Het was toch wat zenne. Luc filmt graag en dan maakt hij daar een filmke van. Daar komt natuurlijk knip- en plakwerk aan te pas. Maar Luc wil geen programma kopen. Hij zegt dat er genoeg gratis zijn op internet.

mske kreeg er de kouwseskses en de hippentrip van want bij ieder filmke was dat hier een gemopper van jewelste om weer eens het één of het ander dat hij zus of zo wou en dat dat programma niet deed.

“Koop nu eens een deftig programma” zei mske en Luc ging efkes googelen. Hij vond iets interessant, maar het was maar een trial program. Het monteren lukte in ieder geval vlotter en mske zei dat hij het dan maar moest kopen. Hij sputterde tegen want het is maar een opstapke naar iets professioneler en hij wil dat niet van internet, hij wil dat in zijn pollen kunnen pakken, in een winkel kopen dus.

Hij monteerde dus de filmkes die nog in de wachtrij stonden met zijn trial programma.

We weten nu ook wel dat het te laat is, maar dat filmke van Verloren maandag gaan we toch niet houden tot volgend jaar, want er staat 2014 op die bakker zijn vitrine.

Misschien moeten we hem eens overtuigen om eens een filmblogske te beginnen …

Ondertussen is die trial afgelopen en kan hij het filmke van de koers van Pasen niet maken. Dat program van die trial kopen? Dat wil hij niet, want hij heeft in de recensies gelezen dat dat beeld niet goed is.

En dan zeggen ze dat weegschalen twijfelaars zijn …

Op de zaterdag voor pasen, net na de noen, hoorden wij hier een gezoem. Een relatief luid gezoem. Het kwam van buiten en na een blik door het venster geworpen te hebben, wisten we dat er op de parking van de feestzaal iemand met een telegeleide auto bezig was. Op de parking van de feestzaal? Op de straat ook! Er stond wel een jongetje bij maar het was de volwassen man die achter het autootje aanliep.

Op pasen zelf, net na de noen, Luc was naar de start van de koers gereden, hoorde mske het gezoem, maar dan veel luider. Een blik door het raam haalde niet veel uit. Ze zag niets. Ze ging, met blik en al, naar de woonplaats en daar zag ze de volwassen man, zonder jongetje ditmaal, pal voor onze voordeur met die telegeleide auto bezig. Hij liet het ding over de volledige breedte tot aan de feestzaal rijden als een volleerde snelheidsduivel, zodat er twee auto’s, die uit de straat van links kwamen, van het schrikken hun remmen dichtgooiden.

Op paasmaandag, net na de noen, vroeg mske aan Luc: “was die hier nu weer met die auto bezig voor de deur”. Luc dacht van wel. Het was echter niet zo heel lang geweest maar toch vragen we ons af waarom die hier, voor onze deur, moet komen staan vroemen. Hijzelf woont namelijk in een nog stillere straat dan de onze.

En dan hoorden ze het gebroem. “Motoren” zei Luc. “De Geterun?” vroeg mske. “Te vroeg” en “ze keren terug” zei Luc. “De vespa’s” dacht mske.

Er bleef er toch ene voor ons venster staan zeker! “Wat krijgen we nu?” bekeken Luc en mske elkaar. En toen ging de bel.

Het waren toch gewoon Zoneke en Querida zeker, die met hun machien tot hier gekomen waren.

Wie nu denkt dat we het over de slanke lijn hebben of zo … dat doen we niet.

We hebben het over binnenwegeltjes. Die wegeltjes die iedereen in een dorp kent maar die niet voor autogebruik beschikbaar zijn. Dat zijn dus niet de veldwegen want daar rijden ook auto’s, al mogen ze het niet.

Binnenwegeltjes zijn dus voetpaadjes, échte dan. Zo hebben we hier in de onmiddellijke buurt het geheim wegske.

Maar in groot Landen zijn er natuurlijk meer. Zo heb je het paadje dat een hele hoek afsnijdt als ze hier naar Landen centrum willen. Dat werd de laatste tijd wat bemoeilijkt door afbraakwerken maar nu die klaar zijn, kunnen ze er weer ongestoord door.

Ongestoord? Dat blijkt toch niet zo uit de foto’s die Luc zaterdag maakte.

En neen dat is geen paneel van die eerder genoemde werken want die werken zijn ginder vanachter, op de tweede foto. Dat is een paneel dat daar staat om die verwilderde tuin af te sluiten. Op dees manier is dat nu toch ook niet doeltreffend hé.

En wette wa? Dat is den hof van de ouw gendarmerie!

Broer krijgt op 10 april een smske, waarin staat dat hij en Schoonzusje op zaterdag moeten klaarstaan met hun valieske met propere sokken, proper ondergoed en hunnen tandenborstel.

Op vrijdag morgen krijgt Broer drie smskes, van onbekende afzenders deze keer. Die zeggen alle drie hetzelfde: “Guy van voor en Raf van achter”.

