Het is weer iets zenne! Nu met ons ziekenkas. Die sturen een brief naar Slow om te zeggen dat hij zijn verplichte 25€ voor de zorgkas nog niet heeft betaald … van 2011 astemblieft. Ze zeggen er wel bij dat hij in 2011 nog niet bij hen aangesloten was maar dat hij dat bedragske nu wel aan hen moet betalen.

mske fronste! Er was ook al een probleem geweest bij haar betaling van 2012. Ze had daar ook een rappel voor gekregen. Ze had opgebeld maar ze hielden bij hoog en bij laag vol dat ze niet had betaald. “Jawel” had mske gezegd. Ze had de datum erbij gehaald, het referentienummer en voor alle zekerheid las ze het rekeningnummer ook nog maar eens voor.

“Dat is een fout rekeningnummer” had de man van de ziekenkas nogal wijsneuzig gezegd. “Maar jullie hebben het wel zo opgegeven” had mske gerepliceerd. Hij ging het eens nakijken en klonk al minder wijsneuzig toen hij zei dat zij zich vergist hadden en dat mske er verder geen kopbrekens moest over hebben.

Nu dus weer, voor een betaling bij een andere kas dan die van ons. mske dacht: “foert, ik betaal het gewoon”, dat was voor de rustwil hé, niet omdat ze geld heeft om weg te smijten. Maar de 2de januari kreeg ze daar ineens de hippentrip, maar de hippentrip, want op dat papier stond dat dat vóór de 31ste december geregeld moest zijn, want anders zou Slow een boete krijgen.

Slow begon de rekeninguittreksels vanaf 2011 door te nemen, terwijl mske achteruit van 2013 begon. Ergens halverwege kwamen ze elkaar tegen bij de bewuste betaling. mske belde de betreffende kas. Dat was inderdaad de juiste betaling, maar de verantwoordelijke was er niet. Ze moest gisteren maar efkes terugbellen. Slow belde de ziekenkas en kreeg een automatisch bericht zeggende dat ze gesloten waren.

Gisterenmorgen belde mske de ziekenkas. Ah … zij wisten niet dat dat betaald was, waarop mske vroeg wat zij daar in te maken hadden, aangezien het een andere kas betrof. En mske vroeg ook nog waarvoor zij ziekenkas moest betalen als ze toch alles zélf moesten doen, dat ligt hier momenteel een beetje gevoelig ziede, dat van dat alles zélf moeten doen, daar kunnen we nog een staaltje van vertellen maar dat is voor morgen.

Maar die van de ziekenkas kon niks doen want de verantwoordelijke voor het dossier was er niet, die zou haar maandag terugbellen, waarop dat mske: “das goe” zei maar ook meldde dat één van haar voornemens voor 2014 was dat ze niet meer bij de telefoon ging zitten wachten tot er ene of andere haar terugbelde.

Ze belde nog eens naar de andere kas. Die waren nu aanwezig en die beloofden dat ze zowel naar mske als naar ons ziekenkas een briefke gingen sturen om te zeggen dat dat in orde was.

mske heeft het er niet voor, dat zal iedereen wel weten. Ze vindt dat door en door belachelijk, al die kerstmannen die deze periode buiten aan het venster te hangen hangen. Ooit is daar iemand op het origineel gedacht gekomen en maakte zichzelf een klimmende kerstman. “Ooooh” dacht het grote geld en daar hingen ze! Massaal.

En dat de mensen die nu nog op een mooie manier zouden hangen, maar neen, hangen is hangen, als slappe vodden tegen een gevel, met verkeerd geknikte knieën en gebroken ruggewervels, uren en dagen ondersteboven met hun hoofd naar beneden. Echt mooi! Echt kerst!

Misschien stopt het ooit eens. Als één of andere op een origineel idee komt en het grote geld nog eens “ooooh” denkt.

Nu wou mske toch sneeuw op het blog zeker. Ze wou dat met zo een scriptje in een berichteke posten. Ze ging dan eens op zoek bij Leejoo maar ze vond haar goesting niet.

