Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Sanitair

Sanitair

Als je vroeger ergens naar de sanitaire voorzieningen wou was het klaar en duidelijk in welke deur je binnen moest -of mocht- gaan. Een simpel tekeningetje maakte je dat duidelijk.

Als dat nu het geval is moet je bij sommige gelegenheden al hiërogliefen kunnen lezen en kan je best je hoofd efkes binnen steken om te kijken of je wel juist zit. Gelukkig is het niet overal zo, maar ze bestaan, die gelegenheden.

Veel discussie over sanitaire voorzieningen dat wel, maar het is eenvoudig op te lossen, voor mijn simpele geest dan toch.

Als ik zeg dat ze gewoon de wc-hokjes tot beneden en boven dicht moeten maken, in elk hokje een vuilbakje voorzien en de urinoirs achterin, kan alleen een erg preuts persoon daar aanstoot aan nemen.

Maar dat vindt men een dom idee, want met die houten wanden is het gemakkelijker om te kuisen. Voilà!

Het kabinet

Soms, eerder vaak zelfs, vragen wij ons af of het bij de opleiding tot architect behoort om wc-rolhouders, dan wel aan de zijkant, maar toch de achterzijde van de wc te voorzien. Erg handig is dat niet. Heeft het met ouder worden te maken? Of toch meer met ongemak als je moet zorgen dat de slippen van je badjas, je ochtendjas of eender welk langer kledingstuk … ik moet er toch geen tekeningske bij maken?

(Lees verder onder de foto)

En bij het schrijven dezes valt me ineens iets in. Bij Center Parcs bijvoorbeeld zie je dat ze erg gericht zijn op mensen met kinderen. Daar staan telkens de kinderstoeltjes klaar, soms zelfs al aan de tafel.

Zijn die wc’s misschien voorzien voor de kreten zoals “Mama/papa, ik heb gedààn”, in welke taal dan ook? Want dat is de enige situatie waarin ik het gemak van die raar geplaatste wc-rolhouders kan inzien.

Over ander ongemak had ik het in het verleden al, namelijk over de manier van het moderniseren van oudere sanitaire voorzieningen. Die bestaat er uit dat elke vierkante cm aan vrije ruimte wordt ingenomen door enorme bakken die er vooral op voorzien zijn om niet gepikt te worden. Ik begrijp dat, het pikgehalte indachtig, maar ze verliezen wel de oorspronkelijke bedoeling van het lokaaltje uit het oog.

(Lees verder onder de foto)

Pikklare oplossing zoals gezien in een cafetaria in Postel.

Mijn grootmoeder noemde dat plaatske eerst -het houten kotteke op het erf- “het huizeke” en later, toen ze op een appartement woonde “het kabinet” maar soms ook”het gemak” .

Veel gemak is er niet meer aan.

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén