Die zoldervloer waren ze eigenlijk al een paar jaar van plan. Alle jaren stak dat idee de kop op maar alle jaren ging dat ook weer voorbij.

Eerlijk is eerlijk. In de zomer is het op die zolder te warm, in de winter te koud.

Als het niet te warm of te koud was, dan scheelde er wel wat anders. Zo zijn er mensen die, als ze iets moeten doen, ineens koppijn krijgen of ziek worden of pijn krijgen.

Awel Luc en mske hadden dat ook. Ze kregen dan pijn aan hun goesting.

We verwarmen met stoven. Lekker aangenaam warm, daar niet van. Maar telkens Luc en mske het land uit zijn gaan die stoven uit en komen ze in een koud huis thuis. Dat is niet zo lekker aangenaam.

Ze zullen dan toch maar verwarming installeren. Die offerte is al binnen.

Luc en mske besloten dan maar ineens de zoldervloer te gaan afwerken, inclusief isolatie en ze besloten dan maar ineens de buitenmuren te gaan isoleren ook, aan de binnenkant natuurlijk.

Ze moesten daarvoor een raming maken. Zodoende stapten ze gisteren op hunne velo en reden naar de Landense bouwmarkt. Het was al warm op de fiets, zeker op de bergop.

Ze kwamen thuis met eenheidsprijzen. mske zou dat vandaag ne keer volledig uitrekenen en de raming opmaken. Maar gisteravond, toen ze zo die eenheidsprijzen naast de afmetingen van ons huis legde, kreeg ze het al warm van het gedacht alleen.

We gaan het nog eens hebben over de dingen die niet gaan. Het ding dat beschreven staat maar toch niet is, was niet in orde bij hun terugkeer. Dat vergde dus nog meer actie.

De mail naar de ombudsdienst is gisteren vertrokken. mske had wel eerst efkes opgebeld om te horen of het wel de juiste ombudsdienst was. Je zal maar eens een mail sturen naar de verkeerde. Dat wordt dus afwachten.

De andere dingen die we toen vertelden? Ach, de belastingen zijn geregeld en dat andere … daar hoorden we niets meer van. Maar aan het tempo dat die mensen werken zou het ons niet verbazen als er toch nog een staartje aan komt.

Zijn wij nu blij? Is alles opgelost? Ah bah neen! We zijn wel blij, omdat wij altijd blij zijn maar opgelost? Dat staat niet in onze dictionnaire precies. Want zie je, we kregen de afrekening van de elektriciteit. En die is hoog … abnormaal hoog. Dat vraagt ook weer onderzoek en gebel en geloop.

En er is nog een ander geval. Iets waar we het niet willen over hebben maar we gaan het er zo wat op de zijkant over hebben. En daar speelt Broer ook een rol in. mske moet haar handtekening zetten onder iets en Broer ook.

Broer zegt: “dat kan toch allemaal geen kwaad” maar mske ziet alle valkuilen. “Allee” zegt Broer “ik zie dat allemaal goed aflopen”. mske niet. mske zegt: “ons kat heeft er zelfs een posteke over geschreven dat hier altijd alles fout loopt en bij jou niet”.

Broer beweert nu dat het goed gaat aflopen omdat het bij hem altijd goed afloopt. Ge zoudt het nog gaan geloven.

mske heeft het aan Broer maar niet gezegd maar stel nu, dat het net omgekeerd is, dat het fout afloopt omdat het bij mske altijd fout afloopt. Wat dan?

Toen ik een prentje wou zoeken voor dat vertelselke over die dreft zei mske dat ze zich herinnerde dat dreft vroeger ook al sterk gepromoot werd voor de zachte handen.

Ze had dat gezien, als kind, in haar moeders “Het Rijk der Vrouw” en zij dacht altijd wel dat dat was om de te vermijden dat iemand de afwas maar een ambetant kluske zou vinden maar allee, dat is haar gedacht.

Het prentje dat zij zich herinnert leek eerder op een mini stripverhaalke. Iets over: “kijk eens wat ik bij de manicure ontdekte?”

En toen herinnerde ze zich dat ander ministripverhaleke ook nog. Dat van Colgate. Maar ja, Het Rijk der Vrouw was een Nederlandstalig boekske en de prentjes die we vinden zijn allemaal in het Engels.

mske wist dat al langer dat ze haar zwembril ook kon proper maken met dreft. Maar ze heeft zo een speciaal fleske voor haar zwembril dat precies het eeuwige leven heeft.

Nu had die verkoper in de brillenwinkel gezegd dat ze hun bril best konden onderhouden met dreft. Of anders met een product waar geen alcohol in zit. In dat zwembrilfleske zit alcohol. Blijft dus over: dreft!