Dus borg ze het idee en de sneeuw terug op.

En zondag zat ze hier iets uit te dokteren bij de instellingen en wat staat daar?

Laat tot en met de 4e januari vallende sneeuw op mijn blog zien.

Dat moest ze aanvinken en voilà sé, het sneeuwt op het blog.

Maar zij gerust zé, hij blijft niet liggen en glad wordt het ook niet.
 

mske stapte voor de eerste keer de dokterswachtzaal binnen. Slow had haar volledig gebrieft hoe het er daar aan toeging.

mske vond dat ze geluk had. Er was nog een zitje over. mske zette zich, haar tas naast haar op de grond.

De raadplegingen op afspraak gingen gewoon door, maar zij had geen afspraak. Slow had haar verwittigd dat ze daar op de middag nog kon zitten, al was ze daar dan van 10u.

De wachtzaal zat vol en bleef vol. Met de regelmaat waarmee de afspraken doorgingen kwamen er nieuwe bij. En toen kwam de dokter van de vrije raadpleging. mske had al geïnformeerd wie voor haar de laatste was geweest. Dat wist ze.

Om 11u kreeg ze pijn in haar rug van het ongemakkelijke zitje. Hard dat dat was en die rugleuning was gewoon een plank tegen de muur.

En toen kwam er nog een zitje vrij, een rood. Bizar vond mske dat. Zij zat op een zwart. Ze begon de wachtzaal eens grondig te inspecteren.

En toen smste ze Slow: “ik realiseer me ineens dat ik hier al meer dan een uur op het bijzettafeltje zit”.

Soms begrijp ik mske niet goed hoor. Dan zegt ze iets dat helemaal niet klopt. Zoals nu ook weer. Bij het lezen over schade door het weer van de laatste dagen zegt ze: “weeral een fenomeen dat uit de vreemde naar hier is gewaaid”. Dat zegt ze als ze leest dat De Storm Dirk hier aan land is gegaan.

Maar Dirk de Storm? Dat is toch een Vlaamse naam?

Iedere klok heeft een andere klank, elke conducteur een andere stem. Er zijn de stille, die je haast niet verstaat. Er zijn de joviale, de goedlachse, de bulderende.

Op de trein van gisteren, toevallig kerstdag, keek mske raar op bij de mededeling van de conducteur, toen hij meldde dat ze op de trein naar hun bestemming zaten. Ze keek Slow aan en ze zei: “gaat hij ons nu zegenen?”

Hij had namelijk aan de gelovigen reizigers gemeld dat het volgende station dat van Tienen zou zijn en dat op net dezelfde manier als diegene die jaarlijks: “dank u voor die bloemen” zegt”.

Vroeger was Kerstmis een stalleke onder een boom, een middernachtmis of toch een ochtendmis, de ganse dag kerstliedjes en wel een specialleke om te eten op de noen. Dat was het.

Dat kwam omdat de katholieken ooit al de oude feestdagen inpalmden en opvulden met kerst, pasen en O.L.V Hemelvaart en wie weet wat nog.

mske stapte daarvan af. In welke mate belangt natuurlijk enkel mske aan. Maar hier staat geen stalleke meer.

Wat ze nu ziet, dat vindt ze ook niet je dàt. Want de kerstman, volgens ons een nevenverschijnsel van onze verguisde Sinterklaas, het baaske heeft Sancta Claus verdorie, die ooit vanuit Finland naar Amerika verhuisde, die komt nu terug naar hier om, jawel de katholieken achterna, kerst in te palmen met platte commercie.

Ieder doet wat hij of zij wil. mske ook. Dus geen stalleke maar ook geen kerstman. Kerst is een feest van licht en van vrede. Iets moois dus, waar de commercie niets kan aan veranderen behalve lampkes verkopen.

En daarom onze gewone jaarlijkse wens en het liedje waarvan Broer het eerste en laatste couplet op zijn kerstkaart schreef.