Heeft het iets met een verkeerd ingestelde ingebouwde radar te maken of hoe zit dat?

mske weet nog dat ooit, toen ze had leren fietsen, ze met haar vader thuis kwam en hij aan haar moeder vertelde: “er ligt één dikke steen, ik zeg dat ze moet oppassen voor die steen en ze rijdt er knal over!”

Dat doet mske nog. Ze ziet de steen liggen, ze denkt: “pas op een steen” en het lijkt wel of dat wiel van die fiets er ab-so-luut over moet.

Sjaans dat mske al gehad heeft! Sjaans! Dat die stenen geen schade aan haar banden hebben aangericht.
 

Het was bizar. mske was de kilo’s beu en at navenant. Ze had brood geweerd en at gewone zomerse dingen. Op een zeker moment bedacht ze dat ze helemaal geen last meer had van maagpijn. Dus dacht ze echt dat ze last had gehad van een overdosis stress.

Na de zomer, het eerste evenement, at mske brood en ja lap, na enkele dagen verwittigde die maag. Geen pijn hoor, daar niet van, gewoon een gevoel.

Of het nu wel of niet met het brood te zien heeft of met de specifieke manier van bewegen waarbij dat gevoel opdook, mske weet het niet.

En ze zou er zich eigenlijk geen zorgen in maken, ware het niet dat Slow begint te klagen van zijn maag.

Ondertussen eet mske terug brood natuurlijk, de zomer is voorbij maar Slow blijft maar aan zijn maag tasten en zich afvragen wat het kan zijn.

Ze zijn er uit. Het is allemaal begonnen met de aanschaf van het broodoventje. De structuur van het brood is anders, niet zo compact maar meer kruimelig, wat mske weet aan de andere vorm.

Vermoedelijk spelen er meerdere factoren mee, zoals het granulocyten geven, wat bij de reeds genoemde en niet genoemde bijwerkingen ook misselijkheid kan veroorzaken.

Slow, die meer eet dan mske, denkt dat hij zijn brood te vers eet, wat natuurlijk ook mogelijk is.

Hoe los je dat nu op, allee! mske die geen oud brood wil en Slow die geen vers kan eten?

Ooit … in onze beginjaren van het bloggen hadden we spammers. En toen bestonden al die spamblockers en andere middelen nog niet.

Veel bloggers reageerden nogal furieus op die spammers. Wij niet. mske had namelijk een reactie uitgedokterd waar ze veel van verwachtte.

Die ging namelijk zo:

So chaat ie choet! Dankjuh, dankjuh, liefuh menzjuh! Wéér een vjoetjuh méér! Kuzjuh oep juh buikjuh …

PostjuhScriptumpjuh: zou ’t nu ni “vjoetjah” moetuh wezuh?

Anoniem Antwoord Apparaat

 
Zover we weten hebben we het één keer gebruikt en werden daarna gerust gelaten. Tot natuurlijk de echte machinale spammers op de blogs kwamen, maar toen waren we al hier, bij WordPress, met vriendje Akismet en de spamblocker.

mske dacht dat ze misschien de tekst van dat AAA op de pagina van de spamblocker kon zetten. Ze heeft het niet gedaan. Ze zouden het niet snappen. De meeste van die spammers zijn namelijk niet Nederlandstalig, om niet te zeggen: geen.

Voordeel en tevens reden van dit postje? Nu kunnen we eindelijk dat bestand met dat teksteke van onze computer smijten.

Als mske leest hoe je een fobie moet behandelen, dan gaat ze daar natuurlijk niet tegen in. Slimme mensen weten dat beter dan zij.

Maar zijzelf is er meer voorstander van om het zaakske eens rustig te overdenken en te bekijken van waar die eventuele angst komt en of die wel reëel is.

Zo had ze bepaald een hekel aan tunnels. Telkens ze door een tunnel reden moest ze zichzelf moed inspreken. Tot die dag dat ze aan het stuur van de auto zat en de Elbtunnel er sneller aankwam dan ze had gedacht. Toen dacht ze: “doe niet zo stom” en reed er door.

Eerlijk is eerlijk … die dag was het een waarlijk geluk dat dat stuur stevig in die auto bevestigd was. Maar later heeft mske haar hand niet meer omgedraaid om door tunnels te rijden, wat niet wil zeggen dat ze zich niet zou nerveus maken als er een file in een tunnel ontstond.

