mskes rolkoffer rolde niet meer. Het is te zeggen zijn wielekens wielden niet. Ze wrongen tegen. mske kreeg er een lamme arm van maar dat ding ging dwars. Nog erger dan een dwarse muilezel.

Elk ribbelke waar die over moest steigerde die dat het geen naam had. mske is er zelfs een paar keer haast door gevallen.

Ze foeterde wat af op haar koffer. Zo van: “als dat hier nog lang gaat duren, zal het rap gedaan zijn, want dan kieper ik die er uit!”

Het ging van kwaad naar erger tot Slow er zich eens mee bemoeide en de wielekes aan een grondige controle onderwierp. Hij gaf me dat eerste wieleke daar een zwaai, het draaide vlot. Hij gaf het tweede wieleke een klop. Het draaide vlot. Het derde wieleke? Dat draaide ook vlot. Maar het vierde! Owee, dat deed zelfs nog geen poging tot draaien. Dat bewoog een cm of twee en bleef staan. Dat was de boosdoener.

Slow heeft die zijn binnenwerk eens uitgekuist en hij haalde er een gans touw uit waar je een schip kon mee vastleggen … allee, een scheepke … in papier.

En dan heeft mske er nog wat zitten aan prutsen en er nog wat harekes uit gehaald.

Dat is een koffer hé! Geen stofzuiger!

Het zat mske niet mee die weken in oktober. Ze had toen gepland de nieuwe bloembak af te werken. Ze had toen gepland de bollen te verplanten. Ze had toen gepland de nieuwe bollen ook te planten. Ze had toen gepland om nog een witte vlinderstruik bij te halen. Ze had nog wel één en ander op haar verlanglijstje staan.

Het zat mske niet mee die weken in oktober. Er is dus niets van gekomen.

Het is een klassieker. Als Slow en mske in Leuven zijn moet er toch altijd nog eens naar de sanitaire voorzieningen gegaan worden. En die aan het station vragen een halve euro per beurt.

Dan gaat mske liever iets drinken, dat spaart die halve euro uit en daardoor is dat drankske goedkoper. mske heeft een rare rekenmachine in haar bovenkamer.

Nu heeft Slow een voorkeur voor het café waar ze 1,5 € per pint rekenen, al drinken Slow of mske daar geen pint. mske gaat liever in het café waar je zo langs binnen de ganse hoek van buiten kan afsnijden. Zodoende gaan ze de ene keer hier, de andere keer daar.

In het 1,5 € café staan tafeltjes zo opgesteld dat er banken over de volledige diepte van het café tegen de muur vastgemaakt zijn. Om één of andere rede zijn die banken altijd volzet maar zit er niemand op de stoelen aan de andere kant van die tafeltjes. Daardoor zitten beide muren gewoon op elkanders gezicht te kijken.

Daartussen staan natuurlijk nog tafeltjes en die worden serieus aangegaapt door de muurzitters.

De laatste keer dat Slow en mske daar waren, was er een plaats tegen de muur. Ze gingen daar maar even zitten. Maar toen kwamen de habitués binnen en die gingen op die banken tussen die tafeltjes in zitten om goed duidelijk te maken dat Slow en mske op hùn plaats zaten.

Later zei mske: “ik kom hier niet meer, ik wil niet dat ze in mijn glas zitten kwijlen”.

Op café gaan met mske? Nog altijd geen sinecure.

Bij sommige gelegenheden zitten Slow en mske pauze te nemen om te eten terwijl anderen nog aan het werk zijn.

Op zo een momenten krijgt mske soms de lachkriebels omdat gewoon iedereen: “smakelijk” zegt en dat de beleefdheid toch vereist dat je dan: “dank je” antwoordt.

Wel waarom krijgt mske de lachkriebels? Omdat ze, als ze dat zou doen, telkens: “dank je” zeggen, helemaal niet aan eten toe zou komen.

Ze gaat dat dus niet meer doen. Meer nog, ze gaat zelfs een oplossing zoeken om daar niet meer te moeten pauzeren. De kletstante heeft dan namelijk ook altijd net zin in een bakje.

Slow en mske stapten op de trein. Ze zetten zich in een coupeetje. Hoe dikwijls heb ik dat nu eigenlijk al geschreven?

Aan de andere kant van het gangpad zat een knul met zijn rugzak tegenover hem en zijn voeten ook. Dat wil dus zeggen dat die knul zijn voeten op die zetel lagen. Daar kan mske niet zo goed tegen en en ware het niet dat mske dan ook een bemoeial zou zijn, ze zou er wat van zeggen.

Want zie je, zij stapt op een trein en gaat zitten, maar wie weet welke vuile schoenen er voor haar op dat zitje hebben gelegen? Niet moeilijk dat Slow soms zegt: “wacht efkes” en dan mskes jas begint af te kloppen zo ter hoogte van haar zitonderdeel. Gelukkig dat mske vierkant haar voeten veegt aan wat de mensen zouden kunnen denken bij het zien van Slow die zo maar publiekelijk over mskes poep staat te wrijven.

Ik dwaal af. Terug naar die knul in de trein.

De conducteur komt en zegt wat van die voeten. Wat juist? Dat horen Slow en mske niet zo goed, maar feit is dat die knul niet alleen zijn voeten op de grond zet maar ook nog het zeteltje schoonveegt.

