Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Rijkswacht

Paardenmeisje

Het klonk me een beetje neerbuigend in de oren toen ik het de eerste keer hoorde. De tweede keer was ik er relatief zeker van.

Het zette me aan het denken … aan vroeger. Bij ons thuis was maar één hobby mogelijk: de muziekschool. Ik had dus geen hobby want muziek spelen kon ik niet en lezen was tijdverspilling.

Tot de dag dat ik vroeg of ik paard mocht rijden. Ach wat was ik een omhoog gevallen schepsel. Als ik dacht zoveel tijd over te hebben kon ik beter nog wat meer voor mijn rekening nemen in het huishouden.

Jong getrouwd, twee kinderen, het kwam er niet van.

Die ene keer op vakantie, was ik er zo kort bij. De kinderen waren adolescenten en waren niet mee. Er waren excursies te paard. Ex vond het geen goed idee. Als je paard wou rijden moest je eerst écht leren paardrijden. Hij vergat waarschijnlijk de dag dat we op huwelijksreis met een muilezel een berg op waren getrokken.

Eens thuis … ach laat dat paard maar bij de ouwe koeien in de gracht.

Mijn dochter wou een paard en ineens moest dat kunnen. Maar het kon uiteindelijk toch niet. Er kwam te veel bij kijken.

Was ik een paardenmeisje? Of was het toch iets meer? Want zie je, mijn vader had thuis minstens één paard gehad en hij ging bij de rijkswacht te paard in de Korte -of was het nu de Lange- Vlierstraat in Antwerpen. Mijn ex had thuis ook minstens één paard gehad en kon daar ook op rijden.

Mijn zoon heeft paarden, mijn kleindochters rijden en reden paard.

Ik heb in mijn leven één keer, echt wel één keer op een paard gezeten. Dat was op de kermis in Deinze toen mijn moeder niet kon weigeren omdat mijn nichten ook mochten van mijn tante en al haar argumenten tegen weerlegd werden.

(Lees verder onder de foto)

Met dank aan Suskeblogt voor het gebruik van het kleurmachien

Ben ik bang voor paarden? De eerste keer bij Zoneke was dat nogal imposant zo tussen die grote dino’s -zoals Querida ze noemt- en paste ik geweldig op dat ik niet in hun weg ging lopen.

De tweede keer had ik al veel afgekeken van Zoneke en Querida, had dus meer durf en pasten zij op dat ze niet in mijn weg gingen lopen.

Deze overpeinzing kwam er na een opmerking dat je moet doen wat je wil doen voor je er te oud voor bent.

Ben ik te oud om te leren paardrijden? Ik denk het wel. Ik zal het eens aan Artrozeke moeten vragen.

Zwarte Piet

Ze waren mskes vrienden niet toen mske kind was, maar hier volgt zo een beetje wat mske er van weet en wat ze er over denkt. Een beetje zoals zij het ziet dus, opgemaakt uit alles wat er vroeger verteld of net niet verteld werd of wat ze las en haar eigen conclusies trok, of ze nu juist waren of niet.

Ooit lang geleden leefde die bisschop, die omwille van een aan hem toegeschreven wonder, ineens de kinderheilige werd.

De mensen waren arm en daarom bracht hij alle kinderen, op zijn verjaardag, een geschenk. In den beginne zal dat niet veel geweest zijn. Een extraatje voor bij de boterham of zo.

Het personage was mysterieus en onzichtbaar en kwam ’s nachts … door de schoorsteen.

Naargelang de mensen minder arm werden, werden de giftjes natuurlijk ook groter. Er kwam al eens een stukske chocolat of een stukske speelgoed aan te pas. En toen, zoals met alles, ging de commercie er zich mee bemoeien. Groter, duurder, meer en liefst met een verlanglijstje.

En toen kwam mske, in die tijd dat Sinterklaas al in de Priba kwam of op het jaarlijkse feest van de rijkswacht. Ze heeft nooit anders geweten of de man naast sinterklaas was zwart. Ze heeft nooit anders geweten dan dat dat een blanke man was die zwart was van door de schouw te kruipen. Zwarte Piet kroop door de schouw omdat hij lenig was wat een oude man als Sinterklaas helemaal niet meer kon aangezien de huizen hoger werden en de schouwen smaller.

Heeft iemand haar dat woordelijk gezegd? Ze weet het niet. Ze weet wel, maar toen was ze al iets groter, dat ze het niet abnormaal vond dat Piet achter zijn oren helemaal niet zwart was, gewoon omdat je niet zwart wordt achter je oren als je zo een muts op hebt.

Hoe meer de jaren vorderden, hoe meer die twee mske gingen ergeren. Niet op zich, maar door wat de mensen er van maakten.

Eerst liep hij zomaar over straat naar de Priba. Later liepen ze met meerderen door dezelfde straat naar de Sarma en de Priba en de Innovation en … Het werd belachelijk. mske zwoer dat ze daar niet aan mee zou doen. Als zij ooit kinderen had, zou ze het terug mysterieuzer maken.

Dat was buiten de schoonmama gerekend, die niet kon zeggen dat ze iets niet wist en die maar uit haar nek zat te kletsen dat ze hem had ontmoet en dat hij weet ik veel wat had staan vertellen.

mskes kinderen werden groot. mskes kleinkinderen … nu ja.

Jaar na jaar duikt die discussie weer op. En ze blijven doof voor de meest logische uitleg. Die willen ze niet horen. Integendeel, dit jaar gaan zelfs de VN er zich mee bemoeien.

Hebben we daar iets op tegen? Natuurlijk niet, het is nu eenmaal de belangrijke taak van de VN. Maar of het belangrijker is dan voodoo en heksenjachten in andere continenten? Dat weet mske nog zo niet. Daar kunnen doden bij vallen en Zwarte Piet? Die lijkt enkel een paar mensen aan hun ego te kwetsen. Maar door hun roeren in het jaarlijkse kinderfeest vestigen ze er nu precies nog harder de aandacht op.

Momenteel staan de kranten er vol van, het ene bericht al belachelijker dan het andere.

En dan kan Bart Peeters zich toch ook niet meer onbetuigd laten. Dat was te verwachten. Zwarte Piet is namelijk een stuk van die man zijn inkomen.

Nu gaat ook Jozef De Witte vertellen dat er “Debat” nodig is bij oude volksgebruiken. Hoe over het (witte) paard getild. Net zoals ze indertijd de film “Tootsie” aan travestieten gingen linken, haalt hij er racisme bij omwille van een zwart geverfde man (of vrouw blijkbaar). Zou het goed geweest zijn mocht zwarte Piet zich niet zo zwart maken? Zou er dan geen gemor komen over uitsluiting van anderen?

Misschien ware het te wensen, of toch niet, dat er inderdaad een verbod komt op Sinterklaas. Dat zou enkel impact hebben op de televisie-uitzendingen en de publieke optredens in allerhande winkels. Ze kunnen dat namelijk wel verbieden maar niemand kan verhinderen dat Sinterklaas op 6 december rondrijdt en wat dan ook door de schouw laat glijden, of het nu een man of speelgoed is.

De flikken zullen nogal werk krijgen om die twee bij hun schabbernak te vatten!

Dat denkt mske er van.

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén