We zitten samen op de draad
En weten helemaal geen raad
Die twee eten maar daar buiten
voor de ingang zonder ruiten
Wij maken maar van ons oren
Maar zij laten zich niet storen
Jammer en tot ons groot verdriet
Maar binnen vliegen doen we niet

[© ms – 7 mei 2008]

Het is een beetje feest vandaag
Bij Slow komt er een jaartje bij
Daarom krijgt hij -dat heeft hij graag-
Tweeënvijftig kussen van mij

Dat moet niet eens in ene keer
We hebben zo een ganse dag
We kijken niet op eentje meer
Eentje meer, of twee of … dat mag

[© ms – 7 mei 2008]

Ga weg, hoepel op, ik moet je niet
Je bent niet welkom zoals je ziet
Je maakt me boos, je doet mij beven
Je stoort mijn zicht, je stoort mijn leven
Ga weg, hoepel op, jij parasiet
Verdwijn jij hopeloos stuk verdriet
Het leven is geen lolletje, heus
Met zo een pukkel op mijn neus
 
[© ms – 16 april 2008]

’s Morgens vroeg bij het ontwaken
Valt het moeilijk uit te maken
Waar ik eindig en jij begint

Als wij zo versmolten slapen
Om me dan bijeen te rapen
Als ik eerst mijn hoofd niet vind

Als je me goedemorgen kust
ben ik pas helemaal gerust
dat jij, de juiste ik bemint

[© ms – 15 april 2008]

Sloef kijkt naar de donkerte buiten
Door de gordijnen voor de ruiten
Sloef! Laat nu toch die gordijnen dicht
Zo op een spleet is een mottig zicht

[© ms – 18 maart 2008]

Zaterdag
Alles mag
Nikske moet
Zaterdag gegroet
[© ms – 7 maart 2008]

Zondag
Opstaan mag
Tanden, doesj
Schuim en moesj
Naar beneden
Bokes eten
Met ons koesj
Weg en voesj
Rommelmark(t)
Ook naar ’t park(t)
Ietske drinken
Straffe binken
Vreed content
Accident
Ring met file
Randdebiele
Later thuis
Slow kijkt buis
Tot besluit
Licht gaat uit

[© ms – 2 maart 2008]

Met jou hebben de dagen een gouden glans
Schijnend in het licht van water dat niet rimpelt
 
[© ms – 14 februari 2008]

Ik was al vergeten hoe het klonk
Ik was de rust al weer gewend
Smijten ze die voordeur met een bonk
Dat was dan weeral heel bekend
 
Bonkende schoenen op de treden
Roepende mannen daar in de gang
Hoorde dat maar bij het verleden
Ze maken katten en spoken bang

[© ms – 18 februari 2008]

Ik zal Het Rode Plein nooit zien
Noch de piramides
De Taj Mahal … misschien
 
[© ms – 14 februari 2008]

Dit verske is niet af. Misschien zal het dat nooit zijn.