Heibel! Heibel! Heibel!

Boven op de vensterbank staan twee Pallas-Athene’s. Een heel witte in albast en een minder witte in plaaster (peizek). Die albasten Pallas-Athene is een elegant vrouwspersoon en de plaasteren is een meer mannelijk vrouwspersoon. Daardoor dat ze alletwee mochten blijven. Daarnet komt mske binnen en ze hoort iets vallen en ze wil hier komen kijken of Slow iets meer weet maar die is er niet.

Hij staat op de overloop en roept: “Sloef heeft één van die Romeinse soldaten omgestoten”. Daardoor had mske efkes bedenktijd nodig eer ze antwoordde: “Dewelke? De witte?” En dan Slow weer: “Het zijn twee witte”. Waarop mske dan zei: “D’één is witter dan d’ander”. “De witte” zei Slow en daarop heeft mske met haar voet op de grond gebonkt, wel drie keer en ondertussen heeft ze gevloekt. En mske die vloekt, dat valt niet dikwijls voor zenne.

Kan ik dat nu helpen dat, als ik van de vensterbank spring, dat verduveld wit vrouwmens mij volgt?

Wel ja, en toen? Toen hoorde mske in haar halve onderbewustzijn een geluid dat niet thuishoorde tussen al die vogelzang, maar ze dacht: “dat zijn de katten”. Meer nog, ze dacht zelfs: “dat is Sloef”.

Tot ze plots klaar wakker schrok van de roffelende rennende stappen op de trap, de overloop en terug naar beneden, terug naar boven … tot voor de slaapkamerdeur. En net toen ze dacht dat de deur zou open gaan, hoorde ze het geluid weer. Ikke natuurlijk. Ik miauw niet zoals andere katten, het is een afgekorte versie er van.

“Sloef zit in de gang” vertelde mske aan Slow die haar met één oog lag te bekijken. En ineens dacht ze weer aan dat rozeke, dat ondertussen al vijf à zes rozekes zijn en vroeg: “is de deur van de living dicht?” En daar kwamen ze, alletwee … mske heeft me nog net van het buro naar de living zien stuiven.

Slow is de twee deuren komen afsluiten en kon daarna natuurlijk niet meer slapen. En net toen mske zijn adem hoorde soezig worden, luidden de klokken. Ze zijn dan maar op gestaan.

“Slim hoor” zei mske daarna tegen mij, “ne mens zo laten schrikken”. “En bovendien” vervolgde ze “nu zal ik Slow nooit kunnen overtuigen dat jij in de gang mag rondlopen ’s nachts”.

Dat is ook niet erg, die deur van het buro is een lastige doos, als ze die niet nadrukkelijk dichtdoen, krijg ik die toch open. Vannacht misschien niet, de volgende misschien ook niet, maar eens denken ze er toch weer niet meer aan.

mske had dus een knaller van een ochtendhumeur. Eerst knalde ze het bed uit, knalde in haar klompen de mooie overloop over en dan knalde ze de 17 treden naar beneden, ze knalde de deur dicht en knalde alles er uit.

Vroeger had mske elke morgen last van een ochtendhumeur, nu nooit meer, maar nu de normale abnormale zaken weer een rol gingen spelen in mskes hoofd zat het serieus fout.

Maar dat was dan ook alles wat het was … een knaller van een ochtendhumeur.

En hoewel mske gelijk had in alles wat ze er uit knalde ben ik toch maar onder het buro gedoken. Slow heeft minder geluk. Die geraakt daar namelijk niet onder.

mske heeft een zjelee. Afhankelijk van waar ze woonde was dat ding een zjelee, een zjilee, een zjolee, een zjalee of een vareus. Het ding heeft zelfs een officiële Nederlandse naam, maar die zal mske nooit gebruiken omdat ze vindt dat die niet bepaald de juiste betekenis weergeeft.

Dit terzijde, mske heeft dus een speciale burozjelee. Die hangt hier voor als het wat frisser wordt. Nu had ze die eergisteren avond nog aan toen ze al boven op de overloop stond en ze dacht: “als ik die naar beneden gooi, is die vuil of jaagt die stof op” en dus hing ze die maar mooi over de trapleuning en die zjelee rees naar beneden waar hij achter de hoofdbaluster bleef hangen.

Gisteren weer en Slow, die dat natuurlijk had gezien eergisteren vroeg:”kan die de bocht nemen ook?” mske bestudeerde de bocht die van de zolder kwam en stapte twee treden hoog de zoldertrap op. De zjelee rees die meter, nam de bocht maar bleef dan steken. “Niet moeilijk” zei Slow “zijn mouwen bleven tussen de balusters hangen”.

mske zal vanavond de zjelee niet aan hebben, aangezien ze al een trui met mouwen aanheeft -het is namelijk niet zo warm- maar ze gaat toch die zjelee mee nemen naar boven en helemaal tot boven aan de zoldertrap gaan om hem te lanceren.

