Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Categorie: Za za, ze & zo (Page 5 of 946)

Logische logica

De voorbije week verschoot ik mij een bult. Er was op 8 oktober een bedrag van 39,50€ van mijn bankrekening gehaald met als mededeling: “Koninklijke Serres van Laken”.

En als er nu iets is waar ik zeker niet naartoe ga, zijn het toch wel die Koninklijke Serres zeker. Oh ja, ik zou ze wel willen zien, maar zo wat op mijn eentje, zo zonder in één dichte drom volk voorbij die bloemen en planten te schuifelen.

De stoom van errezze kwam uit mijn kraag omhoog en Luc kon ook al niks bedenken. “Bel de bank” raadde hij aan.

Maar ik ging toch maar eerst eens in de agenda kijken wàt we precies op die 8ste oktober hadden gedaan, in de hoop dat daar een antwoord te vinden was.

Dat was het ook. Dat antwoord dan want de logica van de mededeling vond ik helemaal niet.

Op 8 oktober waren we in het KMSKA voor de tentoonstelling: “Ensors stoutste dromen” en ik had daar dat boek gekocht voor 39,50€.

Gelukkig dat ik niet onmiddellijk op stel en sprong op mijn paard zat was of op mijn achterste benen ging staan maar eerst even rustig ging onderzoeken vooraleer met een verwijtende vinger naar de Koninklijke Serres van Laken te wijzen.

De stoom van errezze heb ik er dan maar afgefietst met het binnenhuisveloke.

Gestoken

Rare mensen zijn we toch. We lopen ons een hele zomer en herfst in te smeren tegen de steekbeesten die ons vol vuiligheid spuiten.

En als we die goed en wel verjaagd hebben maken we een afspraak bij een dokter en laten twee steken zetten die ons vol vuiligheid spuiten.

Bij deze zijn we er weer voor een jaar vanaf … mogen we hopen.

Het bloedonderzoek

We waren bij de dokter om de uitslag van ons jaarlijks bloedonderzoek te bespreken.

En wat bleek? Alles was in orde.

“En wat met die lichte suikerverhoging van vorig jaar dan?” vroeg ik. Blijkbaar was dat niet zo erg geweest, blijkbaar was het in 2022 nog een ietsje meer, maar nu was het weer volledig in orde. In 2022 had de dokter daar nochtans geen vermelding van gemaakt, vorig jaar wel.

Het was goed nieuws en ik was er blij om.

Maar samen met de vraag wat dat dan toch kan geweest zijn, vind ik het nu jammer van het slechte geweten dat ik een jaar lang heb gehad telkens ik eens een stukje gebak of koek accepteerde of deze zomer een ijs of Magnum at.

Pakske halen

(Lees onder de foto’s)

We hadden natuurlijk ook de auto kunnen nemen voor die 3,5km naar Landen en dan weer terug, dan daarna hier een toerke rond het blok van iets van een 7 km. Dat was ook een mogelijkheid.

Rare telefonische oproepen

We liepen genoeglijk te wandelen in de bossen van de Merode toen mijn telefoon ging. Het was een nummer uit Nederland, beginnend met: +31 6

Een Nederlands nummer dat mij belt verwondert me, maar misschien is het wel … en mijn wijsvinger begint te kriebelen om op te nemen, maar mijn nuchtere ik denkt: “Dat ze me dan een bericht sturen” en mijn nuchtere ik verplicht mijn kriebelende wijsvinger om in te haken.

Onmiddellijk, maar dan écht onmiddellijk begint die telefoon terug te blèren en deze keer reageert mijn wijsvinger onmiddellijk en haakt in. En onmiddellijk, maar dan écht onmiddellijk … vijf keer op rij. En van genoeglijk was geen sprake meer, van kriebelend ook niet meer, eerder wat geërgerd.

Ik heb het nummer achteraf gegoogeld. Ik vond uitleg over oplichters. Wat had je anders gedacht.

Ergens de voorbije week krijst Lucs telefoon: een nummer uit België, beginnend met: +32 11 46… maar Luc is niet hier, die staat in de keuken en ik vraag me af en overdenk, maar kan ook niet zo direct denken wie hem zou kunnen bellen. Luc zegt: “Dat ze me dan een bericht sturen”.

Een paar dagen later was er opnieuw opgebeld met een nummer dat met dezelfde cijfers begint, maar met twee andere eindigt. Maar waar die telefoon toen lag en waar Luc toen was, dat weet ik niet. Hij heeft enkel de melding van gemiste oproep gezien en gezegd: “Dat ze me dan een bericht sturen”.

Maandag ging Lucs telefoon, zelfde begincijfers, nog andere eindcijfers. Hij haakte in en onmiddellijk, maar dan écht onmiddellijk ging die telefoon opnieuw. Gelukkig herbegon die niet meer toen hij inhaakte en zei … Ondertussen weet iedereen wel al wat hij zei.

We hebben die drie nummers ook gegoogeld. We vonden uitleg over oplichters. Wat had je anders gedacht.

Maar wat je ook leest, hoe ze ook verwittigen en welke uitleg ze er ook aan geven, de beste manier -volgens mij dan toch- is gewoon geen enkel onbekend nummer beantwoorden.

Als het inderdaad iemand is die je moet hebben, die je moet spreken of iets moet vragen zal die -inderdaad- wel een whatsapp of een bericht zenden of een e-mail sturen.

Het is gewoon een kwestie om niet automatisch direct en overhaast te reageren en je kriebelende wijsvinger in bedwang te houden.

Uitgelichte afbeelding:

Met een zacht gesnurk

In de nacht van zondag op maandag heb ik van Sloef gedroomd. Hij had zich naast mij, tegen mijn been op de zetel, geïnstalleerd en lag languit op zijn Sloefs een beetje te ronken. Het voelde vertrouwd.

Ineens bewoog hij en maakte aanstalten om weg te gaan. “Blijf” zei ik “blijf liggen”.

“Dat is ‘em niet” zei Luc en als ik goed keek zag ik zijn donkere kleur lichter en lichter en haast doorzichtig worden. Ik werd er wakker van.

Het is niet dat ik nooit aan Sloef denk, maar niet in mijn dromen.

In november zal het zes jaar geleden zijn dat we afscheid van hem moesten nemen. En we staan nog steeds achter onze beslissing om geen huisdier meer te nemen.

Vanwaar komen ze toch, die dromen zonder aanleiding? Het was eigenlijk al de tweede keer op twee weken tijd dat er zo iets van vroeger opdook in mijn dromen.

Maar Sloef mag me ’s nachts nog wel komen bezoeken en op het bed zo stil langs mijn been een beetje komen ronken. Wij zijn hem ook nog niet vergeten.


Niet te koop in de supermarkt

Er is, volgens mij, een ernstig tekort waar men dringend werk moet van maken. Ik ben tot de bevinding gekomen dat er zeer snel meer BV’s moeten bij komen.

Waar vroeger de gewone burger kwam kwissen, de gewone burger kwam eten, de gewone burger kwam zingen, de gewone burger weet-ik-veel-wat kwam doen en experten aanschoven bij praatprogramma’s, krijgen nu de BV’s dat allemaal voor de kiezen. En het zijn veelal dezelfde gezichten en dezelfde grappen.

Ik begrijp dat wel, ze moeten die mensen ook iets gunnen en de gewone burger heeft meestal toch al een job.

Maar als ik bij de programmatie zie wat die allemaal op hun talloor krijgen, vrees ik voor een algemene uitval door overvraagde, opgebrande/uitgebluste BV’s – in het Schoon Vlaams “burn-out” geheten.

Nu moet ik zeggen dat ik dat dan nog maar meekrijg van bij de aankondigingen vooraf van die programma’s want kijken doe ik niet, vooral luisteren met halfgare oren is te vermoeiend en vergt te veel inspanning.

En nu mogen ze ook al mogen opdraven voor de veiligheid op de wegen, al mogen ze er dan bij gaan liggen2.

Wat een geluk dat ik nooit de intentie had om BV te worden, ik word er zo al moe van.

____________________
1 Wikipedia
2 Veilig verkeer

Kiezen en verliezen

Vandaag zijn er Verkiezingen voor de Gemeenten en de Provincies. Voor de eerste keer zijn deze niet verplicht.

