Als een vakantie er op zit, kunnen we natuurlijk de vraag over onze ervaring verwachten. Ze waren er snel bij, zaterdag morgen rolde die al mijn inbox in. Maar geven doe ik die niet, dat doe ik niet, zo goed als nooit, enkel in uitzonderlijke gevallen.

Net een dag of twee voor ons vertrek had ik gelezen dat die recensies -die nu opeens reviews¹ moeten genoemd worden- zo gemakkelijk te krijgen zijn dat ze zelfs door een niet bestaande firma kunnen verkregen worden², zodat het niet bestaande bedrijf zelfs een 4,5 op 5 kan scoren.

Waarop het natuurlijk niet kan mankeren dat er een vervolg op komt. Deze keer ging het artikel uitvlooien bij welke bedrijven je het gemakkelijkst een valse recensie neerpent en waar het al iets moeilijker gaat³.

Kijk, mijn mening -ongevraagd zelfs- is dat ik betaal voor iets of het nu een verblijf of een aankoop is en dat ik logisch gezien kan verwachten dat dat goed gaat. Gaat dat niet goed, dan kan ik klagen, maar dat zal ik dan wél persoonlijk met de firma of de aanbieder regelen. Komt het dan nog niet goed, dan kan ik verdere stappen ondernemen.

Maar om nu telkens na een aankoop -zelfs bij Veritas na het aanschaffen van een paar krimpparels vragen ze een recensie- als een brave seut een heel opstel te gaan schrijven over het hoe, het waarom en wat “het” nog meer, lijkt me te sterk op het obligate opstel na een schooluitstap waardoor je die hele uitstap al ging verwensen nog voor je vertrok.

Als Center Parcs me mijn mening vraagt over serieuze zaken, antwoord ik wel. Zoals nu een kleine poos geleden, toen ze wilden weten wat ik ervan dacht moest ik geld op die digitale armband -die ze nu stilaan overal invoeren als sleutel en toegangspas- kunnen zetten wat -volgens hen- mijn verblijf zou vergemakkelijken en ik geantwoord heb dat ik mijn verblijven zo al gemakkelijk genoeg vind …

… maar dan wat aangekleder verwoord.