Het is nu toch al een poosje geleden dat ik merkte dat ik eigenlijk meer dan genoeg had van thrillers. Het gegeven is vaak hetzelfde en telkens wanneer ik een boek opende en er was een meisje verdwenen, sloeg ik het boek met een zucht dicht en dacht: “Niet wéér”.

Ik las een zogenaamde “Feel Good” roman en ik voelde me daar rustiger bij worden. Ik had zelfs minder nachtmerries.

Al snel ondervond ik dat ik niet alleen was. Een andere kraamhoudster op de boekenmarkt kocht dat soort boeken bij ons en ik bij haar. Eigenlijk hadden we ze gewoon kunnen ruilen ook. Feit is dat ze dezelfde redenen opgaf om ze te lezen. Voor de rust in haar hoofd.

Er zijn nog wel een paar kramen waar ik boeken naar mijn gading vind, maar is de verkoper er niet op uit om ze zelf te kopen.

En wat lees ik nu weer in de krant? Dat soort boeken wordt meer en meer gevraagd¹. Al zijn de boeken die in het artikel genoemd worden noch bij ons kraam noch bij het andere te vinden. Maar het genre komt wel overeen.

En daarna las ik iets, iets dat echt niet aansluit op het voorgaande maar dat enkel en alleen maar ook over boeken gaat.

Alhoewel? Over boeken? Met een titel als “Als boek en tas voor elkaar gemaakt lijken” kan je al vermoeden dat het maar wéér een artikel is om de aankoop van sjakosjen te promoten: “onze redacteurs tippen zeven boeken mét bijpassende handtas”.

Van alle redenen die ze vinden om de mensen te verleiden om een nieuwe sjakosj te kopen, is dit toch wel de zotste.