Toen ik zondag op de boekenmarkt het “Nieuwe dagboek van Spieghelken” zag liggen, nam ik het mee. Het boekje is uitgegeven in 1953.

Ooit las ik het eerste boekje, dat heette gewoon “Spieghelken” en was uitgegeven in 1952. Het werd heruitgegeven in 1967. Ik herinner me dat eerste boekje en zodoende weet ik dat de kaft van het tweede me aan dat eerste deed denken. Ik las het dus ergens rond of voor de periode van de heruitgave.

Vroeger gingen boeken lang mee, aangezien ik het toen in de schoolbibliotheek had gehaald.

Als je nu een boek meeneemt naar de boekenmarkt is het na twee maanden al verouderd. Het is niet meer zoals vroeger dat boeken door opeenvolgende generaties worden gelezen.

Nu zit ik hier met het tweede deel van Spieghelken. En al zou ik nooit aan Spieghelken gedacht hebben had ik het niet gezien én gekocht, wil ik nu ook het eerste deel, maar niet de heruitgave.

En dat wordt weer een moeilijke opgave, want op internet wordt het noppes zoeken.