“Heeft U al een klantenkaart, Mevrouw” is een vraag die beter is dan een permanent, want mskes haar gaat er zo maar van rechtop staan.

Kaarten dat ze zo al heeft! Kaarten. Een keer of twee keer gebruikt of niet meer geldig of weet ik veel. Kaart voor esso in Noorwegen = vuilbak, kaart voor juwelier die dicht is = vuilbak, kaart voor kledingwinkel waar mske nooit meer gaat = vuilbak, hm … kaart van Ex = op de stapel voor Zoneke, kaart voor … ach foert dacht mske en foefelde alle kaarten weer in het mapke.

Maar de kaart voor Ici Paris Xl vond ze niet.

Dus nam ze nóg maar eens haar handtas, nóg maar eens haar portefeuille en ja, daar zat die kaart op zijn plaats.

En dan te weten dat mske daar vanmorgen vóór ze vertrok had gekeken en in de winkel zelf ook nog eens.

Als mske één van dees Kulleprul vastkrijgt zal het ook zijn beste dag niet zijn.

Nu ja, dat was niet erg zei de verkoopster want dat stond toch in de pc ook. Zeg meiske, waarom moet mske dan met die kaart lopen zeulen?

Rustig avondje ten huize Slow en mske. Slow stuurt wenskaartjes en mske mitrailleert op de Cherry: Rikketikketikketikketikketikketik. Plots: Tuuttuut … Tuuttuut.
 
En mske grijpt met een kordate armzwaai naar haar holste … euhm gsm en leest: “De pgd meldt dat alle elektriciteit in “O” gestolen is … de pgd stelt alles in het werk om dat euvel te verhelpen …”. Snappe wie snappen kan en toch antwoordt mske: “Zal ik Kulleprul efkes langs sturen? Die foefelt dat in zijn zakken.” Ik begon al wat aan mijn oren te krabben, vooral toen het antwoord: “Maar da’s een huisspook … wij hebben een stadsspook …” binnenkwam, waarop mske dan weer vroeg: “Peisde dat dienen van ons geen frak heeft?”
 
Dat was een echte remake van “Dueling Banjo’s” maar nu heet dat “Dueling gsm”.
 
Toen ze dat aan Slow vertelde, grijnsde die en net nu flikkerde de spaarlamp en Slow riep:

Afblijven!

Zouden die ooit nog normaal worden?

Toen Slow en mske hier kwamen wonen bleek dat er niet voldoende dekking was om de gsm’s probleemloos te laten functioneren.

Dat betekent dat ze in het buro en de keuken practisch geen bereik hebben. Als mske in het buro smst moet ze haar arm opsteken om die sms te laten vertrekken en dan maakt dat zo een eigenaardig geluid in de boxen van de pc.

Dat gaat dan van: “protte-protte-protte-protte-protte …”

Maar het meest storende is dat, alhoewel hier weinig dekking is, dat “protte-protte-protte-protte-protte …” door die boxen komt op alle onmogelijke uren van de dag en dat dan met onderbrekingen, net of er in de buurt iemand een compleet sms-gesprek aan het voeren is.

De boxen stil zetten helpt niets. En dan denkt mske dat er enerzijds te weinig bereik is en anderzijds te veel.

Dat stoort dus verschrikkelijk als ze aan het werk is; gelukkig is dat meestal ’s avonds, maar deze morgen om 5u hoorde mske het: “protte-protte-protte-protte-protte …” signaal tot boven door de boxen schallen en ze dacht: “hij is wakker”.

Maar nu vraagt ze zich af … is het een gsm of is het gewoon weer Kulleprul?

Kulleprul! Hoe kan je zo lomp zijn?

Een week of twee geleden merkten Slow en mske dat de mastieklaag van de matglazen ruit van het kot los kwam.

Uit veiligheidsoverwegingen, die ruit kon anders wel eens stuk vallen, nam Slow de ruit uit de deur en zette die veilig achter de deur. Die deur blijft toch altijd steken op 10cm van de muur.

En als ze nog eens naar de doe-het-zelf-zaak gingen zouden ze wel de nodige mastiek meebrengen.

Gisteren gaat Slow in het kot en Kulleprul duwt die deur toch wel tot tegen die muur zeker!

Waren ze hier toch in volle enthousiasme naar die kattenbox aan het zoeken zeker!

Ik wist niet wat ik hoorde, mske had nog zo gezegd dat ik niet meer mee moest.

Maar het was vals alarm, het was voor Tonta, de poes van Zus die iets heeft. Zus wou die box komen halen maar mske vindt hem niet.

En ze heeft dus al in het kot, op zolder, in de kelder en op de vijfde kamer, waar alle onuitgepakte dozen met boeken nog staan, gaan kijken, maar geen kattenbox. En dat is weer een vraagteken.