Gezien de afzender van dat eerste smske staan Broer en Schoonzusje klaar op zaterdag met hun valieske. Ze worden opgepikt en bij een bekend cafeetje afgezet waar ze een envelop krijgen. Ze mogen twee degustaties nemen maar ze moeten wel op tijd op een bepaalde bus zitten.

Broer en Schoonzusje doen dat. Op die bus liggen twee kussens, twee giraffenkussens. Broer spreekt er zowaar de chauffeur over aan en vraagt of die daar al liggen van bij het depot. “Maar neen” zegt de chauffeur “die liggen daar pas van twee haltes vroeger”. “Maar” vervolgt de chauffeur “die dat die daar gelegd hebben, zitten nog op deze bus” en hij wijst naar achter waar twee jonge gasten zitten.

Terwijl die bus rijdt komt één van die gasten naar Broer en vraagt: “meneer, mag ik u wat vragen?” Hij vraagt: “hoe krijg je een giraf in een 2 pk-ke?”

“Ah!” zegt Broer “Gi van voor en Raf van achter”. “En Broer krijgt weer een enveloppeke waarin gemeld wordt dat de plannen veranderd zijn, dat ze moeten afstappen aan een bepaalde halte. En, staat er nog expliciet bij, dat ze die kussens in hun valies moeten steken en hun valieske niet mogen vergeten.

Broer en Schoonzusje stappen af. In het bushokje ligt een clochard met blote voeten. Daar staat een bordje: “sokken a.u.b.” Broer pakt de sokken uit het valies en geeft ze aan de clochard, die hem terug een envelopke geeft. Deze keer met een boodschap in puzzeltaal die ik niet meer van buiten ken. Maar ze moeten wel de aanwijzingen volgen van oranje op blauw.

Broer, die bij de scouts is geweest en een goed spoorzoeker is vindt alras het juiste spoor en zo komen ze bij een oranjeblauw personage terecht die hen een restaurant binnenstuurt waar een trouwfeest aan de gang is. Maar dat is niks want er is voor hen een tafelke gereserveerd, niet bij dat trouwfeest natuurlijk.

Aan dat tafelke zit een vroegere collega van Broer, waarover hij toch al meerdere keren had gesproken en had gezegd dat hij die toch nog eens ging contacteren, met zijn vrouw. Die ex collega geeft hem ook een enveloppeke, waarin Broer’s autosleutels zitten en de vermelding dat de auto op de parking staat.

En na het eten willen ze afrekenen en ze krijgen een enveloppeke. En daar stak een briefke in waarop stond: “vandaag geen rekening”.

Ik vind dat een raar verhaal. mske niet, die heeft hier tranen gelachen toen Broer het vertelde. Mensen! “Jamaar Sloef!” zegt ze dan “Broer was jarig op 10 april!”

Wat heeft dat daar nu mee te zien allee? Azo een stoten op zijne leeftijd!

Ergens in de loop van de voorbije week kreeg mske een berichtje te lezen bij het internetbankieren.

Daar stond dat ze bij haar betalingen rekening moest houden met het feit dat de banken vrijdag, zaterdag, zondag en maandag dicht waren. Jaaaa? Zaterdag, zondag en maandag, tot daartoe. Het is hun eigen keuze om op zaterdag soms open te zijn, maar goede vrijdag is geen wettelijke feestdag.

mske heeft het opgezocht op internet. En ja, het is algemeen. Ze noemen het bankholiday. Dat is ook weer zo een fenomeen dat komen aanwaaien is van overzee.

Waar is de tijd naartoe dat banken nooit vier dagen na elkaar mochten gesloten zijn?

Ze generen zich voor niks hé, die mannen van de banken …

mske verstaat de mensen toch niet zenne.

Een paar maanden terug had ze het al gehad over het probleem dat geschreven stond, maar niet is. De instantie zei dat ze niet meer met die partner samenwerkten en wist niet hoe ze het moesten oplossen.

Een poos geleden, zoals al verteld nam mske contact op, meerdere keren zelfs en werd met een kluitje in het riet gestuurd. Toen haalde ze er de ombudsman bij, in dit geval een vrouw. Ze had telefonisch contact gehad en dus het ganse gedoe uit de doeken gedaan via mail.

De volgende dag kreeg ze bericht dat ze, aangezien mske nog niet schriftelijk contact met de betrokkene had opgenomen, de ombudsdienst mskes mail gewoon had doorgezonden.

Gisterenmorgen ging mske eens kijken. Wat niet is stond niet langer beschreven. Dat is het toppunt! Nu heeft mske spijt dat ze maandag al niet keek, want dat is echt wel direct gebeurd toen ze die mail kregen.

“Dat is écht om te zeggen: jij doet er niet toe” zei mske tegen Luc. Maar Luc vindt dat mske daar niet mee moet zitten, want, zo zegt hij, nu lijden zij gezichtsverlies omdat mske haar tanden liet zien.

Als ze het hadden gedaan zoals ze beloofden, was het hun eigen beslissing geweest en nu moesten ze eerst op hun kop krijgen. Snapte gijlen dat? mske zo niet zé.