Zag niemand het aankomen? Jawel, ik wel. Op de app van KMI kon ik al twee weken zien dat de temperatuur bij de aanvang van deze week een duik zou nemen en ik dacht: “Ja, lap”.

Want, weet je, het is schering en inslag, als wij in de winter uithuizig zijn moet en zal het vriezen, gewoon omdat we niet ten volle zouden kunnen genieten van onze uithuizigheid.

De oorzaak daarvan? Een bevroren waterleiding in 2012, zo erg dat de douchekraan uit de badkamermuur was gevroren. Over oorzaak en reden spreken we niet meer, maar het gevolg blijft voelbaar.

Dus ja, zondagavond was het effectief zo ver, we gingen onder nul. Maar zondagmorgen gingen ze het er in de krant nog eens goed inwrijven, met woorden als putteke winter en:

Vanaf maandag krijgen we enkele ijsdagen voorgeschoteld, waarbij de temperaturen niet boven het vriespunt stijgen.

En welke dagen waren dat? Juist ja.

“Een digitale meter bevriest niet” zei de installateur. En wie staat daar dan weer erg argwanend tegenover?

“Een kartonnen doos of een oude seuzze is genoeg voor de waterfilters” zei een andere installateur. En wie kocht er onmiddellijk een slimme stekker om een quartzstraler aan te sluiten? Net of ik die zo graag opzet als we er niet zijn.

Het werd koud, het dook onder nul en ik hield van op afstand de temperatuur hier ten huize in het oog.

Nu we thuis zijn is het pas duidelijk dat het hier gevoelig kouder is dan aan zee -gisteren was het min 8°, om 11u nog altijd min 6°- en zijn we opgelucht dat het water en de filters stand hebben gehouden zonder quartzstraler.

En, zoals naar goede gewoonte bij onze thuiskomst, stond de rookmelder in de gang te piepen. Deze keer was hij niet alleen, die van de slaapkamer deed mee.