Kulleprul?

Kulleprul heeft het papier verstopt! Echt waar!

mske heeft tegels besteld en deze week had ze dat bekeken om te zien of er geen site van de fabriek bestond en sedertdien vindt ze dat niet meer. Nergens. Niet dat echt belang heeft maar het stoort haar wel want wat heeft hij er mee gedaan?

Stel je voor dat hij dat tussen de dossiers van Mr. Sloddermans verborgen heeft. Of misschien is het wel in het stoofke geraakt, want mske heeft deze week alle overbodige papieren verbrand, maar die heeft ze nagezien.

mske zou Kulleprul veel liever hebben als hij eens iets nuttig zou doen en niet altijd zo pesten.

Kulleprul is dus wel degelijk hier! En hij speelt een verduveld eigenaardig spelleke!
 
Enkele weken terug stond er op een morgen klaar en duidelijk een voetafdruk op de nieuwe burostoel van Slow. Nu zijn noch mske noch Slow zo dom om op een stoel met wieltjes te gaan staan.

De afdruk was zo klaar en duidelijk, dat het schoeisel waarmee hij gemaakt was, gemakkelijk terug te vinden was.

Nu kan je ergens begrijpen dat je een voet op een stoel zet om je veters te binden, maar het schoeisel in kwestie is de rechtervoet van Slow’s aanstekers. ’s Avonds was er niets, ’s morgens wel!
 
Enkele dagen later vertrok Slow naar de winkel, hij staat op van de stoel, vertrekt en als hij terug komt staat die voetafdruk er op. Ze waren beide zeker dat hij zijn voet niet in de buurt van de zit van die stoel had gebracht.
 
En nu weer! Hij staat op van de stoel, ze vertrekken en als ze terug komen staat de afdruk er op.

Kulleprul heeft weer toegeslagen! Kulleprul is het huisspook hier. Niet dat Kulleprul gevaarlijk is of griezelig … hij is enkel en alleen een geweldig pestspook. 

Hij verstopt dingen zodat ze onvindbaar zijn tot je ze niet meer nodig hebt en dan liggen die gewoon op hun plaats; hij laat dingen omvallen, waar geen kat in de buurt is, … puur pesterij dus.

Gisteren waren Slow en mske met de vrienden een cocktail gaan drinken in Aarschot. Het was, zoals altijd, een leuke avond. Ze hadden enkele cocktails uitgeprobeerd. En zoals altijd was Bob er ook.

Bij het naar huis rijden dacht mske er ineens aan dat het huis haar huis niet meer was, aangezien de kopers dat gisteren bij de notaris gingen betalen. Thuis gekomen wil de sleutel niet omdraaien in het slot – bij heel warm weer krijgt dat slot wel eens meer kuren. Dus probeert Slow dat even. De sleutel draait … maar is afgebroken in het slot. Slow is dus eerst over het muurtje tussen het voortuintje en de buren moeten klefferen om dan over de muur tussen de buren en het binnenkoerke te klimmen.

Dat is dat … maar nu moest dat stuk sleutel nog uit dat slot! Om eventuele inbrekers niet op ideeën te brengen zal ik hier maar niet vertellen hoe dat in zijn werk ging. Twee uitbrekers om twee uur ’s nachts!

Om 20 na drie wordt Slow wakker door muziek. Hij vraagt mske of ze dat ook hoort, maar mske is heel ver weg en eer ze zich realiseert wat hij vraagt moet ze eerst wat meer terug in de realiteit komen.

Ondertussen is Slow al gaan luisteren door ’t raam van de kamer achteraan, maar op de badkamer hoort hij klaar en duidelijk dat de muziek uit het huis zelf komt. Ondertussen heeft mske die bas ook gehoord, maar denkt dat één van de kierewiete buurzoontjes thuis gekomen is en de autoradio zo luid laat spelen, waarbij ze zich omdraait.

Slow sluipt naar beneden en bemerkt dat de radio speelt! En hij pijnigt zijn hersens over de vraag wie die radio wel heeft aangezet. Slow’s oplossing is altijd: “de katten”. Nu zijn we erg handig, Karboenkel kan zelfs de oven openzetten, maar ons bukken om dan met onze poot op de toets van de radio te drukken … neen hoor … dat is wat veel gevraagd. Om zijn visie tegen mske te staven heeft hij haar zelfs verteld dat wij alle drie aan het break-dancen waren.

Wij weten wel beter! Wij weten dat Kulleprul wraak neemt over de verkoop van het huis en mske heeft me deze morgen nog gezegd dat ze denkt dat Kulleprul de eerste zal zijn die in de verhuiswagen zit!