Omwille van omstandigheden, als daar zijn: “geen goesting” is mske niet gaan zwemmen. Na het deugddoend stapke deze morgen, voelden ze alletwee hun kuiten een beetje en hebben ze vanavond nog een klein stapke er boven op gedaan.

Morgen dus absoluut zwemmen voor mske. “Ah” zegt Slow “ik zal ondertussen wel een stapke gaan zetten”. “Ga jij dan rond …” begon mske maar Slow zei: “ah ja, rond de wereld”. Daarmee doelt hij op het stap- en loopparcours van in Fata Morgana. “Neen” zei mske “ik bedoelde rond het sportveld, zodat ik je kan zien passeren, anders zou je nog …” en weer onderbrak Slow haar en zei: “omdat ik anders zou kunnen sjoemelen?”

Maar dat wou mske ook niet zeggen, maar in dat bos, op zijnen alleen …

Het is vakantie. In de vakantie is het zwembad ’s ochtends open. mske gaat liever ’s ochtends zwemmen.

Waarom ging ze dan niet vanmorgen? Omdat ze haar dossier wou vertaald krijgen vandaag.

Is dat dossier vertaald gekregen vandaag? Neen hoor, mske zit met haar gedachten bij andere dingen.

Gaat mske dan morgen weer niet zwemmen om dat dossier af te krijgen? Zijde nie goe? Natuurlijk gaat ze wel zwemmen.

Misschien zwemt ze de errezze er af en kan ze dan aan vertalingen denken.

Als mske gaat zwemmen, dan wil ze haar vooropgestelde aantal lengtes doen en dan naar huis, naar Slow. Wat blijkt nu? Nu mske alleen gaat zwemmen, lijkt het net of er in dat bad ene zit die geneigd is om te socialiseren. En neen, dat interesseert mske niet.

Zwemmen is geen sociale sport. Zwemmen is ook niet met je rug tegen de kant gaan staan en staren als ze daar voorbij zwemt. Net gaan staan waar mske zou moeten aantikken om te draaien haalt ook niks uit, dan zwemt ze wel een meterke scheef. Nog andere trucskes zoals haar kruisen door in de breedte te gaan zwemmen, naast haar gaan zwemmen en afwijken, twee meter voor de kant al omdraaien om toch gelijk te blijven, kop op kop komen zodat ze moet uitwijken … nutteloos, niet sociaal maar puberaal!

En mske, die dacht dat ze van zulk gedoe verlost ging zijn door ouder en dikker te worden, voelt zich bedrogen.

Er zijn twee oplossingen: Slow verplichten om mee te gaan zwemmen als die schouder los gezet is of toch maar in de afgespannen banen de snelle zwemmers gaan irriteren omdat ze veel trager is.

Voor zover wat ik gisteravond al klaar gemaakt had, maar net toen ik wou posten bedacht ik iets en zei: “zeg mske, die beschrijving doet een belleke rinkelen, over die vent heb je al verteld, vroeger. “Maar ja” zei mske “je hebt gelijk, die was daar toen ook al mee bezig. En toen was Slow er bij”. Want ooit heeft mske me nog verteld dat ze ook al in de snelle banen gaan zwemmen was omdat normaal zwemmen anders onmogelijk was. Ook de mond-op-mond ademhaling die ze toen op Slow had toegepast had niks geholpen.

Het probleem, zegt mske, is dat die kerel niet echt iets mis doet, hij is alleen enorm irritant.

Planningen zijn er om omver gewaaid te worden, dat zien we vandaag weer eens.

mske is niet weesten zwemmen en Slow is intussen geen waszakskes voor fijn linnen weesten halen bij de Aldi.

Ze vonden dat alletwee een beetje dom: het risico lopen dat ze ergens een pan of een boom op hun têteboem konden krijgen.

Lang geleden hing er in het zwembad waar mske soms met Zoneke en Zus ging zwemmen een bus waarin je je ideeën, commentaren en opinies kwijt kon.

Toen één van de redders -een knappe volgens Zus- zijn baard liet staan opperde Zus het idee van een briefje in die bus te deponeren met de tekst: “Redder M. is knapper zonder baard”.

Of ze het gedaan heeft of niet, ze heeft het in elk geval niet aan mske verteld.

