En ik denk dat hij weer eens vond dat hij te weinig aandacht kreeg. Hij heeft het nogal uitgehangen deze nadenoen.

mske wou TV Belgiek bekijken maar ze had beeld zonder klank. En vooraleer mske tegen TV Belgiek ging zeggen dat hun TV kapot was, probeerde ze toch eerst ons blij liedje eens. Het ging niet.

“Wil je eens naar mijn boxen kijken?” vroeg mske daarna aan Slow. Dat was nogal het één en ander aan gefoefel hier achter mijne pc. Maar allee, eerst gingen de boxen niet, dan kwam er geen geluid uit de pc als Slow met de koptelefoon probeerde. Slow foeterde wat, mske foeterde nog harder want zo kon ze niet werken.

Ze zijn dan naar de geluidsinstellingen gaan kijken, daar stond iets niet al te juist, maar het bleef stil. “Weet je wat” zei mske “foert, zonder geluid dan maar, ik moet voortdoen”.

Slow plugde de boxen terug in en lap … muziek! “Zoude nu nie …” zei Slow en hij plugde zijn koptelefoon weer in zijn pc in en weet je wat? Geen geluid. En het gefoeter herbegon. Slow haalde zijn pc onder het buro uit, en probeerde met de koptelefoon van mske in te pluggen … niets. Hij dacht ook “foert”, schoof de pc terug en het geluid was terug.

Daar is maar één logische verklaring voor!

mske zegt: “of het nu het hardste weekend aller tijden gaat worden of niet, dat weet ik niet, maar het is verduveld hard om zomaar zonder douche aan die dossiermarathon verder te doen”.

Eigenlijk voelt ze zich nogal fit, en gaat ze er hier weer gaan in vliegen.

Dan was er nog het eigenaardig fenomeen dat ze om middernacht de pc niet wou afzetten om zo snel mogelijk verder te kunnen en dat die nu af stond.

Slow heeft het niet gedaan.

Hmm … zou Kulleprul dat kunnen?

Och ja, dat is ook nog waar. Ik moest nog iets vertellen over die sokken.

Vroeger, toen Zus en Zoneke nog thuis waren, waren er constant onparige sokken in de was. mske kreeg er de kouw seskes van. Ze zorgde er namelijk altijd voor dat haar eigen sokken met twee in de wasmand gingen, in de wasmachine gingen en bij het ophangen hing ze die altijd mooi paar per paar. Nooit is mske één van haar sokken kwijt geraakt, terwijl de stapel eenlingetjes van Zus en Zoneke steeds hoger werd. Die bleven daar, in de hoop dat de tweede nog ergens ging opduiken.

Toen alles veranderde en Slow het huishouden overnam verdween één van mskes witte sokskes. mske was er het hart van in. De eerste keer in haar leven dat er een sokske verdween. En het eenzame sokske bleef in de sokkenla liggen. Een goed jaar later, bij het wisselen der seizoenen, toen Slow -ik weet niet meer wat ging uithalen dat in de winter opgeborgen werd- riep hij uit: “huh! Wat doet die witte sok hier nu?” En de ganse familie witte sokskes was weer compleet.

Nu echter, eergisteren had het niks met de wasmachiene te zien. Het was “hier” gebeurd! Hier, zomaar in het buro. En het moet wel Kulleprul geweest zijn en niet het Nederlands sokkenmonster, want nadat mske gedregen had dat ze er een spokenjager ging bijhalen, heeft Kulleprul dat sokske gewoon terug gelegd, op de plaats waar de bibliotheekboeken gelegen hadden.

mske keek beduusd en ineens begint ze te zoeken. Natuurlijk vraag ik me af wat er scheelt, maar als mske zoekt, kun je je beter uit de voeten maken, want een mske dat iets niet vindt dat is niet iets om mee te lachen.

Eerst zegt ze: “Slow wil je helpen zoeken?” Daarna zegt ze: “Sloef, heb jij ze meegenomen?” En ja … uiteindelijk komt ze tot het besluit dat het niet anders dan Kulleprul kan zijn.

Het zit zo! Rare gewoonten van rare mensen maar het is nu eenmaal zo dat mske van kousen wisselt als ze aan de pc komt werken. Dus … voor het ander werk trekt ze witte minisokskes aan, omdat ze het niet kan uitstaan met haar blote petieters in die sportsloefen en als ze aan de dossiers begint, trekt ze die sokskes uit en doet wollen zitsokken aan.

Daarnet toen ze richting keuken wou en die sokskes wou meenemen naar het wasmachien … was daar maar één sokske meer. mske heeft overal gezocht, in de schuiven van den buro omdat je nooit kan weten als ze verstrooid is, ze is naar boven gegaan met het gedacht van “aan mijn mouw blijven hangen”, ze heeft zelfs gekeken of ze het per malheur niet aangehouden had ín haar dikke sok. Niks, niks, niks. Daarna heeft Slow nog eens het volledige buro afgezocht, maar waar in ’s hemelsnaam kan dat wit sokske naar toe zijn?