Want dit is een werkelijk belangrijk probleem. Rijst die zjelee van boven tot beneden, inclusief bocht?

Sommige ontmoetingen zijn eigenaardig. Op zijn minst!

Vanmorgen ging mske het karreke van de GB terugzetten en als ze zich omdraait staat daar de schattigste oude vrouw die je je kan voorstellen. Gewoonweg weggelopen uit een droom. En lachend steekt ze mske iets toe en mske denkt verkeerdelijk dat ze de kar wil overnemen en zegt iets over een jeton, maar de oude vrouw zegt: “meiske (ahem), doe jij dat eens voor mij want ik kan daar niet aan uit” en ze steekt mske een 20 frankstuk in de hand.

mske, die zelf nog een 20 frankstuk gebruikt voor het kastje van het zwembad, begint te denken van: “welke karrekes zijn hier nu op 1€ en dewelke op 2€?” Ze steekt op goed geluk de 20fr in een karreke en jà het lukt.

De oude vrouw zegt dat ze alles toch maar moeilijk maken want vroeger dan hoefde dat niet en jà, ze was met mske akkoord dat het de mensen hun eigen schuld was.

En ze begon te vertellen dat ze op haar overloop gevallen was, maar niet op de zagende, klagende toon die veel mensen hebben als ze over hun kwalen vertellen maar op een grappige manier. En toen vroeg ze even of mske nu van Sint Truiden kwam, dus legde mske de situatie maar even in het kort uit.

Het babbeltje was niet lang en toen ze verder gingen had mske eigenlijk spijt dat ze niet wist wie die vrouw was.

Ze liep over de overloop toen ze de gedaante zag; haar schaduw op de muur? De schaduw volgde echter haar bewegingen niet. Ze had pas door dat er iets niet juist was toen ze de gedaante naderde en deze zijn mantel voor zijn gezicht sloeg en zich richting deur neeg.

Toen ze de trap bereikte, voelde ze de koude en de dreiging en siste: “ik ben niet bang van jou!” en stapte vastberaden de trap af. Halverwege de trap viel er iets achter haar en rolde verder naar beneden met het geluid van een stuiterende bal. Resoluut draaide ze zich om en zette enkele stappen terug naar boven, zei: “Jij laat ons gerust, ik laat jou gerust”, maar toen vroeg ze zich af: “Heb ik het nu tegen een échte?” Op de trap lag niets.

Toen bedacht ze dat het de avond na Halloween was en het besef dat hij blijkbaar bang was van haar deed haar glimlachen.

Iemand zegt dat ze zaagt. En waarom zegt ze dat? Omdat ze de tegenslag had om buikgriep te krijgen tijdens de examens waardoor zowel die examens als die buikgriep langer duren dan nodig en dan normaal.
 
Nu vinden wij, perkattelijk, dat zij niet zaagt en dat er zijn die dat veel en veel beter kunnen.
 
En om dat te bewijzen heeft mske eens haar best gedaan en haar zaagmachien in gang getrokken. Hier zie!
 
Mijn huis staat overhoop en ik heb genen tijd om er mij mee bezig te houden en mijn keuken moet gekuist worden en ik vind dat afschuwelijk dat de katten dan altijd door mijn water lopen en om buiten naar het klein buroke te gaan is nogal koud aan een bepaald onderdeel maar ik wil een badkamer en ik heb er wel een maar die staat nog niet en zelfs als ze zou staan zou het nog niet gaan want ik heb nog geen boiler en zelfs als ik een boiler moest hebben zou het nog niet gaan want ik denk dat de elektriek niet zwaar genoeg is en ik wil den elektriek verzwaren maar als den elektriek zwaar genoeg is moeten we nog altijd iets doen aan die zinken dakgoot want nu moet Slow als het regent opletten dat het bad op de zolder niet overloopt en op die zolder is het gevaarlijk want ik ben daar vorig jaar doorgezakt en daarmee is er een gat in het plafond van de slaapkamer dat we ook nog moeten toedoen en we zouden onzen hof willen afspannen zodat die van de feestzaal daar niet meer kunnen op komen parkeren maar dat lukt nog niet zolang het half kerkhof daar nog in ligt en ik zou graag ander zetels hebben want deze zijn nog mijn oude van vroeger en die zien er niet uit en en “Stilte voor de storm” hangt ook nog niet omhoog en bovendien valt de klank van de televisie op alle mogelijke en onmogelijke momenten uit en zouden we ook nog een andere otto willen.

Dàt is zagen!