig vond ik al één en ander via Google en kan aan de slag met een paar -hopelijk goede- hulpmiddeltjes.

Yeah right!

By ms

On 27 juni 2024

In Za za, ze & zo

Lang geleden, toen ik nog uit werken ging, wou ik telkens voor ik op vakantie vertrok, alles in orde hebben, zowel thuis als op het werk. Simpel was dat niet, want telkens kwam er zo op het laatste ogenblik nog wel een voor-je-vertrekt-klus op mijn bord te liggen.

Na mijn vakantie had ik ook graag nog een dag om het vakantiestof uit mijn valies te schudden en alles op te bergen.

Later, toen ik zelfstandige werd, was dat ook nog zo. Maar toch waren er nog steeds zaken die nog snel even moesten gebeuren.

Daarna zijn Luc en ik jaren niet op vakantie gegaan, er was geen speld te krijgen tussen de opdrachten van de klanten en ik beloofde mezelf dat ik het later wel zou inhalen.

Dat “later” ging aan de boom schudden toen Boerbuur overleed, toen Max overleed, de overbuurman overleed, de collega van de evenementen overleed, … en we dumpten de dringende zaken weer in hun eigen klantenschoot en gingen.

Op pensioen plan ik telkens een dag vóór en na de vakantie om op mijn gemakske alles klaar te krijgen en dat geeft me plezier op voorhand en laat me nagenieten. Op de agenda stond op die twee dagen telkens “Buffer”.

Denk je dat dàt werkte? Niet dus. Zoneke ging die dag in 2019 gebruiken om een vlucht later te nemen zodat de beestenboel bovendien nog een dag alleen zat. Maar ook durft er nog een interessante boeken- of rommelmarkt op de proppen te komen. En telkens denk ik: “Nooit meer”. Maar er is iedere keer wel iets. En ik kan zo moeilijk “neen” zeggen.

En ik schrijf geen “Buffer” meer op de agenda. Er staat nu: “Blijf-er-af!”. En bij de vraag wanneer we weg zijn tel ik beide dagen gewoon mee in.

Laatst schrok Luc. Hij wilde iets op de agenda zetten en zei: “Oei? Blijf-er-af!?” En ik schrok terug en antwoordde: “Waag het niet!”

Als het nu niet werkt kan ik toch geen doodskop met “Doodsgevaar” in de planning gaan zetten … Dat lijkt me nogal drastisch.

En dan zetten ze in de gazet dat je je out-of-office een dag vroeger én later moet instellen om alles in goeie banen te leiden¹.

Maak dat de ganzen wijs!

____________________
¹ Het Laatste Nieuws