Ooit had mske zo eens een minifleske dreft. Dat hing denkelijk vast aan zo een grote en was dan ook hetzelfde als de grote van uit die tijd. Maar de jaren gingen voorbij en mske weet niet waar dat fleske naartoe is gevlogen. Ze dacht efkes dat het in de ijzeren koffer zou gezeten hebben die ze indertijd als mobiele keuken gebruikte. Niet dus.

Ze heeft het dus niet meer. En nu zou dat ferm van pas komen voor de evenementen. Want zeg nu zelf, ziede mske al vertrekken met een ganse fles dreft in haar valies? Voor twee brillen te kuisen? Goe zot!

Ze gebruikt nu een ander fleske maar dat vindt ze gevaarlijk. Uiteindelijk gaat ze niet meer weten wat waar in zit. De shampoo is ook al overgeheveld en de douchegel ook.

Iets om te eten of te drinken hevelt ze niet over zé. Stel dat ze dreft in haar muntsiroop zou doen. Ge moogt er nog niet aan peizen.

Dus dreftmeneren, uw hulp is dringend nodig. Bezorg ons mske een minifleske dreft astemblieft. En als ge denkt dat mske toch maar een afzetster is, dan plakt ge der maar een prijske op ook.

Als je op zaterdag van Landen naar Antwerpen wil, kan je in Leuven overstappen. Daar heb je dan tien minuten voor. Die aansluiting lukt meer niet dan wel. Ook die keer. Hoe het komt? Wie zal het weten. Maar die ene keer was die trein op tijd in Landen, maar hij vertrok hier met 6 minuten vertraging en slenterde dan wat verder door het Brabantse land.

Om geen uur in Leuven te moeten staan op dat uur, vroeg mske dan maar aan de conducteur of ze niet beter naar Brussel Noord konden en vandaar verder. En ja, dat kon. Het zat zelfs zo, dat ze met dat omrijden toch in Antwerpen nog dezelfde aansluiting konden hebben dan de voorziene.

Hij stapte op in Leuven. Hij had een gitaar bij. Hij vroeg of ze het erg zouden vinden als hij wat gitaar speelde, kwestie van te oefenen. mske vroeg welk genre hij speelde. Hij begreep niet goed wat ze bedoelde. “Flamenco of zo?” vroeg mske. Hij lachte. Neen neen, dat was het niet. Dat kon hij niet.

Hij speelde zachtjes en stoorde niet.

In het terugkomen, op de nachttrein van Antwerpen Centraal naar Brussel Zuid kregen de reizigers een melding. De conducteur riep om:

Dames en Heren opgelet! Er is geen toiletpapier in de toiletten van deze trein. Gelieve ons hiervoor te verontschuldigen”.

Als we het over een nuttige informatie willen hebben, dàt was een nuttige informatie. En hij zei het nog eens in het Frans ook.

Het is lang geleden dat moe het pak uit de kast haalde, het opende en besmeerde met margarine. Lekker! Dat vond mske er toen van.

Maar eigenlijk kocht haar moeder niet zo dikwijls speciallekes. En daardoor at mske niet al te veel peperkoek ook niet.

Met de hotels kwam ze in Nederland de ontbijtkoek tegen, ze at die zonder boter en zei: “dat is peperkoek!” Luc dacht het toch wel nog iets of wat anders zou zijn. mske betwijfelde het.

Laatst liep ze door de Colruyt, zag de bekende verpakking en zei: “ik neem een peperkoek mee”. Op de verpakking stond vermeld: “honingkoek” maar die smaak en die verpakking, die waren toch dezelfde als die in mskes herinnering.

mske wou het weten, ze googelde op peperkoek. En daarmee is het mysterie opgelost.

Al zijn er die blijven volhouden dat er verschil is, al lijkt het me geen betrouwbare bron, gezien zijn telcapaciteiten:

Peperkoek – Wordt gemaakt van hetzelfde beslag als pepernoten
Honingkoek – Wordt gemaakt van honingbeslag
Ontbijtkoek – Het wordt ongeveer van hetzelfde beslag gemaakt als de drie voorgaande maar deze is wat nutraler

Uiteindelijk besloot mske dus maar ervoor te zorgen dat er hier altijd in huis is, maar dan liefst verpakt per twee, zoals Meli dat nu doet, dan droogt die niet zo snel uit.

En toen vond ze ook nog een vergelijking en al voelt mske zich niet geroepen om dat te gaan uitproberen, heeft ze toch maar die van het huismerk van Colruyt meegebracht. Voor haar zijn die van Meli en die Peijnenburg zo wat gelijk, die van Colruyt is zachter en minder droog.

Ze vindt peperkoek dus nog altijd lekker, maar ze vindt wel dat er margarine op moet.