Ik heb nog wat vergeten. Mr. Sloddermans had dossiers mee gegeven in een doos, dat hebben we al verteld. Ook dat ik die doos ingepikt had, zodat mske die onder het buro had geschoven.

Nu staat er weer een doos met nog te verwerken dossiers én een doos met gedane dossiers. En mske dacht: “de Sloef zal mij niet liggen hebben” en ze sloot de doos met de nog te verwerken dossiers alle avonden af met de flappen en omdat de doos met de gedane dossiers geen flappen had, heeft ze daar haar boekentaske opgelegd en daarop een kiwi doos op hare kop.

Dat is er toch om vragen hé. En dan zat ze hier vanmorgen heel nadrukkelijk een ingebeelde kattepoot van haar boekentaske te vegen met een vod.

Ik snap dat toch niet goed zenne. Nu hoor ik al een ganse week dat ze die dossiers met plezier tegen de muren zou plakken en nog zo een paar dreigementen aan het adres van Meneer Sloddermans waarin er met die dossiers van alles zou gebeuren, maar als ik ze gebruik, dat mag niet.

Ze zijn hier vandaag tegen mij. Goe geweten. Dat is klaar en duidelijk.

Eerst wil ik op Slow’s scherm gaan liggen en hij zegt: “héla, ik ben hier nog hé”, mske begint te lachen en zegt: “hij doet alsof hij doof is”. Dat is niet waar hoor, maar ik had nu zin om op dat scherm te liggen. Ik heb dan maar toegegeven en ben op de schouw gaan zitten. Ik heb Slow in het oog gehad en hij mij en toen hij terug begon voort te werken heb ik terug geprobeerd. Had hij dat toch weer in het snotje zeker. Ik heb maar weer toe gegeven en ben van puur miserie maar in die kartonnen doos gaan liggen. Lig ik daar op mijn honderdduizend gemakken in, moest mske die doos toch verzetten zeker. Ik ben mij een bult geschrokken.

Daarnet kwam hier iemand en dan ben ik maar uit puur dwarserikkerij boven op dat scherm gaan zitten nèm. En dan waren ze over mij bezig terwijl ik er bij zat.

Hopelijk zijn ze morgen Sloefvriendelijker zenne.

Nu is mijn geluk compleet zie! Er stond hier geen doos in het buro. Nu wel! Omdat de vervanger van Mr. Sloddermans tijdens zijn verlof nog niet over het digitale systeem beschikte, zijn de dossiers nu weer zoals vroeger hierheen gekomen. In een doos! Want dossiers van twee weken ineens, dat is ook een pakske. Nu liggen die dossiers klaar voor verwerking en in de doos wil mske dan de afgewerkte deponeren.

Sloef heeft daar anders over beslist! Sloef zal zich daar zelf wel in deponeren! mske overweegt al om de doos onder het buro te schuiven en ze daar te laten staan en de dossiers terug te brengen in plastic zakskes. Ik heb dat hier weer eens ferm opgelost zie!

Soms denken Slow en mske dat ik doof ben of zo. Dan babbelen ze over mij en dan lig ik stil te luisteren.

Zo vertelde mske aan Slow dat ik gisteren, terwijl hij even naar de winkel was, heel voorzichtig op zijn pc-scherm wou gaan liggen.

Ze vertelde hoe ik mijn één pootje er op zette en keek of zij niks zou zeggen, het tweede pootje er op zette en keek of ze niets zou zeggen.

Ze blijkt zelfs overlegd te hebben om een fotootje te nemen, maar heeft het maar niet gedaan omdat ze dacht dat ik dan ging stoppen. Als ze dat maar weet.

Ik ben op dat scherm geraakt hoor, maar ik heb er niet al te lang gelegen. Slow heeft dat niet graag en ik wist niet wanneer hij terug kwam.

mske wist ook te vertellen dat ik dat niet doe terwijl Slow naar teevee gaat kijken in de living. Ze lachte efkes en zei dat ik een uitgekookt geval was.

Wat is dat nu weer, een uitgekookt geval? En ik kan het haar niet vragen, want anders weet ze dat ik niet sliep toen ze het vertelde, maar dat ik lag te luisteren.

Wat was me dat?

mske heeft daarnet de kattenafschrikkende korrels gegooid. Ze doet de doos hier in het buro open en zegt: “heb je nu al één keer zo een opentreksysteem gekend dat ook effectief werkt?” Er is nog altijd geen vuiltje aan de lucht op dat moment.

Maar dan neemt ze de schaar en snijdt een hoekske van dat aluminium zakske af.

Wat een walm! Wat een stinkende walm!

mske knijpt haar neus en de hoek van het zakske dicht, zegt: “sorry Sloef” en rent naar buiten. “Ja maar” zegt Slow, die ook eens wou rieken. “Kom dan mee buiten” zegt mske.

Weet je wat mske nu erg vindt? Dat pak is goed voor één keer en dan heeft ze nog maar alleen de omgeving van het poortje en de reet in het kot gedaan. Nu kunnen zij elke keer in dat kot mottig worden van de stank en dat allemaal omdat een ander zijn katten niet verzorgt en laat verwilderen.

En dan vraagt ze zich af waarom dat altijd hier moet voorvallen. Een ander hoort ze nooit van die verhaalkes vertellen.

mske heeft de knoop door gehakt. Ze is een product gaan kopen om die sproeiende stinkende kater hier weg te houden.

Die zit altijd op het koerke en zo aan de bloemenbak ter hoogte van het poortje begint dat al serieus te rieken.

Peper bleek een optie te zijn, maar na iedere regenbeurt moet je die opnieuw gaan strooien.

“Zie je mij al bezig?” vroeg mske en ze stapte vanmorgen het tuincentrum in.

Daarnet was Slow boos. Dat valt niet dikwijls voor maar hij was boos op Mouche. Dat vervelend beest moet altijd op de tafel springen nadat die afgeruimd is en Slow was het beu van haar er af te jagen. Zodoende floot hij heel schel.

“Potjan” zei hij “nu heb ik zo hard gefloten dat mijn eigen oren pijn doen.”

Ik was al half recht op de pc van het schrikken. “Je hebt Sloef doen schrikken” zei mske “nu moet je zeggen dat hij braaf is, dan weet hij dat het op hem niet is”. “Dat weet hij toch wel” zei Slow “hij ziet toch ook dat ik richting keuken fluit”. “Zeg toch maar dat hij braaf is” hield mske vol omdat ik argwanend Slow in het oog hield. “Brave Sloef” zei Slow en ik heb me maar terug te slapen gelegd.

Omdat ik, volgens hem, teveel lawaai maak, heeft Slow liever niet dat ik ’s nachts de gang in geraak. Dan wordt hij wakker.

Van mske zou dat wel mogen, want ze zegt dat dat wel eens kan voorvallen, maar dat dat meestal niet waar is.

Dus laat Slow ’s morgens als hij op staat de deur open en kan ik de gang in. Ik zit dan gewoon op de bovenste trap of achter het hoekske van de zoldertrap op mske te wachten.

Vanmorgen ben ik echter doef doef doef de trap op gestormd en heb voor haar deur gaan miauwen. Ik kan eigenlijk niet echt miauwen, dus heb ik dat maar heel rap op gegeven en ben doef doef doef de trap afgestormd, om hem direct daarna doef doef doef terug op te stormen.

Toen mske opstond zat ik mooi te wachten tussen de deuren van de gastenkamer en de kleedkamer.

En nu ga ik boven eens gaan kijken of ik daar niet ben!