Zo net nadat mizzd het over de aanmaak van endorfine had, las mske een berichteke in de gazet en ze voelde die endorfinefabricatie in gang schieten hé, ge kunt dat niet geloven.

Het artikel ging over ene die Amazon suikervrije gummibeertjes had gekocht en daarvan zo hard de kakkerazja had gekregen dat hij een klachtenbrief had geschreven.

mskes endorfine vond die brief zo goed dat hij ging gaan voortplanten.

Natuurlijk kan je de ganse ramsamsam zélf lezen …

En terwijl we toch toch bezig zijn …

Dit filmke vond Slow dan weer een goeie.

Ik ben al blij dat ik een kat ben.

Slow die er tegen opziet om zware updates op zijn pc uit te voeren en daardoor nog steeds aan de Windows XP vastzit las dinsdag met grote weerzin:

De ondersteuning voor Windows XP wordt op 8 april 2014 beëindigd. Zie voor meer informatie Ondersteuning voor Windows XP wordt beëindigd.

De volgende ochtend kondigde hij trots aan dat hij de Service pack 3 had geladen en dat zonder problemen. Jaja Slow was best trots op zijn prestatie.

Slow, die nog steeds die Norton niet op zijn pc gekregen had, had nu na dit succes volle moed en update nog maar eens Norton. Het lukte. Waarschijnlijk kon dat niet meer met Windows XP.

Slow was zo fier als ne gieter.

Maar nu moest hij toch die pc weer opstarten zeker omwille van die updates. Die pc was zo straf beveiligd dat Slow zijn pc niet meer aan de praat kreeg.

Hij probeerde en probeerde, mske zocht en zocht. Niets hielp al leek de uitleg allemaal eenvoudig genoeg.

Uiteindelijk vond Slow toch de oplossing. Hij zette windows op zijn D-schijf. De pc startte op. Alleen … stond alles te klein op het scherm. Slow zette de resolutie hoger en toen kon hij niks meer lezen.

mske heeft de telefoon gepakt en heeft gebeld. Vrijdagavond is de man gekomen en werkte de pc terug.

Gisteren heeft Slow niks anders gedaan dan zijn pc terug geladen en zijn favorieten er terug op gezet. Maar hij heeft ook de updates op automatisch gezet. Wat dat sebiet zal geven als ze opstaan?

Ik houd mijn hart vast. mske het hare ook, al denk ik niet dat mske kan slapen met haar hart in haar handen.

Toms cartoons

Als je het Leffe café in Leuven binnenstapt zie je ze niet. Ah neen, ze zitten boven je hoofd op een deel van het plafond dat geen plafond meer is maar omgebouwd is tot een grote mezzanine voor de klanten, en een kleine mezzanine voor die twee.

mske heeft hen daar altijd weten zitten. Ze heeft zich nooit afgevraagd wie ze waren, al dacht ze wel dat het zeker de dikke en de dunne niet waren.

En toen kwam Slow. Die zei: “hé, de Blues Brothers” en mske had wat vragend van hem naar die twee gekeken, want zij kende geen Blues Brothers. “De linkse is Dan Ackroyd” ze Slow “en de rechtse John Belushi”. mske zag er geen gelijkenis in. “Allee, ’t hangt er van af hoe je het beziet” zei Slow, maar dan nog.

Dan Ackroyd? John Belushi? Die waren toch niet oud genoeg om … afin, die twee zaten er en ze mochten er zitten van mske, het deerde haar niet.

Laatst riep Slow dat hij “The Blues Brothers” had opgenomen. Tja, het was een film over ingebeelde personages en niet een film over een bestaand bandje, zoals mske verkeerdelijk had aangenomen. En hij dateert al van 1980, dus was Dan Ackroyd jaren jonger dan zoals mske hem kende en Jon Belushi is nooit veel ouder geworden.

Op die manier bekeken is er wel gelijkenis, maar die film deugt niet. Anders gezegd, mske vindt hem maar niks. Maar die twee in dat Leffe Café in Leuven mogen daar wat haar betreft gerust blijven zitten, ze zouden alleen het stof van hun kleren eens moeten kloppen.

Soms kom je toch wel wat tegen zé.

Zo zocht mske hier zo iets voor Kerstmis naar de oude vierkante glazen bak die ze ooit had en die met kerst zo mooi had kunnen staan. Nu ja zoeken, het was niet bepaald zoeken, het was gaan kijken waar alle spullen van vroeger bij elkaar staan.

