Binnenhuisveloke – Wizzewasjes

Tag: Binnenhuisveloke

De marathon

By ms

On 3 januari 2025

Ergens op het einde van 2023 las ik over een vrouw die zich tot doel stelde om elke dag van 2024 een marathon te lopen. Ik stond er niet echt bij stil omdat ik toch ergens dacht dat dat haar niet zou lukken.

In het begin van 2025 las ik dat ze het gehaald had.

Maar ik zou het niet doen. Ik denk dat dan veel van het spontane in het leven verdwijnt en dat die marathon voorrang krijgt op alles.

Maar ik bewonderde haar én de prestatie. Want eerlijk gezegd, slaag ik er nog niet in om het vooropgestelde dagelijkse toerke rond het blok rond te krijgen, nog minder de langere wekelijkse wandeling.

Reden? Te nat buiten, geen goesting, te saai zo altijd in datzelfde veld, …

Ik ben er ook in geslaagd om sedert begin oktober niet meer aan mijn vooropgestelde dagelijkse ritje met mijn binnenhuisveloke te beginnen.

Reden? ’t Is te koud om in mijn blote benen in huis rond te lopen.

Op 1 januari heb ik me voorgenomen …

Kort gezegd: ik bewonder Marathon Woman¹, maar eigenlijk ben ik ook wel een ietsiepietsie jaloers op zoveel zelfdiscipline.

pske van mske:

“Dagelijks” zoals in alle dagen dat we niets anders op de planning hebben.

Uitgelichte afbeelding:

Gegenereerd met Artificiële Intelligentie – Image Creator in Bing (aangepast voor uitgelichte afbeeldingen).

____________________
¹ Het Nieuwsblad

Logische logica

By ms

On 20 oktober 2024

In Za za, ze & zo

De voorbije week verschoot ik mij een bult. Er was op 8 oktober een bedrag van 39,50€ van mijn bankrekening gehaald met als mededeling: “Koninklijke Serres van Laken”.

En als er nu iets is waar ik zeker niet naartoe ga, zijn het toch wel die Koninklijke Serres zeker. Oh ja, ik zou ze wel willen zien, maar zo wat op mijn eentje, zo zonder in één dichte drom volk voorbij die bloemen en planten te schuifelen.

De stoom van errezze kwam uit mijn kraag omhoog en Luc kon ook al niks bedenken. “Bel de bank” raadde hij aan.

Maar ik ging toch maar eerst eens in de agenda kijken wàt we precies op die 8^ste oktober hadden gedaan, in de hoop dat daar een antwoord te vinden was.

Dat was het ook. Dat antwoord dan want de logica van de mededeling vond ik helemaal niet.

Op 8 oktober waren we in het KMSKA voor de tentoonstelling: “Ensors stoutste dromen” en ik had daar dat boek gekocht voor 39,50€.

Gelukkig dat ik niet onmiddellijk op stel en sprong op mijn paard zat was of op mijn achterste benen ging staan maar eerst even rustig ging onderzoeken vooraleer met een verwijtende vinger naar de Koninklijke Serres van Laken te wijzen.

De stoom van errezze heb ik er dan maar afgefietst met het binnenhuisveloke.

Het gemis

By ms

On 14 september 2024

In Za za, ze & zo

Ik mis de zomer en hij is nog niet eens voorbij.

Gelukkig heb ik de hele zomer door het winterdekbed op gehad. Dààr moest ik tenminste niet aan wennen.

Maar het is verdorie koud op dat binnenhuisveloke, zo met blote armen en blote benen. Het voordeel is wel dat ik meer dan een kilometer méér afleg per half uur.

Zou ik er een accu kunnen mee opladen?

Het verval

By ms

On 20 augustus 2024

In Za za, ze & zo

In een onuitgesproken overeenkomst met Baskuul, besloot ik ooit dat ik met het binnenhuisveloke ging rijden. En dat ging goed, Baskuul was een vriendelijk medewerker.

Dus rijd ik alle dagen, zo ergens in de voormiddag, een verloren halfuur met de fiets en rijd ik, zo ergens in de namiddag, een verloren halfuur met de fiets.

Gisteren, we hadden boodschappen gedaan, het voormiddag-halfuur was er bij ingeschoten en Luc opperde van dan maar iets later te eten. Maar de zeer aan mijn goesting vond dat geen goed idee. Dus aten we op ons gewone uur.

Maar in de namiddag sloeg mijn geweten toe en besloot ik van het halfuur maar een uur te maken. En dat ging goed: ik maakte de Zweedse puzzel, het kruiswoordraadsel, de blokpuzzel en Tentje Boompje mini en de zeeslag mini en begon alvast aan de Sudoku, alvorens een blik te werpen op mijn chrono.

Na die Sudoku besloot ik dan nog maar een Sudoku te maken die ik op internet ga zoeken en het uur was om vóór die klaar was.

En ik was blij want ik voelde me nog steeds zo fit als een hoentje al gaf de meter, tot mijn spijt, aan dat ik echt niet de zelfde afstand had gefietst dan met twee keer een half uur. Daar was ik niet zo blij om. Er zit dus verval op. Het verschil is niet zo enorm groot, maar het is er.

Zodoende heb ik besloten dat ik in de toekomst steeds een heel uur met die fiets ga rijden. Hopelijk krijg ik geen tegengoesting van al die puzzels. Want wat ik dan op die fiets moet zitten doen, ik zou het niet weten.

Raadsels en puzzels

By ms

On 21 juni 2024

In Za za, ze & zo

Er was een tijd dat je in elk dag-, week en/of maandblad een kruiswoordraadsel kon vinden. Ik vulde die met plezier in. De andere raadsels en puzzels interesseerden me niet, ik vond ze nogal kinderachtig.

Soms was er dan wel eens een paar vakjes of een rij vakjes, die niet ingevuld geraakten. Dan kon je bij de volgende uitgave wel de volledige oplossing gaan bekijken … als je dat al zou willen.

Later kwamen er meer puzzels, ook minder kinderachtige, zoals een Zweedse puzzel, de sudoku en ik ging aan de slag. Die zijn wel handig om, met de telefoon, te doen tijdens het fietsen met het binnenhuisveloke.

Maar toen merkte ik dat je bij die sudoku van HLN een hint-knop kon gebruiken. En die toonde je dan het vakje dat je moest uitzoeken. Zo was het gemakkelijk natuurlijk, want in dàt vakje paste maar één cijfer. Als je wou kon je zo die hele sudoku oplossen en je dan opgeven als supersnelle oplosser.

Dat was niks voor mij dus. Ik speelde nog niet vals bij het kaarten, wat zou ik hint-knoppen gaan gebruiken.

Bij die van Het Nieuwsblad heb je ook knoppen, maar die tonen je dan wel of je op de juiste weg bent of markeren de eventuele fouten.

Maar Zweedse puzzels en kruiswoordraadsels, daar moet je eigenlijk ook niks meer voor weten. Ken je het woord niet? Lijkt de verwijzing wel voor marsmannetjes geschreven? Dat kan geen kwaad.

Eén of andere bolleboos heeft namelijk alle opgaves mét oplossing op internet gezet, een echte kruiswoordraadseldictionaire gemaakt, om zo te zeggen.

Negeren en de oplossing lezen in de volgende editie kan niet meer, die geven ze niet meer.

Dus los ik ze op zonder spieken, vaak lukt het volledig, vaak komt ook hetzelfde terug, diegene die niet weet dat een familielid met drie letters een opa, een oma of een oom kan zijn kan ook gaan gluren.

Wat doe ik dus? Als er écht een woord in zit waar ik niet kan opkomen, sta ik mezelf met grote uitzondering toe om te googelen.

En weet je welk woord ik dan niet weet? Het allerlaatste. Niet verwonderlijk natuurlijk, aangezien je de andere eerst invult.

Is dat nu een gedacht van mij, maar hebben ze zo de spanning van het puzzelen niet bedorven?

Sportief bezig

By ms

On 14 juni 2024

In Za za, ze & zo

De dagen atletiek in Rome zitten er op sedert woensdagavond. Daar hebben we echt wel met plezier naar gekeken, zowel de ochtend- als de avondsessie.

Al wil “met plezier naar kijken” daarom niet zeggen dat ik dat vanuit mijn zetel deed, ik stapte ’s morgens op mijn fietske, ik stapte in de namiddag op mijn fietske en ik stapte ’s avonds op mijn fietske. Ik stapte er niet alleen op, ik reed ook.

Want ja, niet wandelen moet gecompenseerd worden. Al bij al vond ik het drie maal daags fietsen wel geslaagd en ben ik zinnens om dat zo -in de mate van het mogelijke- door te zetten.

Dus toen het EK afgelopen is, was het weer tijd voor andere dingen. Even aan de wolken tasten leerde me dat het het gisteren de beste dag van de week was om op stap te gaan. En dat deden we. Het relaas ervan volgt nog wel. Ten vroegste morgen, misschien overmorgen, of -wie weet- nog later.

