Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Tag: Stoven

Ikea verlaagt

Sedert de stoven het huis uit zijn, houd ik wel de zoekertjes op de zoekertjespagina in het oog. Ook kijk ik rond in Kringwinkels.

Ik wil namelijk in die ene schouw een boekenrek -wat anders- van de gepaste maat, dus niks te smal, niet te laag zodat het er maar wat erbarmelijk bijstaat maar ook zeker niet te hoog of te breed zodat het ook niet meer ruimte zou innemen dan nodig.

In de andere, die hier achter mij, echter wil ik een muurtafel. Daar heb ik nog wat meer vereisten. Buiten dat die de gepaste maat moet hebben, moet die ook bij de andere meubels passen of net helemaal niet, maar ze moet ook een tweede legplank onderaan hebben.

Als je in de Kringwinkel al eens eentje tegenkomt zijn er te veel tierlantijntjes aan of ze heeft geen onderblad.

En dan lees ik:

Ikea verlaagt plots prijzen van honderden producten, en dat doen ze niet enkel voor de klant1

en zeg: “Zeg Luc, het wordt tijd dat we die schouwen eens gaan afwerken”.

Uitgelichte afbeelding:

    Themabeeld: foto van glazen muurtafel in Kringwinkel.

____________________
1 Het Nieuwsblad

Terug naar vroeger

Iedereen denkt wel eens na, piekert wel eens, over alle berichten, waarmee ze ons nu rond onze oren slaan.

Dan ga ik daarom eens terug naar mijn kindertijd. Van hoe het er ooit, toen ik in Antwerpen woonde, aan toe ging herinner ik me niet meer alles.

Maar later, in Lotenhulle en Hekelgem, aten wij aardappelen met veel groenten en sneed mijn moeder het vlees in hapklare stukjes die ze telde alvorens ze op ons bord te leggen. Eén keer per week aten we frieten, één keer per week aten we vis.

Ik was kind, ik stond er niet bij stil, maar ik ben nooit een echte vleeseter geworden. Ik eet het nog steeds met kleine porties van iets van een 50gr. maar ik snijd het wel zelf.

Ook hadden we in Lotenhulle twee kolenkachels in de woonplaatsen en een Leuvense stoof in de keuken. Heb ik daar kou gehad? Ik herinner het me niet.

In Hekelgem stonden één kolenkachel en de Leuvense stoof in de woonplaatsen. In de (achter)keuken stond niks. Daar verwarmde ik me dan maar aan het afwaswater, want ook daar herinner ik me niet dat ik het koud heb gehad.

Later, na nog maar een verhuis hadden we opnieuw twee kolenkachels in de woonplaatsen en de Leuvense stoof stond in het kot, waar we in bad konden maar waar ook de kolen lagen opgeslagen.

Dààr heb ik het koud gehad. We waren met zes, dat betekent dat het telkens een heen en weer was. Dan wou er ene naar de achterkeuken, een andere naar de wc, een andere dit en de ene weer dat en telkens ging die deur naar die gang open en had ik zin om te brullen omdat het daarna weer lang duurde eer het terug warm was.

Toen las ik eens iets over dat de mensen meer comfort hadden en langer gingen leven net precies omdat ze meer comfort hadden. Omdat ze zich meer vlees konden permitteren konden ze een beter afweersysteem opbouwen en waren zodoende beter beschermd, óók tegen winterkou dank zij dat betere eten.

Nu lees ik dan weer dat we gezonder moeten eten maar ach, daar heb ik me nu al jaren om bekommerd. We eten soms frieten, maar zeker niet alle weken. Zou het eigenlijk wel alle maanden zijn?

Maar bovendien kréég ik het wel toen ik las dat kou lijden gezond is1. Dan krijg ik de indruk dat ze ons gewoon terug willen douwen naar die situatie van allemaal in één ruimte met een stoof waar je je buik verbrandt en je achterste er af vriest.

Daar haak ik af. Want bruin vet? Dat is het eerste dat ik dààr van hoor. Al ken ik wel ander bruin vet. Als je je vlees in de pan te lang laat bakken krijg je zelfs zwart vet.

____________________
1 VRT NWS – url: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/11/16/bruin-vet/

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén