mske bukte zich, ze had het blinkende muntje gezien. Het kon er nog niet lang liggen en ze las 20 sen en Bank Negara Malaysia. Ze vond het wel een schoon muntje, zo met die bloemekes er op.

Eens thuis stak ze het muntje waar alle andere waardevolle waardeloze muntjes staken en toen bedacht ze ineens dat daarin ook nog munten zitten van contreien waar die wél nog in voege zijn.

Ze heeft de pot uitgegoten en die er uit gehaald die ze volgende zomer mogelijk nog kan gebruiken. Dat betekent dat mske hier, in haar eentje, een muntje nam en ze één voor één weer in de pot stopte terwijl ze zei: “een Fin, een Franse, een Zwitser, … aah, ons Elisabeth!” Ze kwam ook de 20 sen terug tegen.

Het geld was vuil geworden in de pot. Zodoende heeft mske ons Elisabeth maar eens gewassen.

Ze gooiden het verjaardagskaartje op maandagavond in de brievenbus in De Haan.

Toen ze thuis kwamen lag het verjaardagskaartje hier bij ons in de brievenbus. Het was in Gent onderschept omdat het te weinig gefrankeerd was.

Tja, als dat zo is, hebben ze gelijk natuurlijk, maar als je bedenkt dat ze het toch maar van ginder naar hier hebben verzonden, vragen we ons af of het daarvoor dan wel voldoende gefrankeerd was.

En dan te bedenken dat de andere kaartjes, die ze op dinsdag verstuurden, er een ganse week over hebben gedaan om bij de bestemmelingen te komen.

Mail 22:/03/2014:

Dag ms,

Proficiat! Je hebt 18.50 € gewonnen met Lotto. We schreven dit bedrag over op je speelrekening.

Tot binnenkort en nogmaals gefeliciteerd,

De Nationale Loterij

 
Mail 25:/03/2014:

Dag ms,

Proficiat! Je hebt 13.90 € gewonnen met Euro Millions. We schreven dit bedrag over op je speelrekening.

Tot binnenkort en nogmaals gefeliciteerd,

De Nationale Loterij

 
Mail 26:/03/2014:

Dag ms,

Proficiat! Je hebt 10.30 € gewonnen met Lotto. We schreven dit bedrag over op je speelrekening.

Tot binnenkort en nogmaals gefeliciteerd,

De Nationale Loterij

Ne mens zou het gaan gewoon worden.

Zoals gezegd: de uitleg over die brief waar we helemaal niet konden om lachen, nog niet trouwens.

Er waren tekenen aan de wand geweest. Ze waren, om zo te zeggen, op de verkeerde voet begonnen.

De betaling moest per domiciliëring. mske krijgt het zuur van dat woord, maar ja, wat moet moet dan maar. Het ging over 20€ en een sjiek per maand.

Daarna was het nooit veel gebeterd. De aankondiging is nooit 100% in orde geweest. Er was het probleem met de website die ze opende omdat er in de url van de website een hoofdletter zat en die konden ze niet omzeilen. Dat heeft mske opgelost op enkele minuten. Zij zijn de gerenommeerde firma die ook aanbieden om zelf die websites te maken. Nah ja!

Vorige week vrijdag komen ze thuis en vinden een brief van een incassoburo. Hoofdsom: 96€ en een sjiek, intresten: 3€ en een sjiek. Kosten: 150€ rond. Binnen de 8 dagen volgend op schrijven te voldoen. Die acht dagen waren de donderdag ervoor voorbij geweest.

mske belde naar de vertegenwoordigster. Die is tot augustus afwezig.

mske belde naar de firma. Diegene die opneemt excuseert zich maar verbindt toch door. Op mskes zeggen dat er toch een domiciliëring was krijgt ze de huid vol geschonden, dat ze rappel na rappel hebben gestuurd, dat er nooit voldoende dekking was op die rekening. Nu kan er veel, maar tegen mske schelden … dan wordt ze boos.

Ze zei: “ik eis dat die samenwerking onmiddellijk wordt opgezegd”. Waarop het verder ging dat die samenwerking al lang was opgezegd en dat ze rappel na rappel hebben gestuurd, dat er nooit voldoende dekking was op die rekening … Nu kan er inderdaad veel, maar ze moest geen robot gaan spelen tegen een al boze mske.

mske vroeg: “kan ik daar bericht van krijgen?” Waarop het verder ging dat die samenwerking al lang was opgezegd en dat ze rappel na rappel hebben gestuurd, dat er nooit voldoende dekking was op die rekening …

Op dag ogenblik hé, kon mske dat mens wel door de draad trekken. Hoe kom je nu een stap verder met dat soort arrogantie? mske zei: “krijg ik dat bericht? Ja of neen?” terwijl de vrouw voort ratelde. Na herhaaldelijk dezelfde vraag stellen, mske kan dat ook hoor, kreeg ze uiteindelijk een: “ja” toegeschreeuwd. Toen legde mske af. De rest van de uitleg kende ze al.

