Had ik het over een kapot kabeltje van mijn mijn powerbank is dat eigenlijk een gsm probleem dat al een hele poos geleden begon.

Die batterij liep leeg als een zeef en ik weet dat aan een update waarna dat begon. Wat ik ook deed, wat ik ook probeerde, het bracht geen aarde aan de dijk.

Enkele apps van die telefoon zwieren had ook al niks geholpen. En ondertussen nam ik toch al een jaar, als het niet langer is, die powerbank overal mee naartoe. De laatste maanden echter moest die ook mee op wandel want ook dat kon de telefoon niet meer aan. Dat weet ik dan weer aan de overname van Runtastic door Adidas. Vroeger frette die gps van Runtastic die batterij niet leeg. Eens Adidas gebeurde dat wel.

Nu ja, ik kon excuses verzinnen zoveel ik wou, die telefoonbatterij was naar de Filistijnen. Het was na ’t Kuipke dat ik besloot dat het genoeg geweest was. Ik zou een andere telefoon kopen en dat moest vóór mijn volgende vakantie. Het storende woord in die zin is “zou”. Alle excuses waren goed zoals: “Het is een beetje kort dag” en “Dan zit ik op vakantie met een telefoon die ik -nog niet goed ken” …

… “of met een telefoon die zegt: ’trekt nu uwe plan’ en het verder vertikt” vulde Luc aan.

Ik hield vast aan mijn plan. De week nà de vakantie zou ik werk maken van die telefoon. Ik ging met die grote drukte van Black Friday toch niet tussen die mensenzee gaan hangen, zeker …

Het heeft niet mogen zijn.

Vorige zondagmorgen vroeg ik: “Rijden we morgen maandag om een nieuwe telefoon?” “Waarom maandag?” vroeg Luc “De winkels zijn nu op zondag ook open”. En dus reden we zondagavond na onze uitstap nog naar een telefoonwinkel. Gelukkig wist ik wat ik wou en moest ik enkel nog enkel even aftoetsen of het wel die werd of toch maar een andere.

Ondertussen draait die al naar behoren, zijn er een paar apps afgegooid en de andere ingelogd.

Enkel zijn frakske is nog onderweg. Hij gaat nu nog overal mee in zijn doos.