Een ander ding waar ze niet van houdt? Teveel mensen. Wandelen tussen een massa. Maar daar gaat ze niets tegen doen behalve weggaan. Want daarvan zegt haar verstand ook dat het geen gezonde situatie is. Maar daar heeft ze geen angst. Wel een absoluut gevoel van afkeer.

Een fobie, dat denkt mske er tenminste van, is een angst waar je aan toegeeft.

Het dateerde van februari. Toen was het ventje met zijn moeder bij mske gekomen en hij had gezegd: “ik heb de ganse reeks boeken gekocht maar die ene ontbreekt. Volgens MQe zou dat hier misschien nog tussen steken. mske zocht, de moeder zocht, het manneke zocht. Het boek stak er niet tussen.

mske vond het zielig. Niet echt, maar het was zo een lief ventje en hij was toch wel zo ontgoocheld dat mske zei: “in september zijn we hier terug in de buurt. Als ik het ergens tegenkom, dan breng ik het in september mee”.

In maart kwam het boek terug binnen. Ze wou het risico niet lopen dat het terug uitverkocht raakte voor september. Wat moest ze doen? Ze kocht het zelf en ze bewaarde het hier op het bureau. Op 1 september bedacht ze dat ze niet mocht vergeten het in haar valies te stoppen en mee te nemen.

“Kijk” zei ze tegen MQe en R. “ik leg het hier bij jullie, ik ga er van uit dat dat manneke niet komt maar je kan nooit weten”. R. dacht ook niet dat het jongetje zou opdagen. MQe zei niets. En toen vergat mske het boek. Het lag er goed, direct in MQe’s bereik.

Op vrijdag zag ze MQe ineens komen aangelopen met een lach in haar ogen. Al van op afstand zei ze: “ms, kom eens”. “Zeg dat het niet waar is” dacht mske en ze zei tegen MQe: “je gaat me toch niet vertellen dat die kleine hier wél is”.

Hij was er wel en stond bij MQe’s balie. mske gaf hem het boek. Zijn oogskes straalden. “Nu heb ik ze allemaal” juichte hij en “dank je wel, hoe lief” zei hij.

mske vindt dat je een kind nooit mag ontgoochelen. Dat gebeurt toch wel maar daarom hoeft zij het nog niet te doen. En alle domme gedachten van de laatste maanden, over hoe stom zij wel kon doen, verdwenen als sneeuw voor de zon.

Soms, heel soms, gebeurt er eens iets hartverwarmends. Zoals een kindje dat zes maand op een boek wacht en vertrouwt dat een volwassene woord houdt.

Als ze die plezante involgen die voorstelt om kinderen van minder dan twaalf uit uit het verkeer te weren, dan kunnen Slow en mske nergens meer naartoe met Amke en Ella.

Meer nog! Eigenlijk mag dan geen enkel kind, jonger dan twaalf nog buitenkomen, tenzij in den hof.

Waarom twee keer iets schrijven als je kan knippen en plakken?

Ik snap niks van die bloemen in de tuin. Nu blijken die gele knopjes dat juffertje in ’t groen te zijn want die hebben die bepaalde eigenaardige zaaddozen. Maar wat zijn de anderen dan? Het lijken korenbloemen maar ze zijn ook wit en mauve. Korenbloemen zijn blauw. Zit (of zat) er in dat zakje dat je me stuurde iets dat bekend klinkt? Heel smalle blaadjes maar geen draadjes zoals die van dat juffertje en dan die blauw, wit, mauve bloemekes?

Ik word dement. Ik had zaad gekocht voor vergeet-me-nietjes en nog iets (weet al niet meer wat) en ik weet niet waar ik het heb gelaten. Het zit niet bij het andere zaad. Die evenementen maken net of mijn geheugen telkens met periodes werkt.

Nee..juffertje in het groen is echt wel wit, roze en blauw hoor..en lijkt op korenbloemen. Wat dat gele is? het zegt me zo niks. Ik koop vergeetmenietjes liever in plantjes..die kosten ook maar weinig en heb je meteen wat.

Wel, dan is dat ook juffertje in ’t groen maar de blaadjes kloppen niet. Dus uiteindelijk is er maar één bloem uitgekomen. Ik heb nog zaadjes, tja op dat koerke kon ik niet alle zaadjes gaan gebruiken, dat was te veel. Nu hopelijk volgend jaar wel van die oranje klaprozen. In elk geval gaan we proberen die bak weg te krijgen, maar dan zou ik de aarde wel trachten te recupereren.