Dat van die rappels? Nonsens natuurlijk. Zij niet afgehaald, jà.

Toen belde mske het incassoburo. Tja, die konden nog meer kosten gaan maken als ze nog wachtte. Die begon met te zeggen dat “ze” hadden gezegd dat er al meerdere rappels waren verzonden. Zoiets gaat niet via zeggen, zoiets moet je staven. Punt.

Maar toen mske begon over die domiciliëring werd het stil aan de lijn. mske hoorde haar precies eens slikken. En toen zei ze: “ja, als u ons een bewijs van die domiciliëring stuurt kunnen we dat onderzoeken en u die 150€ terugstorten”. Ze vertelde ook dat die gerenommeerde firma best wel kon toegeven dat ze fout zaten. mske dacht even aan het voorgaande telefoongesprek en zei dat zij daar niet veel van gemerkt had.

En toen gingen Luc en mske een siësteke doen en toen ze wakker werden zei mske: “ik ben toch niet gek? Die willen dat ik die 150€ kosten betaal en dan gaan zij dat onderzoeken? Dat geld zien we nooit meer. Dat doe ik niet”. Ze zat rechtop in bed en schuddekopte terwijl ze vervolgde: “dat doe ik niet! Verdomme, dat doe ik niet. Ik ben niet gek!”

Waarop Luc zei: “na hoor ik a klappen sé!

mske heeft het bewijs van overschrijving van de hoofdsom en het bewijs van domiciliëring de deur uitgewerkt.

Zoals gezegd: de uitleg over die brief van de belastingen.

Het is een paar maanden geleden dat mske dacht dat het aanslagbiljet toch lang op zich liet wachten. En toen kwam het op het nieuws. Daar meldden ze dat, wie zijn of haar aanslagbiljet nog niet ontving, best eens ging kijken bij zijn of haar bank of die niet bij Zoomit stond.

“Potverblekke!” dacht mske en haastte zich naar haar internetbank en klikte Zoomit aan. Niks belastingen.

Ze belde dan maar naar de boekhoudster die zei dat zij niet met Zoomit werkte en ze zei ook: “ach, maak je maar niet ongerust, ik heb het mijne ook nog niet ontvangen”.

Nu dus die rappel! mske belde de belastingen. Ze deden niet moeilijk, mske krijgt nu terug twee maanden de tijd om te betalen, mits de nodige interesten natuurlijk. Maar dat aanslagbiljet is inderdaad niet met Zoomit gegaan maar per post.

Maar, wisten ze bij de belastingen te vertellen, als je zoiets nog eens meemaakt, kan je best inloggen op Myminfin en daar kan je al je financiële gegevens terugvinden. Goed dat ze dat op tijd zeggen natuurlijk, maar allee, mske is gaan kijken en daar staan alle aanslagen van de laatste jaren mooi op een rijtje en nog wat meer informatie, die mske niet moet opzoeken omdat ze het zo ook wel weet.

Alles in orde dus, alleen … waar is ons aanslagbiljet naartoe?

mske is niet van het soort dat gaat benijden wat een ander heeft. Als ze dan al eens vindt dat iets of wat niet eerlijk loopt of niet eerlijk verdeeld is, dan relativeert ze dat rap want dan gaat ze bewust zitten peizen aan wat zij wel heeft.

Maar laatst, toen ze nog eens met Broer telefoneerde en als naar gewoonte vroeg hoe Broer en Schoonzusje het stelden en Broer als naar gewoonte antwoordde dat alles in orde was, dan bedacht mske toch efkes dat dat toch straf was, want hier gaat wel altijd wat fout.

En dan relativeert ze dat met te denken dat ons blog daardoor dan ook zoveel te vertellen heeft.

Het was weer zover. Niet alleen die brief kwam terug, ook de betaling voor de lening deed dat. Ware het niet om te janken, het zou om te lachen zijn. En dat zo net voor dat weekske vakantie waar ze hier zo naar hadden uitgekeken. Dat moest in orde voor hun vertrek.

De bank had mske vergeten te melden dat ze, sedert de overname, niet meer rechtstreeks kon storten.

En dan waren er nog enkele andere zaken, maar daar zit zo geen direct gevaar in. Er was het ding dat beschreven staat maar toch niet is, de stunt van Bpost met 2€ en de carnavalsgroep die op zaterdag om half acht ’s avonds kwam aanbellen. Allemaal dingen waarover we niet verder gaan uitweiden. We gaan nu ook niet alles vertellen.

Dat ging na hun weekske vakantie gewoon door. Er was de brief van de belastingen, een rappel terwijl ze hier het origineel nog niet ontvingen, waar we nog een berichtje gaan aan weiden. Er was de brief waar we helemaal niet konden om lachen, nog niet trouwens. Daarover ook eerstdaags meer. En dan blijft er het ding dat beschreven staat maar toch niet is. Dat vergde nog een telefoontje waarbij er werd beloofd dat het deze week zou opgelost zijn.

Nu niet dat we Broer dat toewensen maar Broer heeft zulke zaken dus nooit voor.