De conducteur gaat verder. En wat doet die knul? Hij legt zijn voeten op de zetel. Dat wil echt wel zeggen dat hij ook aan de conducteur zijn voeten veegt.

Wij hebben het moeilijk met moeiallen, vooral mske dan. Moeiallen maken het leven zoveel moeilijker dan het nodig is. Andermans leven, wel te verstaan.

Kijk, een voorbeeld.

Slow en mske zitten op een trein die nog niet vertrokken is. Een vrouw steekt haar hoofd om de deur en vraagt of dit de trein naar Liège-Palais is. mske zegt “neen” en ze zegt dat deze trein naar Quièvrain gaat. De vrouw bedankt en wil afstappen.

Maar dan schiet daar ineens van enkele coupés verder een man te voorschijn die tegen die vrouw gaat uitleggen op welk perron ze moet zijn en welke trein ze moet nemen met alle nodige uitleg. Enkel het aantal treden van de trap of de snelheid van de roltrap vertelde hij niet. Die kende hij waarschijnlijk niet.

Als die terug in het treinstel komt zegt hij tegen mske dat hij haar toch maar efkes fijn de weg gewezen heeft naar haar trein naar Namen. mske zegt: “zij moest naar Liège-Palais”. De man kijkt verschrikt en zegt: “oh oh, ik had “Namur” verstaan”. En hij vraagt aan Slow en mske hoe die vrouw in Liège-Palais kan geraken. mske zegt naar waarheid: “dat weet ik niet”.

Dus gaat die kerel iedereen in dat treinstel lastig vallen om te vragen hoe die vrouw in Liège-Palais moet geraken. Ondertussen is die natuurlijk al serieus onderweg naar Namen.

Uiteindelijk vindt hij iemand die zegt dat die vrouw de trein richting Antwerpen moet nemen en hij gaat dat efkes van uit de deur door gans Liège-Guillemins gaan brullen.

Kijk! De vraag was of die trein naar Liège-Palais ging. Het antwoord was gewoon neen. Om één of andere reden worden Slow en mske altijd aangesproken als mensen inlichtingen willen. Het is al gezegd, misschien zien ze er gewoon erg betrouwbaar uit.

Maar al die rompslomp daarrond is niet nodig. De NMBS heeft medewerkers genoeg om mensen op het juiste spoor te zetten.

Moeiallen. Breek me de bek niet open.

“Ik kan toch mijn stapschoenen niet aandoen voor die gelegenheid” dacht mske en haalde haar botten met een hak uit de kast.

Maar wat was dat? Die gemakkelijke botten waren niet gemakkelijk meer. Integendeel. Na een zomer met sandalen en lichte schoenen en sportschoenen bij de evenementen deden mskes voeten heel erg moeilijk in die botten.

Maar dan heel erg moeilijk. Zo moeilijk dat mske overweegt om er hier thuis maar wat mee rond te gaan lopen tot het weer goed gaad. Het is namelijk een kwestie van niet gebruikte spieren.

De andere optie is dat ze maar ineens die botten er uit gaat te zetten en gewoon lage botten kopen. Maar wat dan met die niet gebruikte spieren?

Dilemma dus! Die botten zaten geweldig, maar die nacht had ze krampen in haar kuiten en mske is niet van het principe: “wie schoon wil zijn moet pijn hebben”. Dat vindt ze namelijk ridicuul.

En dan vind je een reactie op een postje van lang geleden over geld:

Heeft u een lening aan rekening te betalen nodig hebt of heb je geld nodig om uw bedrijf te starten dan contact op met Dit e-mail (***)@gmail.com zoals we geven lening tegen 2% intreste tarief.

naam
bedrag
duur
seks
Telefoonnummer
land

Dankzij Hoop om uw dringende post te krijgen.

mske vond het raar, wie zit nu in deze tijd zijn geld zomaar publiekelijk aan te prijzen?, en vermits ze het zo raar vond googelde ze maar even op het emailadres. Dat zijn dus echte spammers.

Normaal houdt Akismet die tegen, maar hij zal een slechte dag gehad hebben zeker.

Ooit stonden er citaten op ons blog. Dat was in een tijd dat mske daar wat aan had. Maar gaandeweg ondervond ze dat veel van die dingen gewoon holle vaten zijn. En verder las ze veel citaten die eigenlijk niets anders waren dan een verderzetting van de betuttelende opvoeding die je vroeger in katholieke scholen kon krijgen. Zoals bijvoorbeeld:

Het onaanvaardbare aanvaarden is een sterke bron van innerlijke rust.

Eckhart Tolle

en

We zijn niet alleen verantwoordelijk voor het kwaad dat we bedrijven, maar ook voor het goede dat we niet doen.

Elisabeth Laseur

We hebben dus onze buik vol van zulke citaten.

Slow en mske staan op de bus te wachten in Leuven.

Daar komt een klein vrachtwagentje waar “Reinigingsdienst” op staat. Er stappen twee mannen uit. Die beginnen alle vuilbakskes achter in de bak van dat camionneke te legen. Opeens vliegen er twee koekverpakkingen uit één van die bakken. De mannen rapen die niet op.

Ze rijden verder zonder de bâche van die bak dicht te maken. Gelukkig was er geen wind.

En die twee koekverpakkingen dan? Die blijven liggen.

Waarom mogen zij wél wat de verbruiker van de inhoud niet had gemogen?