Als je met de trein wil gaan rijden zijn er meerdere mogelijkheden. Je hebt tienbeurtenkaarten en abonnementen van allerlei slag maar je kan ook gewoon in het station een reisbiljet nemen en op de trein stappen.

Dat is ook zo in Nederland.

Maar! Als je beslist om je biljet thuis online te bestellen moet je wel naam, achternaam en adres opgeven van zowel jezelf als van je medereiziger(s). Die online biljetten nemen Slow en mske voor het buitenland of voor weekendbiljetten of voor biljetten die goedkoper komen dan de rail pass. Dat is handig. Dan hebben ze geen gedoe aan het loket of aan de automaat maar dan wordt dat reisbiljet wel ineens strikt persoonlijk.

Goed, het is nu eenmaal zo en daar doe je niks aan. Maar dan krijg je de situatie dat Slow en mske voorbeeldig met hun anonieme rail pass via Liège-Guillemins naar onze noorderburen sporen en daar zo net over de grens niet efkes gaan uitstappen voor een anoniem treinticket. Natuurlijk niet.

Daar hebben ze hun afgeprinte A4 met hun naam er op.

De conducteur op de lijn Liège-Guillemins-Maastricht knipt de A4’s zonder meer.
De conducteur op de lijn Maastricht-Utrecht bekijkt de knip van de vorige rit en knikt.

De conducteur op de boemel Utrecht-Zwolle bekijkt Slow als een verdacht personage, mske was op het rijdend klein buroke, en vraagt om zich te legitimeren. Slow begint al naar zijn ID-kaart te grijpen als ze de knip in de A4’s ziet en zegt: “oh, u bent al geknipt, dan hoeft het niet”.

Kunnen zowel NMBS als NS hier even een klein verklaringske voor geven? Want mske is wel akkoord met hun regels, maar het zou toch interessanter zijn als ze nu eens wist waaróm.

Als dat ticket betaald is, zou dat toch al eender moeten zijn wie daarmee rijdt. Zeker als je zo een anoniem ticket gewoon aan een koele automaat kan verkrijgen.

Foto: stilstaand beeld uit een opname van Luc: Trein Zwolle – 10 november 2013.

We haalden het nu toch al meerdere keren aan dat mske bij het gebruik van iets dat er uit ziet als een persoonlijke foto, eerst efkes toestemming gaat vragen.

Een ander doet dat niet. Getuige daarvan is een foto die mske vond op een blog en die ze direct herkende.

Herkende ze die? Ja zeker! En van waar? Awel, dat kan niet min hé, als zijzelf op de foto staat.

Een ander herkent dan misschien haar benen, maar zijzelf herkent wel haar handen, haar koffer en haar foto.

Het kan nogal eens voorvallen dat Slow en mske na zo een periode van afwezigheid thuis komen en zien dat er hier niet al te veel te bikken niet meer is. Meestal zijn ze er wel op voorzien en brengen ze iets mee dat ze onderweg kochten.

Maar nu heeft mske er wat op gevonden. Het is winter voor iets en gisteren hebben ze hier zowel erwten- als bonensoep staan maken om in te vriezen.

Dat vinden ze lekker en stevige kost. Ik moet zeggen dat de geur door gans het huis zweefde.

Waarom nu precies erwten- en bonensoep? Awel, als Slow en mske zo thuis komen van een pozeke afwezigheid hebben ze helemaal geen goesting in fritten of pasta en ook niet in pizza. Zodoende!

Van die dikke soep die aan de ribben blijft plakken … dàt is wat ze dan willen hebben.

Nu was die bus toch te vroeg aan het station van Mechelen zeker, te vroeg voor de trein die Slow en mske wilden hebben, namelijk die, die hen zonder overstap naar Landen zou brengen. Ze zouden wel een koffieke gaan drinken maar eerst zou mske eens een buskaart gaan halen sé. Want Slow zou de laatste beginnen en mske heeft er graag eentje in reserve.

Ze stapt de lijnwinkel binnen en stopt bij de automaat. Er is een loket ook, maar sedert ze aan die loketten altijd van die zuurpruimen zetten die denken spitse opmerkingen te mogen maken is mskes goesting in loketten fel bekoeld en heeft ze liever de koele automaten die geen woord zeggen.

Die automaat stelt een vraag, mske antwoordt. Die automaat stelt nog een vraag. mske antwoordt terug. En dan vraagt die automaat hoeveel die buskaart mag kosten. En dat hing mske haren hoebel uit, want die kaarten die zij kopen kosten altijd hetzelfde. Dus denkt ze: “foert” en gaat naar het loket.

Er kan gene goeiendag van af en als mske vraagt welke andere buskaarten er bestaan, je kan nooit weten dat er goedkopere alternatieven zijn, zegt dat vrouwmens: “je kan toch altijd aan het loket kopen of … is dat te moeilijk?”

mske bedacht dat ze volgende keer liever de ambetante vragen zal beantwoorden van een koud machien. Dat is beter dan die snibbige aard van die loketbedienden te moeten trotseren.

Dat ze niet komen bleiten als er weer loketten afgeschaft worden en ze hun snibbige zelve vervangen zien worden door een automaat. Ze hebben het zelf gezocht.

“Stap maar vanachter op” zei de chauffeur “met al die koffers” en het klonk alsof die koffers de grootste vuiligheid waren die hij in zijn leven had gezien.

Zodoende stapten Slow en mske vanachter op waar al twee kinderwagens met bijhorende vrouwen stonden en er dus geen plaats was voor Slow en mske en al die koffers, zijnde twee.

Bovendien stonden die twee kinderwagens op een plaats die voor rolstoelreizigers bestemd was en moesten Slow en mske maar in het gangske gaan staan te hangen.

En toen kwam de halte waarop die ene kinderwagen er af moest, die reed efkes achteruit zodat het gangske versperd was. Bovendien moest de madam die aan de ene kant van het gangske zat er af en die zei: “pardon” tegen mske. En die madam die aan de andere kant van het gangske zat moest er af en die zei korzelig: “mag ik efkes door jà?” En dat terwijl er van van voor naar van achter in dat gangske ook al gedrumd werd.

Slow werd er ook al een beetje knorrig van. Maar mske is kunnen doorschuiven toen die kinderwagen afgestapt was en ze zei, luid genoeg, tegen Slow, dat hij daar niet moest mee inzitten. “Niet aantrekken mijneer” zei de madam bij de andere kinderwagen en zij en mske bekeken elkaar eens veelzeggend.

Het openbaar vervoer, mske is pro maar die bussen, die zijn er te veel aan. Als die chauffeur vond dat het uitschot met hun koffer maar bij het uitschot met kinderwagen moest gaan staan, mocht hij wel alle brave reizigers vragen om vooraan of in het midden af te stappen.

Twee mannen in een zodiac op de Maas … in de regen.

Soms als je al zo een beetje moe wordt bij het werken kan een pittig liedje wel eens helpen.

Ge moet tees es proberen.

Precies of dagge in de pries gestoken hebt.