Er was het boek “Bruegel – een dynastie van schilders”. Dat boek hing hier al jaren in huis rond. Eens stond het hier in de boekenkast, dan stond het daar in op het rek, soms -op momenten dat ik dacht dat ik niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde het in de boekenmarktdozen om het er terug uit te halen als ik maar weer eens iets wou opzoeken over de oude, de jonge en alle andere Brueghels, waarna het een hele poos hier in de boekenkast, daarna daar op het rek stond en soms -op momenten dat ik dacht dat ik echt niks met Brueghel en aanverwanten had- verdwaalde in de boekenmarktdozen …

Ik heb dus echt niks met Brueghel en toch weer wel blijkbaar. Uiteindelijk haalde ik het terug uit de boekenmarktdozen en besloot deze keer definitief het in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast te zetten, samen met andere kunstboeken die ik niet kwijt wil maar die niet hier -binnen handbereik- in de boekenkast moeten staan.

Wat is nu het meest verbijsterende van dit verhaal? Zelfs voor mijzelf? Ik heb me op de boekenverkoop van twee weken geleden nóg een boek van Brueghel gekocht.

Waarom ik nu dit exemplaar meebracht is simpel uit te leggen, net zo simpel als bij dat van Nora Roberts. Het kostte 1€. Bovendien stond de Dulle Griet¹ er in … op een afbeelding weliswaar.

En nu is er absoluut geen overweging om het eventueel in de dozen voor de boekenmarkt te stoppen. Het blijft gewoon en zal ook een plaatske vinden in het gratis kistje van de zelfgemaakte boekenkast.

Alle bovenstaande zou ik niet verteld hebben, ware het niet dat ze het wel hebben over de Bruegheldynastie maar dat ze wel hun stammoeder Mayken Verhulst² en de andere schilderende vrouwen van de familie vergaten, maar ja die heetten dan weer geen Brueghel natuurlijk.

Dat kan iedereen dan weer bij Historiek³ gaan lezen, maar mijn persoonlijke Brueghelgetwijfel dan weer niet.