Toen ik de voorbije week in een reactie vermeldde dat sommige logs, die ik in een hik en een wip klaar had, soms meer succes hadden dan wel overdachte logs, kon ik ook gezegd hebben dat die eerste hogere ogen gooiden.

Maar die vermelding over die hik en een wip liep niet van een leien dakje, want ik herinnerde me het woord “hik” niet meer.

Ik ging bij Luc te rade. Die kende de uitdrukking niet, maar hij zei wel dat hij me al wel: “op een sakker en een vloek” had horen gebruiken, maar dat wou ik niet in dat log. Ik was die dag niet in de sakker en vloek modus en wou gewoon weten welk woord ik nu bij die wip was vergeten.

Dus ging ik googelen en vond de nodige uitleg bij de internetpagina waar ik liever niet meer naar verwijs, waar men het dan meer had over: “In een wip en een flik”, maar zo zegden wij dat niet, maar gelukkig stond die hik er ook bij.

Daar stond dan wél nog een uitdrukking bij, die wij ook gebruikten, namelijk: “Op een ik en ne gij”.

En bovenstaande titel dan? Ik heb luidop zitten uitproberen of ik eigenlijk de “H” aanblaas of niet. En Luc keek of hij het in Keulen hoorde donderen. Meestal blaas ik ze aan, zo blijkt. Zo af en toe, in bepaalde gevallen, niet.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, want ooit heb ik gezegd dat ik het minder over taal ging hebben en nu staan er op korte tijd meerdere logs over of met verwijzingen naar taal.