Ergens in december waren we op een verkoop van oude boeken en vonden er wel meerdere naar onze gading.

Welk boek herinner ik me het beste? Het boek dat ik niet kocht. Het was een Frans boek over de erotische werken van Paul Delvaux en -en daar slaat de twijfel toe- Fernand Khnopff of Félicien Rops, al denk ik de laatste.

In elk geval, toen ik het jammer ging vinden dat ik het niet mee had gebracht zette ik Paul Delvaux op mijn lijstje voor tijdens ons verblijf bij Sunparks Oostduinkerke in januari, wat toen helemaal niet kon doorgaan.

Ondertussen stond Paul Delvaux dus samen met Permeke en De Blankaart op de agenda. De Blankaart? Met al die regen? Die verhuisde al snel naar een ander lijstje, samen met de The Crystal Ship¹ en Beaufort 2024².

Paul Delvaux bleef op de planning, al wist ik niet wat ik er mocht van verwachten. Maar ook die tentoonstelling was méér dan de moeite waard, meer dan wat losse foto’s van werken hadden laten vermoeden. We liepen van de ene verwondering in de andere bewondering.

Zeker en vast vast was het wel dan wel de eerste keer maar zeker niet de laatste keer dat we er waren.

Het was al na etenstijd toen we er buiten kwamen.

Eigenlijk stond er dan nog een bezoek aan Mu.ZEE in Oostende op het programma, hun laatste tentoonstelling “Full House Collectie³” voor ze dicht gaan voor de verhuis. Die tentoonstelling loopt nog tot in januari 2025 en die hebben we dan maar verschoven. Te veel impressies op één dag geeft ook een indigestie vrees ik.

We besloten dan maar naar onze volgende stop te rijden, ergens tussen Gent en Antwerpen in, ingepland om de werken op de Viaduct van Vilvoorde te vermijden en langs de E19 naar huis te rijden.

Dat het allemaal zo simpel niet was, komt in het derde deel aan bod en ik sluit dit log dan ook af met een beeld in de tuin.

Wordt vervolgd …