Maar net zoals in juni kregen we, vorige maand al, te maken met het zeurderig verkiezingsspotje dat in je hoofd gaat hangen en je voorhoudt …

Maar niet kiezen is verliezen1
Je stem is te veel waard
(…) Afhankelijk van in welke strofe ze zitten (…)
En kies met De Standaard

Het feit dat het deze keer niet verplicht is stoort bepaalde politieke kanten al, ze zijn er tegen want ze voelen zich op deze manier geen vertegenwoordiger2. Zou het verschil uitmaken? Zouden ze meer vertegenwoordiger voelen als iedereen die verplicht werd mannekes ging tekenen op het kiesformulier?

Nu ja, ik heb daar nu ook mijn mening over, maar ik loop niet graag met mijn mening te koop. Want voor iedere mening die ik lees in de media, zijn er tien die die verguizen. Soms onderbouwd, soms gewoon om dwars te doen.

De grote vraag is nu: “Ga ik stemmen vandaag? Ga ik mannekes tekenen op mijn kiesformulier? Ga ik niet beter een wandeling maken?”

Naar de boekenmarkt kunnen we sowieso niet al is het dan de tweede zondag van de maand. De locatie doet dienst als stemlokaal.

Verliezen doen we dus toch, al kunnen we dààr niet voor kiezen.

____________________
1 Niet kiezen is verliezen
2 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/09/08/eerst-burgemeester-worden-en-dan-een-regering-vormen/

Grote nieuwswaarde

Als wij ’s morgens op een bepaald uur wakker moeten zijn, zetten wij onze wekker. Maar die moet nooit aflopen.

Hoe vroeg of hoe laat wij ook willen opstaan, een kwartier -soms een halfuur- op voorhand zijn we wakker, als hadden we zelf een ingebouwde wekker.

Meerdere mensen vertelden ons hetzelfde verhaal. Het komt dus meer voor en is dus helemaal niet abnormaal, ook niks speciaals. Niks om over naar huis te schrijven dus.

Maar als het een politicus overkomt … dan is het ineens gazettenvoer1.

____________________
1 Het Nieuwsblad

(…) Once in a lifetime

Telkens ik zo de laatste maanden een e-mail kreeg over -maar weer- een tentoonstelling over Ensor, vroeg ik me af of -een hypothetisch nog levende- Ensor zich niet uitgeprofiteerd zou gaan voelen. We hadden vroeger al de Ensor-zaal in het KMSKA -meerdere keren- gezien, bij Mu.ZEE ook al. En bij die Ensor-zaal in het KMSKA zouden we sowieso toch nog opnieuw binnenlopen.

En toen kwam VRT-NWS met het bericht1:

Het Ensorjaar krijgt doorstart in Antwerpen, met spectaculaire expo in KMSKA: “Once in a lifetime, toch wel”

Ik zette het niet op de agenda, we zouden wel zien. Tot Luc vroeg: “We gaan toch naar het KMSKA, naar die stoutste dromen van Ensor2?”

En dus gingen we. Het was er nogal druk, dat zei ik al. En tussen de vele mensen door zagen we de schilderijen die we vroeger al zagen en we zetten een stapje sneller om de groepen voor te zijn.

En toen we een betere kijk hadden, zag ik werken die van overal uit de wereld naar Antwerpen waren gekomen en realiseerde me dat dit wel een unieke kans was om ze te zien.

Het was dus meer dan de moeite waard, in die mate dat we zeker voor het einde van de tentoonstelling nog eens terug willen.

En dan zetten we de auto onmiddellijk op de betaalparking en hopen dat er niet té veel groepen in één keer binnen zijn. Zouden ze daar geen rekening mee houden?

De dag na ons bezoek lazen we in Het Nieuwsblad waarom hun recensent beweert dat je de expo in het KMSKA zeker niet mag overslaan3 . En daar kan ik gewoon akkoord mee gaan.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/09/24/james-ensor-expo-antwerpen-kmska/
2 Ensors stoutse dromen
3 Het Nieuwsblad

Page 5 of 946

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén