Toen we, tijdens de boerenprotestacties, naar de Colruyt gingen, zagen wij wel de bon die aangaf dat je bij aankoop van twee potten van mijn favoriete koffie een korting kreeg, maar we zagen geen koffie. En in de Colruyt in Sint-Truiden stond ook geen koffie. Dat zag ik toen ik er in het voorbijrijden even binnen wipte.

Toen Luc deze week in de folder van de Colruyt keek, zag hij dat je bij mijn favoriete donkere Leffe 0,0% 25% korting kreeg voor 12 blikjes, maar 30% korting voor 18 blikjes. Maar er waren niet zoveel blikjes.

We gingen niet speciaal daarvoor naar de Colruyt, maar we hadden nog wel andere zaken nodig, die er de vorige keer, door de blokkades, ook niet waren.

Zodoende stapten we vóór het zwemmen onze Colruyt binnen. Luc zag al vlug dat het aanbod aan toespijs nog steeds beperkt was en stelde zich met minder tevreden.

De koffie en de Leffe waren er ook niet, maar ach, daarvan staan er hier nog wel, we kopen niet alles op het allerlaatste ogenblik.

De appelsienen vond ik erger. Omwille van mijn unfair mechanisme, eet ik veel fruit: een appel, een appelsien, een mandarijn en een banaan staan dagelijks op het menu.

Maar ach, het is wat het is en het zij zo. De Colruyt kan het niet helpen en de boeren begrijp ik ook wel.

“We kunnen na het zwemmen nog wel eens in die van Hannut gaan kijken” opperde Luc want ja, die vestiging ligt dichter bij het zwembad dan die van Landen.

Zo gezegd, zo gedaan. En hoera! We kwamen naar huis mét appelsienen, mét Leffe en een beetje meer keuze in toespijs. We konden ook nog twee andere producten van ons lijstje schrappen. De koffie … helaas niet. Maar kijk, van alles wat we wilden meebrengen, staan er nu nog maar twee op de boodschappenlijst.

Ze hadden het gezegd, ze hadden het in de gazet gezet, dat het wel twee weken kon duren eer alles terug aangevuld zou geraken.

En een verwittigd man is er twee waard, al is één van beiden dan een vrouw.