De bak stond er natuurlijk ook maar toen zag mske dat die niet leeg was. Neen, die bak zat voor nu voor ¾ vol met merrebollen, … veel merrebollen dus.

Tussen die merrebollen zat ook nog een oud papiertje in waar een gedicht op geschreven stond.

Ondertussen is die bak leeg en afgewassen, de merrebollen met Amke en Ella mee naar huis en omdat mske dat oud velleke papier ook nog wil wegsmijten gaan we dat gedichtje hier onder zetten, daarmee gaat dat ook niet verloren.

Het is een Brusselse versie van: “Le Corbeau et le Renard” en ik weet het, het oorspronkelijke stukske van Jean de la Fontaine hebben we vroeger al op ons blog gezet.

Maitre corbeau sur un arbre perché
Tenait dans son bleis un ettekeis
Maitre renard dei da geroeken aa
Kwam afgeluupe op zen puute en zaa:
A bonjour monsieur le corbeau

Comme tu es joli, comme tu es beau.
Regardez-moi ce plumage non d’un milliard
T’es precees ne panache van ne corbillard.
Et quelles couleurs, o la la!
Da komt zeker ooit de Sarma!

Le corbeau en entendant cela
Devint tot a fait gaga.
Et prenant pour sincères les belles paroles
On voyait son nez begost te krolle.
En hij mokt hem ne dikke nek
Comme s’il avait bouffe un kilo de spek;

Ne nek si gros, sacre bleu,
Que son col cassait presque en deux!
Le renard voyant ce ballekeskop
Gaf hem nog mier zakken op.
Sans mentir, si ta voix ressemble a ton veston
Je voudrais entendre une petite audition.

Et croyez-moi, je dis pas ca pour rire,
Tu ferais mieux de chanter le pays du sourire.
Le corbeau ouvrit son bec grand ouvert
Et evidemment son ettekeis tomba par terre.
Le renard pakte hem seffens in zijn puutte
En sloeg hem in zijn kluute.

Appreneer, onnuusele snul,
Que les flatteurs sont juste bons
Vou heule smool te vulle.
Le corbeau jura, mais un peu trop tard,
Na edde ma nemie senne kastar
Als ge met aven ettekeis wilt blave,
Wel dan moede ave smool toe have.

We gaan ons nog eens geliefd maken sé! We gaan nog eens iets zeggen dat bij velen in een verkeerd keelgat gaat schieten.

Wij zijn anti tankvoertuigen. En daarmee bedoelen we niet dat we zelf antitankvoertuigen zijn maar wel dat we tegen tankvoertuigen zijn, waarmee we in ons geval kinderkoetsen en aanverwante bedoelen.

“In onzen tijd” is een uitdrukking waar we iets tegen hebben maar als we efkes nagaan was een kinderkoets vroeger iets voor een kind dat niet kon lopen. En nu? Ze zitten tot hun vijf jaar in zo een tank.

Nah ja, we vertelden al van die tegenstrijdigheid op de trein maar dat kunnen we dan eigenlijk nog accepteren, al was het, indertijd lang geleden, allemaal best doenbaar met een simpele plooibuggy.

Nu rijden ze met die enorm grote bakken de winkel binnen. Hebben we daar iets tegen? Ook niet behalve dat wij indertijd ofwel de kleine op de arm namen, ofwel lieten lopen. Soms lopen de klein mannen wel maar dan ligt die kinderwagen vol met allerlei spul en ze kijken boos als jij ook iets wil bekijken waardoor ze hun kinderwagen niet kunnen parkeren waar zij dat willen.

Maar nu, nu is het hek van de dam. Ze gebruiken die kinderwagens ook om te stelen. Allee nu? Staat daar iemand stom van? Gezien het voorgaande? Neen toch.

Van de week weer. Dan zat er zo een jeugdig moederke in het bushokske op de bank en haar kindervwatuur, groot genoeg voor drie kinderen stond naast haar. Het miezerde wat, niet genoeg om absoluut in dat buskot te willen staan. De twee die dat wel wilden stonden als gijzelaars tegen de wand geplakt in de tang gepakt door dat gigantisch kindervervoermiddel.

