De voorspelde buien beperkten zich die dag tot de hagelbollekes die van onze regenfrakken afrolden. Nat werden we daar niet van. Maar toch besloten we een soep te gaan eten in de Wacholderhütte.

Een soep? Dat gelooft ge nu toch niet. Omwille van herinneringen van lang geleden bestelden we een Strammer Max. En tegen mijn gewoonte in nam ik er een foto van om door te sturen naar Zoneke, ook omwille van die herinneringen van lang geleden.

Bij het afrekenen echter liep het fout. De betaalterminal liet het afweten, hij moest opgeladen worden, gaf een blanco pagina en de ober werd ook al lichtjes bleek. Wij niet, al hadden wij op voorhand al wel gezegd dat we bij de eerstvolgende geldautomaat die we passeerden toch eens onze geldvoorraad moesten spijzen.

Met de nodige zwier vertelden we de ober dat we wel met geld zouden betalen. Dat kon nog … net. Luc had zelfs nog genoeg om drinkgeld te geven … zo een 10 cent dan toch.

Gelukkig kwamen we daarna nog een Sparkasse voorbij waar we het nodige briefgeld konden bijdrukken.

Meer foto’s