Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Auteur: ms (Page 1 of 446)

De nieuwe buren

Sedert een goeie week wonen er mensen in de nieuwbouw. We hebben dus nieuwe buren.

Sedert een goeie week komt er een onbekende kat op onze vensterbank zitten. Ik mag katten, die kat mag dat.

Alleen zit ze heel gefocust het vogelvoederhuisje in het oog te houden.

En dat net nu, nu moeder mees vandaag met minstens twee van haar jonge kinders kwam aanschuiven om ze te voeden.

Dat zint me al iets minder.

Uitgelichte afbeelding:

    Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).



Het rond punt mét en zonder

Nu zag ik gisterenmorgen hiernaast in de kantlijn staan dat ik het exact één jaar geleden over die kunst op ronde punten had gehad en ik dacht: “Oh ja, dat is juist, ik heb er vorige zondag ook nog foto genomen van een rond punt”.

Dat kwam alzo, we reden naar huis en ik, fungerend als gps, zei: “Aan het rond punt recht door, aan het volgend rond punt richting Brussel volgen”.

Alleen haperde de chauffeur wat me de tijd gaf om én dat rond punt te fotograferen én te zeggen welke richting we uit moesten.

De commentaar kwam van achteruit. Bollie vond het namelijk nogal overbodig om een rond punt op te smukken met …

(Lees verder onder de foto)

Zelf vind ik het wel iets hebben en eigenlijk best geslaagd.

Eens in de goede richting zei ik: “Er stond geen wegwijzer richting Brussel” wat Kleindochter beaamde.

En ik vergat het rond punt en het hele voorval, tot die kantlijn me er aan herinnerde.

____________________
Een beetje achteraf: L’Avenir – Les fourmis du rond-point sont devenues le symbole frasnois

De domme vragen

Ik ben een krak in het me afvragen van domme dingen. Ik ben dus ook een krak in het domme vragen stellen. Ik wéét dat. Dat heeft men me mijn hele leven al gezegd. Zolang ik de logica van mijn eigen vragen snap is er, volgens mij, geen vuiltje aan de lucht.

Alhoewel, deze keer valt het uit de lucht.

Het werd tijd dat het ging regenen. Ik weet dat ook. Iedereen is blij dat het regent. Ik begrijp dat.

Maar waarom moet het dan altijd zoveel koeler worden. Kan het niet gewoon regenen met zomerse temperaturen?

Dan konden we op ons koerke bezig zijn en direct staan douchen.

Ik wéét het … dom gedacht.

De schrik van de buurt

Sus en Schuur zaten in hun stamcafé “De Kwade Barbier” en keken wat sip naar het bodempje vocht dat er nog in hun glas was.

“Mijn geld is op” zei Sus.

“Mijn geld is ook op” zei Schuur “en Zotte Jef zou misschien wel op de poef iets schenken, maar Marie Lawijt wil dat niet. Ze wil boter op de plank en brood bij de vis”.

“Willen we op rooftocht gaan, we zijn toch voor iets de schrik van de buurt” stelde Sus voor.

Ze keken elkaar samenzweerderig aan.

Die avond bewogen zich twee donkere figuren in het steegje achter de tuintjes van het dorp.

“Hier?” vroeg Sus. “Neen” zei Schuur “hier zit ne kwaaien hond”.

“Echt?” vroeg Sus. “Ze hebben hem juist gehaald in ’t asiel” wist Schuur.

“En bij Mariette?” vroeg Sus. “Ook niet” zei Schuur “Mariette heeft een dikke knuppel achter haar achterdeur staan”.

Ineens doemde een indrukwekkende schaduw op in het steegje.

“Oei” zei Sus.

“Oei” beaamde Schuur.

“Gedomme, Sus en Schuur” zei de wijkagent “maak dat ge terug in ’t rusthuis zijt of ik pak ulle rollator af. Jullie pensioen wordt morgen gestort”.

Amai mijn hersens …

Wist je dat je van alcoholvrij bier ook een kater kan krijgen? Ja dus. Dat wist ik niet.

Het heeft dan niks te zien met het alcoholgehalte maar met allerlei andere oorzaken.

Toen ik het opzocht vond ik een artikel dat het had over uitdrogingsverschijnselen, placebokater en nog zo het één en ander.

Op de boekenmarkt van gisteren een week geleden, had ik ’s middags een pils 0,0% gedronken. Het was wam en dorstig weer en dus dronk ik tegen vieren aan nog een pils 0,0% en ’s avonds bij het eten dronk ik er nog ene.