Na de middag en nog niks gepost? Zo laat op gestaan? Neen hoor, maar mske heeft hier al vanalles zitten doen, zoals een standaardformulier maken voor visitekaartjes. Ze heeft haar boek al voort uit gelezen, zodat ze nu gerust is.

Verder heeft ze besloten om een soort bewegingskalender bij te houden vanaf begin 2007. Dat bedacht ze gisteren, toen ze Jurgen’s reactie las.

Voor het zwemmen levert dat geen probleem op, maar voor het stappen zal ze zich een stafkaart en zo een rollerke moeten aanschaffen want ze kent de afstanden niet. En het fietsen is helemaal nog te organiseren. Er is geen verwarming in de kamer waar de hometrainer staat. Zodoende overweegt ze om de hoek hierachter leeg te maken en die hometrainer daar te zetten. Spijtig dat ze niet van op die hometrainer met die pc kan werken hé …

Eind oktober 2005 stond er op het abonnement, dat in april 2006 afliep. Twee beurten benut, de andere verloren. Sedert eind oktober 2005 is mske dus niet meer gaan zwemmen. Het vele werk, Slow’s schouder die maar niet mee wil … Eigenlijk wou mske wachten tot Slow’s schouder in orde was, maar ze zegt dat ze haar gewrichten voelt roesten.

Dus trok ze vanmorgen haar stoute schoenen, in dit geval haar zwempak, aan en toog richting zwembad. Ze was nogal nerveus want na zo een lange periode … Al bij al viel het mee. Na de vierde lengte dacht ze even dat ze zou moeten stoppen, maar ze ging door en het ging weg. Na de twintigste besloot ze dat het genoeg was voor de eerste keer.

Het moeilijke, en waar mske eigenlijk wel wat lastig over is, is dat ze niet ’s morgens kan gaan zwemmen onder het schooljaar omdat het dan voorbehouden is voor de scholen, maar haar werk onderbreken, dat doet ze eigenlijk ook niet zo graag.

mske vraagt zich wel af of Slow ooit nog wel zal willen mee gaan, want hij is niet bepaald zo een baantjeszwemmer zoals zij en ze denkt dat hij zich dan verveelt.

“En nu ga je naar de dokter om een voorschrift voor een kinesist” zei mske toen Slow’s gezicht weer vertrok van pijn.

Het zal nu ver een jaar gaan zijn dat ze niet meer gaan zwemmen omwille van die schouder. Slow stapte toen naar de dokter, die pillekes voorschreef. Niks te doen. Toen stapte Slow terug naar de dokter die een spuit zette. Niks te doen. Toen stapte Slow terug naar de dokter die hem door verwees naar een radioloog om foto’s te nemen en ook om “zoiets met nen dingen”. (Slow kan op de naam niet meer komen en mske was er niet bij). Die radioloog zei dat hij een ontsteking op de slijmbeurs had. Weer naar de dokter, die weer een spuit zette. En als het dan niet genas moest hij naar de kinesist of erger nog, een operatie ondergaan.

“Dat geneest heel langzaam” zei Betty, die verpleegster is.

Maar mske wil in Slow’s arm liggen en dat kan niet. En Slow kan ook niet stil blijven liggen in bed, omwille van die schouder.

Dus vandaar mskes bovenstaande uitspraak.

En zoals je al zo dikwijls gaat merken, als je zoiets beslist, dan ineens betert dat en … komt Slow binnen en kan voor de eerste keer zijn arm boven zijn hoofd steken.

En dan kreeg mske een verschrikkelijk gedacht. Ooit wist men te vertellen dat hartinfarcten zich meestal rond 5u voordoen. Nu niet dat ze daar direct aan denkt, maar het is wel zo dat ze geen twee verdiepingen trappen meer aankan zonder rustpauze en het is wel zo dat ze sedert “het ding” te weinig beweging heeft of toch in elk geval de verkeerde beweging.

Er was een tijd dat ze practisch alle dagen met de hometrainer reed. Geen tijd!

Er was de tijd dat ze alle dagen ging zwemmen. Geen tijd!

Er was de tijd dat ze alle dagen gingen stappen. Geen tijd!

Ze zegt nu wel dat ze dat stappen terug gaan invoeren als Meneer Sloddermans minder dossiers geeft. Maar gaat die wel minder dossiers geven?

mske denkt dat er eens serieus moet gekeken worden hoe ze hier een gezonde beweging in huis kan krijgen.