Toen een hele poos geleden, in de linker kolom een pootje opdook bij een postje over het dreefke besloot ik dat we in de aankomende lente nog maar eens die richting zouden uitgaan om er een foto te nemen.

Het dreefke is eigenlijk helemaal geen dreef maar een rustige macadamweg met een rij bomen ernaast. Het mooie is dat je hier van boven op de berg zowel “het dreefke” in de verte kan zien en dat je ook het andere, in Overwinden, op een hoogte ziet staan.

Vorige zaterdag was een uitgelezen gelegenheid om onze stapschoenen terug aan te trekken. Jammer genoeg waren we wat stil gevallen. Reden genoeg met de winter, de schouder en de goesting. Hoe dom toch.

Het tochtje is acht kilometer lang en ondanks het feit dat we er geen last van ondervonden, voelden we wel dat we te lang hadden stilgezeten. Alhoewel? Stilgezeten? De evenementen kan je nu niet echt stilzitten noemen. Maar goed, we leerden er uit dat we in de toekomst, winter of geen winter, goesting of geen goesting, toch maar moesten doorzetten.

Zoals gezegd, de routine was er uit. Ik had mijn gsm vergeten op te laden, gelukkig zat de powerbank vol en ook het fototoestel had maar een half gevulde batterij.

De eerste die we tegenkwamen was er ene die uit zijn slee gedonderd was toen hij na Kerstmis huiswaarts keerde. Zijn binnenwerk lag verspreid over de weg en zijn trieste restanten.

Verder waren andere restanten ook nog talrijk aanwezig. De overvloedige regen had de plassen goed gevuld dat het kleine zeetjes waren waar we langs moesten. Langs, jawel, zo een beetje evenwichtsoefeningen op de smalle richels die overbleven van de berm.

Het dreefke was opgekuist. Geen foto’s te nemen van rommel. Ik besloot er dan maar een foto van rommel bij te zetten van een andere wandeling, eentje in Zoutleeuw van het begin van 2015.

Achteraf gezien had ik het indertijd helemaal niet over rommel en afval, maar wel degelijk over tuinafval en etensresten. Die waren er nu ook wel. Jammer genoeg paste die van Zoutleeuw dus niet helemaal in het plaatje. Ik heb het dan maar anders opgelost.

De Runtastic deed het, in tegenstelling van wat ik verwachtte, terug correct. Ik had wel opgezocht wat de reden kon zijn, zo na een update, had een futiliteit gevonden, waarvan ik dacht dat het niet zou helpen. Maar volgens mij werd hij weer bijgewerkt, want bij de twee eerste kilometers verwittigde Julia(?) me over het aantal afgelegde kilometers en de tijd dat we er over hadden gedaan.

Ik was na de wandeling dan ook vooral blij. Yep! En dat omdat we er eindelijk terug aan begonnen zijn, dat de Runtastic niet afgevoerd moest worden maar weer funtastic was en ook met mijn nieuwe compagnon, het fototoestel, al zal ik nog moeten wennen aan dat gewicht rond mijn nek.