En ik stond vorige zondag op met een gevoel als had ik de hele nacht aan de tap gehangen.

Nu is pils nooit mijn favoriet geweest maar bij dorstig weer en na een inspanning drink ik er wel eens ene.

Gelukkig heb ik dat effect nog niet gehad na het drinken van een donkere Leffe 0,0% of van een Kasteelbeer Rouge 0,0%. Maar die drink ik dan enkel ’s avonds voor het genot.

Te rap gescrold

“Heb je dat artikel gelezen? vroeg Luc. Neen dus. Dus ging ik even lezen.

Het artikel had het over ergernisjes bij een kassa waar de kassamedewerker te snel scant1 en de artikelen op de band kriskras door elkaar gaat scannen waardoor de klant het moeilijk krijgt om dat geordend in de weg te steken, zonder dat de zware aankopen de fragiele zouden gaan platdrukken

Iets verder lezen we dan waarom kiest Colruyt bewust voor kassa’s zonder transportband kiest. Maar dat systeem kennen we al. En eigenlijk valt het wel een beetje onder de noemer: “publiciteit voor Colruyt”. Dus heb ik dat artikel maar weggescrold.

Nu wil dat toch lukken zeker, dat ik donderdag, onderweg naar huis ineens geen zin heb in de toespijs die thuis op me ligt te wachten voor de avondboterham. “Ik heb zin in tomaten” zeg ik. En ineens ging die zin in tomaten besmettelijk worden en kreeg Luc ook zin in tomaten.

We stopten bij een Aldi onderweg, kochten tomaten en in een vlaag nam ik nog een blikje “Champignons de Paris” mee. Die deed mijn moeder altijd in de vol-au-vent, terwijl ikzelf die later nooit heb gekocht. En Luc kennende, weten we dan wel dat hij ook nog een zak chips meenam.

We kwamen aan de file aan de kassa, plaatsten onze aankopen op de band, waar de dame voor ons, zoals toepasselijk het scheidingsbalkje tussen klanten had gezet. Wij deden hetzelfde.

Zoals wel vaker gebeurt bij Aldi, gaan je goederen dan sneller vooruit dan jijzelf en begint de volgende klant ook zijn aankopen op die band te zetten, al laat hij daar, in ons geval dan, wel anderhalve meter onbenutte band tussen.

En wat doet die kassierster? Die geeft daar een snok aan die band zodat onze tomaten tegen de blikken drank van de voorgangster knotsen. Ik hoorde ze gillen en kermen van ontzetting.

En wat doe ik in een reflex? Ik trek die tomaten terug en zet de afscheidingsbalk terug recht die door de actie van de kassamedewerkster onder de chips was terecht gekomen.

De kassierster keek me boos aan. Ik keek boos terug, al was ik niet boos. Zoals gezegd, het was een reflex. Ik wou er nog een grapje over maken, maar neen … Het was wel mijn eten waar zij haar ergernis op had botgevierd.

Ik heb thuis het artikel over dat te snel scannen maar even terug opgezocht en opgevist.

____________________
1 VRT NWS – url: https://vrtnws.be/p.w7ydBV7py

Leegstaande winkels

Ooit had ik het er wel al over hoe winkelen in stadscentra steeds moeilijker werd, aangezien je dan altijd en overal je aankopen moest meezeulen, al ben ik niet zo winkelgezind dat ik zou moeten “zeulen”.

Als ik iets wil hebben is dat meestal geen volledige outfit maar één artikel dat ik nodig heb of heel af en toe eens iets dat ik graag zou hebben.

Nu kreeg ik toch ergens in het begin van vorige week het artikel te lezen waar men het had over de leegstand in de stadscentra en ik dacht: “Daar heb je het”. Want, zo zeggen ze, dat is de schuld van de winkelcentra op de invalswegen.

Echt mijn ding zijn die winkelcentra -zoals die van het Gouden Kruispunt- ook niet. Maar die parking staat altijd bomvol, ook op zondag. Veel mensen maken er blijkbaar een uitstap van.

Ook weer in dat vorig log, noemde ik een paar plaatsen waar wij -in die tijd- eventueel naar een winkel gingen, al kan ik me dat nu niet echt meer voorstellen.

In elk geval willen ze nu dat de steden en kleine steden iets gaan ondernemen tegen de “handelscentra in de periferie”1.

Wij deden het al. We zetten onze auto in de parking van “De Bond” in Leuven en lopen zo de Diestsestraat of de Bondgenotenlaan in.

Gelukkig maar, want de winkel waar ik zijn wou bevindt zich niet op één van die “handelscentra”.

Alleen kan het gebeuren dat “De Bond” volzet is …

____________________
1 Het Nieuwsblad

Ondanks het water van de zee

Weet je nog die foto met de strandhuisjes, die ik op “In Beeld” zette, in een reeks over een wandelingetje over de dijk?

Gelukkig waren we er op tijd bij.

Gisteren vertelde Luc me, al grijnzend, dat hij me een e-mail had gestuurd.

Toen ik ging kijken betrof het een artikel over die strandhuisjes. Ze verzakken1. Meer nog, sommige vallen om.

Door de droogte.

pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze op “In Beeld” bekijken.

____________________
VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/05/21/strandcabines-aan-kust-staan-scheef-door-droogte/

… en recensies

Dan zijn nu die beloofde recensies aan de beurt.

De eerste betrof een plots probleem met de oplaadkabel van mijn telefoon. Ondanks dat Luc dezelfde heeft en ik er ene in de auto heb liggen wou ik dat ook zo houden en wou dus een nieuwe er bij.

Zodoende googelde ik de lokale Action en las verbaasd hoe dat filiaal werd afgebroken met echt schrikwekkende recensies over onbeschofte winkeluitbater en tal van negatieve ervaringen.

Ik liep er met de schrik binnen, zocht de kabel, ging even uit de weg voor een erg jonge winkelmedewerker met brede kar die me erg vriendelijk bedankte, trok mijn onbeschoftwerend harnas en begaf me schoorvoetend naar de kassa, waar een man met een -inderdaad- niet glimlachend gezicht die kassa bemande. Ik zei “goeiedag”, dat doe ik altijd. Hij knikte, rekende de kabel, noemde het bedrag, ik betaalde.

Was hij onbeschoft? Nors? Onvriendelijk? Neen. Hij deed “gewoon”. Dat van dat niet-glimlachend gezicht heb ik zo geschreven omdat ik dat ook heb. Hoe vaak werd me al gevraagd of ik niet kan lachen of waarom ik boos ben. Omdat ik nu eenmaal zo geboren ben natuurlijk.

De tweede was iets of wat gelijkaardig. We wilden kasteelbier 0,0%, nadat we dat in het Bierkasteel hadden geproefd. Ik googelde en vond het in een lokale Carrefour en las verbaasd hoe dat filiaal werd afgebroken met echt schrikwekkende recensies over onbeschofte winkelmedewerkers en tal van negatieve ervaringen.

Het rek was leeg. Een erg vriendelijk jonge medewerker is dat bier voor ons in de opslag gaan halen.

Aan de kassa was het gewoon hetzelfde verhaal als hierboven. Een begroeting, het vermelden van het bedrag en wij die betaalden.

Wat willen de mensen eigenlijk nog meer? De rode loper?

Misverstand en recensies

Ik kon dit log eigenlijk ook “Boodschappen en winkelen” genoemd hebben, want het begon bij de Colruyt.

Niet de onze, wel te verstaan, maar die “elders” toen Luc me onderweg naar Sunparks vertelde dat we geen bananen genoeg hadden en ik dacht en luidop grappend ook zei: “Lap, hij heeft me liggen“.

Goed, we stopten aan de eerste de beste Colruyt, namen bananen en terwijl we er dan toch waren nog wel één en ander.

Aan de kassa stond een jong meisje, een studente en die begon een oorlog met de bananen. Het kwam er op neer dat ze die bananen eerst tros per tros ging wegen, dan samen en dan nog eens apart. Waarop wij begonnen te vrezen dat we die drie keer gingen betalen, het haar vroegen en zei er, piepend als een kind, een andere medewerker ging bijhalen. Luc legde het uit. Jammer genoeg vermeldde Luc ook dat ze “bij ons” die bananen samen wegen.

Waarop die medewerker daarop voortging en zei dat het meisje een studente was en wij dat moesten begrijpen, ik het getreuzel en gebeuzel beu werd en voor de eerste keer mijn mond opende en zei dat ze ze ondertussen al drie keer had gewogen.

Waarop die man een wegwerpgebaar in mijn richting maakt, zich omdraait en wegloopt. Terwijl we enkel wilden weten of ze nu één- of driemaal aangerekend waren. Dat hebben we dan maar zelf gecontroleerd.

Allee, boosaardige ms had weer toegeslagen.

pske van mske:

    Het “misverstand” viel al wat lang uit. De “recensies” volgen nog.



Page 1 of 446

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén