april 2011 – Pagina 4

Goed! Het gewicht zakt. De gezichtsgymnastiek werpt zijn vruchten af. De verkleuring is uit het haar. mske keek in de spiegel en zag de verandering. Ze zag ook nog wat anders.

Ze rolde haar mauvige matje uit, zette zich er op, stak haar voeten onder de kast, stak haar handen achter in haar nek en …

Ze trok haar voeten van onder de kast, zette zich recht, roefelde haar haar terug goed en rolde haar matje op. “Twintig keer zal wel genoeg zijn voor de eerste keer” zei ze en masseerde haar buikspieren.

Nu wil ze ook nog een platte buik. Het is precies ook nooit goed.

Slow en mske zaten erg gerust op de bus. Die bus is namelijk de laatste tijd wel redelijk op tijd en woensdag was hij zelfs erg goed op tijd. Het werd dus een gemoedelijke busrit. Al zei mske: “telkens die bus op tijd is, is die trein te laat”.

Ze stapten af aan het station van Tienen, liepen richting catacomben en Slow zei: “ik zie daar toch al het één en ander rood gemerkt staan”. Pottejandorie! Alle treinen die uit Brussel kwamen stonden gemerkt met 25à35 muinuten vertraging. Slow keek zijn ogen uit en begon te rekenen. mske niet. Die dacht: “ik zal wel zien”. Want als er treinen van half negen nog in afwachting stonden, kon er daar elk ogenblik een komen binnengestoven.

Ze stapten naar het perron. En daar kwam een trein. Die was dan nog vroeger dan hun normale voorziene trein van elf na negen. Maar die trein minderde geen vaart. Integendeel, die deed teken met zijn lichten van: “opzij, opzij, laat me door”. mske deed een stap achteruit. Slow deed een stap achteruit. De trein stormde door het station met een snelheid, waardoor mskes broek zo erg ging wapperen dat het leek of ze er alleen van door wou en Slow snel zijn muts vastgreep want anders was die op de rijdende trein gesprongen.

Slow keek nogmaals richting bord en zag dat hun trein nu ook rood stond. De trein van tien na negen uit de verkeerde richting kwam het station in en net toen die trein daar stond te brullen kraakte de micro en riepen ze wat om voor spoor drie. Die weten hun moment écht wel te kiezen.

Er kwam een vrouw naar het perron. Ze was onderweg naar Brussel, maar was afgestapt om terug te keren, want ze had gehoord dat er wat met de bovenleiding schortte, ergens, zodat de treinen moesten omrijden was en dat ze niet op haar werk zou geraken.

Om dertien minuten na negen werd de trein van tien voor negen omgeroepen. Slow en mske zijn opgestapt en waren op die manier maar iets later in Landen. Die trein, die eigenlijk een IC was had maar efkes de rol van boemelke gespeeld en was in de kleine stationnetjes gestopt. Toen Slow en mske aan hun fiets waren, reed de volgende trein het station al in.

Slow en mske zochten het op in de gazet en blijkbaar was het zo rap niet gemaakt want ’s anderendaags lazen ze dat kinderen die op skivakantie vertrokken de nacht op die trein hadden doorgebracht, dan niet al rijdend maar wachtend in het station tot de trein weg kon. En blijkbaar heeft dat dan gisteren nog de ganse dag voor problemen gezorgd op de lijn Brussel-Leuven.

Het moet niet altijd de bus zijn hé.