Paul Delvaux – Wizzewasjes

Ergens in december waren we op een verkoop van oude boeken en vonden er wel meerdere naar onze gading.

Welk boek herinner ik me het beste? Het boek dat ik niet kocht. Het was een Frans boek over de erotische werken van Paul Delvaux en -en daar slaat de twijfel toe- Fernand Khnopff of Félicien Rops, al denk ik de laatste.

In elk geval, toen ik het jammer ging vinden dat ik het niet mee had gebracht zette ik Paul Delvaux op mijn lijstje voor tijdens ons verblijf bij Sunparks Oostduinkerke in januari, wat toen helemaal niet kon doorgaan.

Ondertussen stond Paul Delvaux dus samen met Permeke en De Blankaart op de agenda. De Blankaart? Met al die regen? Die verhuisde al snel naar een ander lijstje, samen met de The Crystal Ship¹ en Beaufort 2024².

Paul Delvaux bleef op de planning, al wist ik niet wat ik er mocht van verwachten. Maar ook die tentoonstelling was méér dan de moeite waard, meer dan wat losse foto’s van werken hadden laten vermoeden. We liepen van de ene verwondering in de andere bewondering.

(Lees verder onder de foto)

Zeker en vast vast was het wel dan wel de eerste keer maar zeker niet de laatste keer dat we er waren.

Het was al na etenstijd toen we er buiten kwamen.

Eigenlijk stond er dan nog een bezoek aan Mu.ZEE in Oostende op het programma, hun laatste tentoonstelling “Full House Collectie³” voor ze dicht gaan voor de verhuis. Die tentoonstelling loopt nog tot in januari 2025 en die hebben we dan maar verschoven. Te veel impressies op één dag geeft ook een indigestie vrees ik.

We besloten dan maar naar onze volgende stop te rijden, ergens tussen Gent en Antwerpen in, ingepland om de werken op de Viaduct van Vilvoorde te vermijden en langs de E19 naar huis te rijden.

Dat het allemaal zo simpel niet was, komt in het derde deel aan bod en ik sluit dit log dan ook af met een beeld in de tuin.

Wordt vervolgd …

____________________
¹ The Crystal Ship
² Beaufort 2024
³ MuZEE – Full House Collectie

We hadden geboekt bij Sunparks Oostduinkerke, omdat dat goed uitkwam met dat voorziene bezoek aan de tentoonstelling van James Ensor in Mu.ZEE waarvoor we de invulling voor maandag en woensdag nog moesten plannen.

We konden nog eens naar Westfront in Nieuwpoort gaan, we waren er wel al eens in 2014, maar dat is dus lang genoeg geleden om nog eens te gaan kijken en er eens betere foto’s te nemen.

Westfront Nieuwpoort is na de kerstvakantie gesloten tot 31 januari¹.

“En de Blankaart^²?” vroeg Luc. Want ja, toen we lazen dat een Europees zeearendenkoppel daar bouwplannen had³, hadden we geopperd dat we die wandeling ook wel eens konden doen. Niet dat we dachten dat die zeearenden zich zouden laten zien⁴, maar een mooie wandeling is mooi meegenomen en je weet maar nooit.

Maar toen las Luc dat grote delen van de Blankaart enorm hadden geleden onder de wateroverlast en dat vrijwilligers druk doende waren met de opruimingswerken⁵. En toen moest de voorbije wateroverlast van de voorbije week nog komen.

Ik keek naar alternatieven. Het Visserijmuseum? Het Visserijsmuseum is gesloten wegens renovatie door die potvis die er komt wonen⁶.

Het Paul Delvauxmuseum? Op die kalender kan je tijdens de maand januari niet terecht⁷.

Het Abdijmuseum Ten Duinen bleek, van na de kerstvakantie tot het einde van januari⁸, ook al gesloten.

Er is ook nog de Dodengang in Diksmuide. Maar daar waren we ooit ook al en die ligt pal naast de Ijzer. En de website waarschuwt ook al voor veel plassen en raadt botten aan⁹.

En voor ergens onderweg? Eens langs het kasteel van Beauvoorde? De website¹⁰ was in onderhoud, maar gelukkig kon ik er onder lezen dat het kasteel … gesloten was voor restauratie.

Dat het een dode periode was, wisten we al. Het aantal parken dat ons enorme kortingen bood om toch maar bij hen te boeken van 8 tot 10 januari is niet op één hand te tellen.

Een minivakantie plannen in die dode periodes is dan ook geen sinecure.