Op de tweede dag, hadden we een wandeling op de planning staan die ons langs de Ruhrquelle zou leiden.

Dan zien we het parkje met infoborden en bankjes voor ons opduiken …

Daar staan twee fietsers en ze dralen en kijken naar de bomen en zoeken iets. Ons blijkbaar.

Ze vragen ons waar ze de Rurhquellenhütte kunnen vinden. Luc zegt dat we zelf toeristen zijn. Ik zeg dat we dat niet weten. Ze houden vol.

Want zeg nu zelf, daar lopen er zo twee los in dat bos en die zouden niet weten waar “zij” naartoe moeten om die Ruhrquellenhütte te vinden.

Als wij verder willen gaan, verwijzen we hen naar de parking, 100m verderop, waar een groter infobord staat.

Ergens tussendoor heeft die vrouw me nog wel laten verstaan dat ze wel hoorde dat we geen Duitsers waren.

Later, op de derde dag hebben we die Ruhrquellenhütte wel gezien in het voorbij rijden en we vonden het geen reden om te stoppen.