Twee haltes verder stapten moeder en vwatuur weer af. “Moet ze daarvoor de bus pakken?” vroeg Slow, want dat doen Slow en mske niet. Maar enfin, dat zouden onze zaken nu niet zijn, moest ze Slow niet bijna van zijn stokken gelopen hebben om zo snel mogelijk van vanachter naar voor te lopen om haar kaart te laten ontwaarden. Hij zat bijna op mske hare schoot!

Dan zeggen ze dat de fysiek van de mensen er op achteruit gaat. Maar ze zitten tot hun vijfde in een kinderwagen en op hun 45ste hebben ze een scootmobiel nodig.

Nu kan je in een winkel haast niet door omwille van al wat daar rondrijdt. Waarom zou mske haar fiets niet mogen meenemen naar binnen? Dan moet ze ook niet zo zeulen met haar tas.

Hebben wij nu gezegd dat wij tegen kinderen zijn? Neen hé. Dat zijn we niet. Alleen maar tegen die alsmaar groter wordende vrachtvervoerders die ze nu kinderwagen noemen.

Ooit lang geleden kwam op één of andere manier de LP ten huize van mske en Broer. Het was Broers’ LP, maar mske hoorde hem toch ook en ze heeft met grote verwondering en bewondering naar die LP geluisterd en herluisterd. De LP van Pete Seeger dus.

Ze vond dat hij haar in die tijd veel heeft bijgebracht, dingen die ze in de school niet zou leren.

Kan je je het ongeloof indenken waarmee een heel jong mske leerde dat er een tijd was geweest dat donkere mensen niet vooraan in de bus mochten zitten?

Velen hebben zijn liedjes gezongen, sommigen zijn bekend geworden met zijn liedjes, maar mske heeft steeds zijn sobere manier de mooiste gevonden.

Pete Seeger is overleden. Hij werd 94.

Voor het derde jaar op rij
is het eerste dat we op onze schouw kunnen zetten
een rouwbericht.

Laatst las mske in de krant dat graatmagere benen een onrustwekkende trend zijn bij meisjes.

mske had dat ook al opgemerkt dat er veel heel dunne jonge meisjes rondlopen. Maar anderzijds lopen er dan ook veel rond die een ietsje, een iets ook, te rond zijn.

Dan denkt mske dat ze de jonge meisjes eens met rust moesten gaan laten. Het is door die commentaren altijd dat die kinderen zich extreem gaan gedragen, dwars gaan liggen of wat dan ook. Is het van nature zo, dan is er toch niks aan te veranderen.

Vroeger is er nog zo een periode geweest. M van M/V, zoals al meer vermeld mskes nichten, was nog een fractie dunner dan mske. Eigenlijk waren ze dat beiden, maar M had nu net dat wat moe: “een mik” noemde.

Moe beweerde dat M van M/V dat deed in navolging van Twiggy, wat mske betwijfelt.

Als ze iets tegen verontrustende trends willen doen moeten ze de schoolvoorbeelden aanspreken en niet die gaan ophemelen en dan tegen de anderen zeggen: “dat is niet goed zenne …”

Iedereen die mske wat beter kent, weet dat je bij mske niet kan aankomen met: “je moet”. Het antwoord is standaard. Het gaat: “ik moet niks”.

Nu krijgt ze van tijd tot tijd ook elders wel zaken die ze zou moeten. Zoals bijvoorbeeld: “dat is een film die je moet zien” of “dat boek moet je echt gelezen hebben”. Resultaat? mske keek nooit naar ET noch naar Jurassic Park en wat ze over …

Oh jee! Oh nee! Nu blijkt toch dat ik dat al zo een beetje beschreven heb toen ik het over Fifty Shades of Grey had. Oh jee! Sakkerdee!

Nu dus weer. Eerst hadden ze het over vakantiebestemmingen gehad die te te overwegen zijn voor 2014. Maar het was pas toen ze nog een stapke verder gingen en ze vertelden welke vakantiebestemmingen ze moest zien dat ze zei: “ik moet niks”.

De vakantieplannen krijgen hier stilaan vorm, je mag niet te lang wachten, dat zagen we vorig jaar, maar over hoe en waar, daar gaan we het nog niet over hebben.

We gaan niet zeggen: “daar moeten jullie nog op wachten” want jullie moeten ook niks. Maar als wij het niet zeggen, zullen jullie niet anders kunnen zeker.