Er komt nog wel een hele sportzomer aan met de Ronde van Frankrijk en zo en we -ik in elk geval- kijken al uit naar de Olympische Spelen. Ik zal tegen dan mijn fietske eens moeten smeren.

Een extraatje

By ms

On 26 mei 2024

In Za za, ze & zo

Waarom een bepaalde -goede- gewoonte te winterslapen werd gelegd, ik zou het niet kunnen uitleggen. Misschien komt het door de ongezellige koude van daarbuiten die me de zin ontnam om mijn geklede benen te ontbloten voor een fietsbroek.

Maar het is een feit, het binnenhuisveloke werd op stal gezet, de koersbroek aan de guidon gehangen en de fietssloefen waren startensklaar maar zonder voeten er in.

Na de vakantie aan de Bostalsee ben ik er weer mee begonnen met in het begin wat tegenpruttelende spieren en zadelpijn, maar dat was na twee dagen alweer verleden tijd.

En wat er ook beter vlot is de relatie met Baskuul. En doordat die verbetert gaat het calorieën tellen dan niet vlotter maar toch wel consequenter. En hoe lichter Baskuul zich voelt, hoe blijer ik word.

Dus, op Lucs vraag wat we zaterdag zouden eten, antwoordde ik: “We kunnen nog eens een kebab gaan halen bij Ali Baba aan het station”. Zo gezegd, zo gedaan. En lekker dat dàt was.

Of Baskuul en ik nog even blij waren vanmorgen, zal ik straks weten te vertellen. Misschien moet ik vandaag dan wel twee keer een dubbele serie rondjes draaien op het veloke.

Turn – Dans – Fiets

By ms

On 7 september 2021

In Za za, ze & zo

Een heel oud en lang verhaal dat erg kort te vertellen is.

Ik was 15 en mijn moeder kreeg bij de Solo een paar sloefkes, turnpantoffels zei ze, maar ze zagen er niet uit als de lompe witte turnsloefen en ik mocht ze niet gebruiken. Dan zijn het balletschoenen, beweerde mijn moeder. Maar zo zagen ze er ook niet uit.

Tot hier het heel oud en kort verhaal.

Nieuw en nutteloos belandden ze in een doos tot een dikke 20 jaar geleden en ik ze ging gebruiken om met het binnenhuisveloke te rijden. Ze pasten niet, maar ze pasten wel. Ze waren te klein, maar dat waren ze niet. Het probleem zat hem in een te platte tip en mijn tenen waren niet plat.

Maar ach het deerde niet, ik reed er toch maar mee.

Tot hier het gewoonweg oud en kort verhaal.

Het binnenhuisveloke ging op stal tot een poos terug en ik wou geen geknepen tenen meer. Ik stak de sloefkes bij de rommelmarkt en bij de eerste gelegenheid waren ze verkocht.

Voilà. En dan nu het nu, dat niet oud en niet zo kort is.

Ik reed op het binnenhuisveloke met mijn sportsloefen. Dat was een slecht gedacht. Mijn voeten geraakten niet in de stijgbeugels. Ik reed op het binnenhuisveloke op mijn sokken. Dat was een slecht gedacht. Mijn voeten schoven van de pedalen.

Ik wou terug Solosloefkes, maar wat waren dat eigenlijk. Ik vond ze ergens op google bij turnsloefen maar nader bekijken kon niet en ik kon ze ook niet kopen.

“Yogasokken met antislipnoppen” stelde Luc voor. Dàt was een goed idee. Ik zou ze bestellen nadat we naar Sunparks waren geweest. Een mens wil toch geen pakskesdienst aan de deur tijdens dagen van afwezigheid.

En dan staan we in de Kilomeet, je weet wel, waar alles te koop is per meter of per kilo. En wat ligt daar? Jawel. Nieuw, nog in de verpakking. Met veters en niet met een elastiek en met platte tenen maar wel groot genoeg. Ik heb ze niet gepast, ik heb ze enkel zool tegen zool tegen mijn voet gelegd. Moesten ze niet passen zouden ze gewoon hun voorgangers gevolgd zijn.

De prijs? In de Kilomeet? Verwaarloosbaar! 2,5€ voor de volledige aankoop waar ook een tiental boeken bij zaten.

Ze gaan niet naar de rommelmarkt. Ze passen.

En bij het googelen op de naam die op de zool staat bleek dan wel dat het wel turnsloefen konden zijn maar niet voor schooldoeleinden en dat het dan wel dansschoenen konden zijn maar dan niet voor ballet.

We hebben weer wat bijgeleerd en ik moet geen yogasokken hebben.