De zaak Alzheimer

Vorige week ergens stelde Luc voor om naar “Memory”, een Amerikaanse film uit 2022¹, gebaseerd op het boek “De zaak Alzheimer” van Jef Geeraerts, te kijken.

Dat de film een remake was van de film “De zaak Alzheimer²” van Erik Van Looy (2003) moest hij er niet bij zeggen, dat wist ik zelf ook wel.

Maar ik was wél benieuwd wat de Amerikanen ervan gemaakt hadden. En we zetten er ons voor en keken. Achteraf waren we het er over eens: die film was goed.

En ik zei, nogal terloops, dat we eigenlijk toch de film van Erik Van Looy eens zouden moeten herbekijken, want de herinnering daaraan zat wel erg ver.

Zondagavond vroeg Luc: “Kijken?” Hij had de film uit de kast gehaald en alles al klaar gezet en al snel bleek dat de remake wel degelijk zo goed als hetzelfde was als de originele, zij het hedendaagser: het gebruik van gsm en usb-sticks t.o.v. vaste telefoons en geluidscassettes om maar de opvallendste te noemen.

Nog een verschil: ze hadden er wel de -typisch Amerikaanse- achtervolgingsscène in gelast, maar gelukkig maar heel kort, maar ze hadden er ook de -wel erg langdradige- scene na die arrestatie uit gelaten.

Nog commentaar? Liam Neeson was eerder huurmoordenaar dan zieke met Alzheimer, bij Jan Decleir was de ziekte duidelijker al bleef hij moordenaar.

Ik heb geen voorkeur. Soms vraag ik me af waarom ze een film opnieuw willen maken. Bij deze begrijp ik het, al weet ik zelf niet welke ik nu echt verkies.

____________________
¹ Memory (2022)
² De zaak Alzheimer (2003)

Omdat je er niet kan over meespreken als je ’t niet gezien hebt, zijn Slow en mske naar Alzheimer gaan kijken.

Over het algemeen is mske niet zo geneigd om naar iets te gaan kijken waar zoveel publiciteit rond gemaakt wordt, maar nu was ze wel benieuwd.

Het genre was bepaald haar smaak en het gegeven leek haar ook wel wat.

Dus hoopte ze dat het ritme nog meeviel en dat er niets in voor zou komen dat tegen de logica indruiste.

Ze had niet het minste idee van wat ze kon verwachten maar … wat een kanjer van een film!

Van bij aanvang af kon je volgen zonder dat er eerst ellenlang gezeurd moest worden over wat vooraf ging.

En diegene die beweerde dat hij geschoeid was op Amerikaanse leest zit er goed naast! Toen mske dat had gelezen had ze zich efkes afgevraagd waarom een Vlaamse cineast dat zou doen, maar waar een Amerikaanse politiefilm gemaakt is zonder veel verhaal en met véél fwiiiieeeeuuuu fwiiiieeeeuuuu fwiiiieeeeuuuu, achtervolgingen en veel weg en weer geschiet, was deze film van begin tot eind puur verhaal en werd er enkel geschoten op het ogenblik dat het verhaal dat vereiste! En waar ze in Amerikaanse films de doden en neergeschotenen maar als decor beschouwen wordt er hier toch meer bij stilgestaan en op ingegaan.

De beelden waren fantastisch genomen, de muziek schitterend.

Slow vindt het ook één van de betere films die hij ooit zag en zegt dat ik moet vermelden dat Erik van Looy een pure Beerschotsupporter het kenwijsje van den Antwerp laat zingen! mske zegt nu wel dat ik dat niet moet doen, voetbal is voetbal en film is film … maar het is uiteindelijk Slow die morgenvroeg mijn potje Whiskas opentrekt, hé!