In elk geval tracht ik nu die zaadjes op te vangen voor volgend jaar, anders koop ik er wel, maar dan ga ik twee verschillende soorten zaadjes hebben. Apart houden en apart zaaien en eens kijken wat het resultaat wordt.

Heb dat potje zaad erbij gepakt.. en daar staan ook korenbloemen zélf op genoemd.
Maar juffertje in het groen, die bestaan niet in het geel.
Ik had van die zaadjes alleen maar phloxen gekregen..maar die doen het wel héél mooi en is nu na drie jaar een flinke pol geworden. Oh nee.. mag niet jokken..het eerste jaar had ik ook nog goudsbloemen hehe. Er staan héél veel verschillende bloemen op..maar een enkeling komt maar tot bloei.. jammer.

Ik zit dus met een eigenaardigheid. Een soort gele speldeknopjes waar daarna de specifieke zaaddoos van juffertje in ’t groen op komt en dan iets anders dat ook juffertje in ’t groen is maar met andere blaadjes en andere zaadjes.

Bizar.

Ik denk dat het tweede dat ik kocht solidago is, want ik heb nog gedacht dat die druppelkes van Vogel ook zo heetten.

Solidago..dát zijn pluimen gele speldenknopjes.. dat heb ik ook in de tuin. Maar heb daar nooit zaaddozen aan gezien. Nooit op gelet..ik wil daar geen zaad van.. die wortelstokken lopen zó al erg genoeg door m’n hele tuin hehe.
Denk dat die soort zaaddoosjes wel bij meerdere planten te zien zijn.

Efkes langs hier omdat het hier misschien beter gaat met grote foto’s.

• De drie kleuren van het bloemeke, al is dat één zo goed als verslenst.
• Het scherm dat nu rosse puntjes heeft ipv gele.
• De zaaddoos die echt wel bij die schermbloem hoort.

Nee.. die zaaddoos hoort echt wel bij dat juffertje in het groen..in dat roze, wit en blauw.. die gele schermbloem is dille.. dat zat ook bij dat gemengde zaad ja. Denk echt dat je dat niet goed uit elkaar houdt hoor.. dille heeft niet van die zaaddozen.. die puntjes die nu bovenop die schermen zit is het zaad..ieniemienie zaad dus.!

Maar, en dat is het gekke, ik heb ook zaadjes van die bloemekes. Als die uitgebloemd zijn krijg je dus het verdroogde deel en daar komen ook zaadjes uit.

Hebben wij een verdere studie nodig of niet?

Hahahaa.. ik denk het wel!

Hm, ik ben net naar buiten geweest en heb het ganse zaakske wat gekamd. En die dozen zitten inderdaad aan die juffer. Bizar dat die twee soorten blaadjes heeft en twee soorten zaad.

Misschien is de oplossing van het raadsel, dat de blauwe bloemetjes wél korenbloemen zijn? Er zát ook zaad van korenbloemen bij dat gemengde.. wie weet heeft dat toevallig beide gepakt? dié bloemen lijken wel veel op die van dat juffertje.

Het zal afwachten worden tot de zaadjes uitkomen.

We zullen dus pas volgend jaar weten wat de rare dame nog voor ons in petto heeft.

Op een dag dat Slow en mske met de fiets naar St. Truiden waren gereden, hadden ze onderweg een soort staketsel gezien dat mske onmiddellijk herkende als een kunstige vorm van een boomhut.

Later vroeg Slow: “heb je de man in zijn bad zien zitten?” Die had mske niet gezien.

De volgende keer dat ze met de fiets naar St. Truiden reden, nam Slow de camera mee. Ze stopten en Slow begon te filmen.

Terwijl hij druk doende was, stopte er een auto. De man, die uit de auto kwam, vroeg: “vind je het mooi?” waarop mske zei: “het heeft wel iets”.

Dan begon die man uit te leggen wat hij daar boven in het veld achter de boom staan doen had, maar dat had mske zo ook wel geraden.

Maar, in elk geval, zou er een tentoonstelling komen van zulke gewone kunst en als Slow en mske wilden waren ze hartelijk uitgenodigd.

Ze zijn uiteindelijk toch niet gegaan, al stond dat wel op het programma. Waarom niet? Amke en Ella waren hier en Slow en mske zagen het niet zitten.