Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Scouts

Verleiding zonder kleur

Bij het buitenkomen uit een winkel zei Luc dat hij zich afvroeg wat de Scouts daar verkochten. Wat Scouts? Welke Scouts?

Even rondkijken en ik zag het standje. De Scouts verkochten marsepein per kilo of per halve kilo. We kochten een halve kilo. We zouden toch niet zomaar efkes een hele kilo verleiding in huis halen.

Toen Luc gisterenmorgen twee schijfjes afsneed, bedacht ik opeens dat ik als kind altijd liever de marsepein had dan de chocolade. Jammer dat ik de roze varkentjes, oranje appelsientjes en andere gekleurde figuurtjes moest delen met Broer die dan wél liever de chocolade had.

Eens getrouwd heb ik één keer zelf marsepein gemaakt omdat de gekochte me te veel naar papier leek te smaken. Het viel me tegen, al weet ik niet meer waarom. Te omslachtig? Te duur?

En nu? Hoe lang zou het nu geleden geweest zijn dat ik het nog at? Ik kan het me zelfs niet herinneren.

En ineens bedacht ik: “k Had er een foto van moeten nemen vóór Luc er stukjes afsneed” wat ik nog snel deed, zolang er nog genoeg van halve kilo overbleef”.

En eigenlijk, eerlijk gezegd, vind ik deze marsepein erg lekker en denk ik dat Luc en ik elkaar in de gaten zullen moeten houden om er niet teveel ineens van te eten.



Nog varkens

“Woede is sterker dan angst” zegt Jonathan Kellerman ergens in zijn boeken, wat volgens mske inhoudt dat, als je de tijd krijgt om bang te worden, je helemaal niet meer functioneert zoals wanneer je op je instinct afgaat.

Waarschijnlijk -mske gelooft dat tenminste toch- is dat waar, want stel dat er iemand tegen mske zou zeggen: “Jij gaat daar binnen, daar staat een volwassen varken de tomaten te pikken en jij gaat dat varken buitengooien, dan zou mske een draaiend gebaar ergens iets hoger dan haar ogen maken en vragen of die iemand ze nog allemaal op een rijtje heeft.

En toch heeft ze het gedaan! Het verhaal daarnet was niet haar eerste aanvaring met de varkensfamilie.

Nog langer geleden dan dat van daarnet, stapte mske over de koer van de boerderij richting geïmproviseerde keuken en wou aan het middagmaal voor de welpkes beginnen.

Ze draaide de openstaande deur in en stond op het achtereind van een varken te kijken. En dat varken was de tomaten aan het opvreten die ze van een vader hadden gekregen als proviand voor op het kamp. En mske werd boos.

En ze sprong voor het varken en zag dat die ook nog de keukenhanddoek die bovenop die tomaten lag aan het opknabbelen was. En mske redde de keukenhanddoek. Ze duwde dat logge beest weg. Die was daar nu niet echt mee opgezet maar mske had een ijzeren wil en voor het beest wist wat hem overkwam stond hij met zijn ongepekelde hespen naar de tomaten en met zijn snuit richting uitgang.

Maar dan kwam het moeilijkste. Tegen een zijkant duwen dat gaat nog maar tegen die achterkant. Maar mske zette haar kleine 39 daar tegen en duwde. Dat beest stootte de houten bakken met pannen en kastrollen om. De welpkes, door het kabaal verwittigd, kwamen toegelopen en begonnen te supporteren. Eén van de anderen van de leiding heeft de boer gehaald, maar die had wel een stok!

Hij zei tegen mske: “meiske, dat is een beer! Had die hitsig geweest!” waarop mske antwoordde: “dan zou hij geen interesse voor onze tomaten gehad hebben” en de boer liep al lachend weg, maar hij heeft toch een ferm stuk van de prijs afgedaan.

Uitgelichte afbeelding:

    Varken in Bokrijk – 24 september 2017.



Powered by WordPress & Theme by Anders Norén