Er zat een folderke in de bus. Een folderke voor een feest voor de senioren. En als ze dat papierke leest denkt ze terug aan vele jaren geleden toen er op TV een programma was voor de senioren, die toen nog niet senioren heetten maar de derde leeftijd of zelfs ouden van dagen, maar ’t is alleen de naam die veranderde, de mensen bleven hetzelfde.

In elk geval ergerde die Jan Theys mske omdat hij die oudere mensen als dementen behandelde, zei wanneer ze moesten applaudisseren, wanneer ze mochten wiebelen of wiegen op hun stoel en wanneer ze mochten meezingen.

Dit folderke doet haar daar aan denken. Jawel, want het wordt een prachtige show en die wordt verzorgd door een zanger uit de jaren ’70 en niet bepaald ene die je spontaan gaat noemen als je vraagt om enkele zangers van de jaren ’70 op te noemen.

We kunnen ons niet indenken dat mensen van 60, 70, 80 en 90 jaar nu geestdriftig gaan staan springen en zeggen: “die zanger willen wij nu eens absoluut zien sé!”

“Awel” zei mske “als ze mij in mijn ouw dagen naar een bejaardenshow willen krijgen, zullen ze toch met The Rolling Stones moeten afkomen”. “Jamaar zeg” zei Slow “die komen niet voor 4€ voor een entreekaartje zé”.