“Lap” zegt mske “nu kan ik niet meer werken zie”.
 
Kulleprul idioot spook! Geef dat sokske terug!

Kulleprul! Je kan er niks over vertellen of hij moet er nog een schepke bovenop doen.

Vanmorgen startte de pc niet op. Eindelijk start hij op en loopt uiteindelijk terug vast. Derde keer goeie keer? Dat geloof je toch niet, hij liep terug vast op de reacties van gisteravond.

Daarnet, toen Slow en mske thuis kwamen, zagen ze de konijntjes niet op het gewone plaatske in de schaduw. En mske werd al bang. “Ah” zei Slow “het roske zit boven op de waterput” en toen zag mske het gevlekte piepen van achter hun slaaphok.

En toen zag ze nog iets. De deur van de keuken stond open. Ze stormde naar binnen en ja … Toke was er niet. Maar die kwam dan onmiddellijk achter hen binnen gestormd, van boven tot van onder vol spinrag.

mske keek naar Slow, Slow keek naar mske. Vanmorgen is mske zeker niet buiten geweest via de keukendeur, de konijntjes hebben geen brood gehad want de helft van het broodje van gisteren lag er nog. Slow denkt dat hij ook langs daar niet buiten geweest is, mske denkt dat ook, al kan ze dat natuurlijk niet 100% zeggen.

Maar aangezien Kulleprul gisteren al met het spinrag aan het spelen was …

Als er iets is dat mske niet kan hebben, dan zijn dat toch wel rare mysteries zeker. En nu hebben we hier een heel eigenaardig mysterie, een heel eigenaardig.

Om gemakkelijk te werken, werkt mske in het bestand zoals het op mail werd doorgestuurd, maar ze heeft dat eerst afgeprint.

Logisch gezien kan je er van uit gaan dat die twee versies hetzelfde zijn? Ja? Of ziet mske iets over het hoofd?

Nu ze bijna aan het eind van het stuk is, ze zit namelijk een tuin te vertalen, staat daar ineens op haar scherm: “Go to the bathroom”. En dat staat niet op de geprinte versie. Natuurlijk niet … in den hof. Als dat nu wil zeggen dat … awel mske moet niet.

Bizar bizar bizar. Ze heeft al eens naar Slow gekeken … neen, dat is niet zijn stijl. Ze keek zelfs naar mij, maar ik ken geen Engels.

Kulleprul dus … maar wanneer! Wel, terwijl mske wel degelijk naar “the bathroom” was, zeker.

Gisteren was er ineens een geroefel en Zus zei: “mama, je katten breken het kot af”.

Maar mske dacht niet dat het geluid van hier kwam, maar ze kwam toch zien en ze zei dat er niets loos was.

Even later weer maar dan heviger en langer en Wachtebroer zei: “er is helemaal niets loos” en Slow kwam kijken maar er was echt niets.

’s Avonds ging mske toch maar eens op de boekenkamer kijken en of de paravent nog recht stond, want die is ook al eens omgegaan bij een hevige windstoot. Niets loos.

“Kulleprul” zei mske.

Tof van Zus om dat weer eens direct op de katten te steken zé! Merci hoor!

Nu kon ze dat zeggen want ze zat bij mske, maar vroeger toen ze nog klein Zusje was brak zij het kot af en toen zei ze ook dat de katten het gedaan hadden.

“Heeft U al een klantenkaart, Mevrouw” is een vraag die beter is dan een permanent, want mskes haar gaat er zo maar van rechtop staan.

Kaarten dat ze zo al heeft! Kaarten. Een keer of twee keer gebruikt of niet meer geldig of weet ik veel. Kaart voor esso in Noorwegen = vuilbak, kaart voor juwelier die dicht is = vuilbak, kaart voor kledingwinkel waar mske nooit meer gaat = vuilbak, hm … kaart van Ex = op de stapel voor Zoneke, kaart voor … ach foert dacht mske en foefelde alle kaarten weer in het mapke.

Maar de kaart voor Ici Paris Xl vond ze niet.

Dus nam ze nóg maar eens haar handtas, nóg maar eens haar portefeuille en ja, daar zat die kaart op zijn plaats.

En dan te weten dat mske daar vanmorgen vóór ze vertrok had gekeken en in de winkel zelf ook nog eens.

Als mske één van dees Kulleprul vastkrijgt zal het ook zijn beste dag niet zijn.

Nu ja, dat was niet erg zei de verkoopster want dat stond toch in de pc ook. Zeg meiske, waarom moet mske dan met die kaart lopen zeulen?