Zoals alle jaren, zitten we vandaag tussen twee verjaardagen in. Gisteren was kleindochter jarig, morgen Zoon.
Gisteren aten we taart. Morgen zien we nog wel. Vandaag gewone dagelijkse kost.
Zoals alle jaren, zitten we vandaag tussen twee verjaardagen in. Gisteren was kleindochter jarig, morgen Zoon.
Gisteren aten we taart. Morgen zien we nog wel. Vandaag gewone dagelijkse kost.
Hebben wij, die op pensioen zijn en dus vaak thuis zijn, toch aangegeven dat we eventuele pakjes in de pakjesautomaat willen krijgen of bij het buurtwinkeltje, voor die welke niet via Bpost komen, zaten wij rustig bij Zoon drie dagen op de beestjes te passen en liepen te profiteren van de mooie wandelstreek, toen Zoon me dinsdag een whatsapp stuurde.
Hij vroeg of we de volgende dag zinnens waren van weg te gaan, want een pakske, dat voorzien was voor de volgende week, zou nu ineens de volgende dag aankomen.
Dat ik de bel niet zou horen was niet echt een probleem, die bel is sowieso kapot. Er hangt een berichtje met de vraag om op de ruit te tikken.
We hebben de auto elders geparkeerd zodat we vrij zicht op het voetpad hadden. Op de uitkijk hoefden we, gelukkig maar, niet te staan. Nitro en co vinden namelijk op ruiten tikkende mensen hoogst verdacht en slaan alarm.
Waarom Zoon pakjes niet in een pakjesautomaat laat bezorgen? Het antwoord is simpel: Querida werkt van thuis uit.
We hadden geluk. De postbode komt er vroeg genoeg en wij konden voor de middag.nog een wandeling maken.
pske van mske:Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.
Het begin van onze septembervakantie verliep niet vlot, ze was getekend door mistoestanden.
Zoneke zou eerst tien dagen op vakantie zijn, wij daarna, met een dag tussen beide in. Dit werd gedwarsboomd door een vliegtuig dat een dag later en een trein die een dag vroeger kwamen met een overlapping als gevolg. Dat wij die negentiende ’s ochtends vertrokken en Zoneke die negentiende pas ’s avonds zou landen maakte dat Nitro de hele dag alleen zou zitten.
Op zich kan dat geen kwaad. Dat doet hij ook als Querida en Zoneke uit werken zijn, maar stel … stel dat dat vliegtuig toch nog vertraging zou oplopen. Onrust allerwege.
En neen, het was niet daarvan dat ik die nacht wakker was geschrokken. Het was gewoon geen droomscenario.
Ken je “The Passenger“? vroeg ik. “Zou dat die film kunnen zijn?”
We googelden met twee. We waren eensgezind, het was niet de juiste film.
“Hoe zo?” vroeg Zoneke, waar we maandagavond waren omdat hij en Querida de volgende ochtend zeer vroeg op hun driedaagse uitstap wilden vertrekken.
We googelden met drie. We houden niet van onopgeloste problemen. Zoneke kreeg andere resultaten dan ik waarop ik hem vroeg welke zoekopdracht hij gebruikte, die ik dan ook maar ging proberen.
En daar was toch een film die ik eens nader wou bekijken.
“11:141” zei Zoneke. “Ja” zei ik en liet hem het resultaat op mijn smartphone zien.
“Ben ik goed of ben ik goed?” vroeg Zoneke. “Ik ben goed” antwoordde hij zelf.
En gelijk had hij.
Nu moeten we hem eerst nog bekijken om te zien of wij hem goed vinden, maar daarom moeten we hem eerst nog vinden natuurlijk.
____________________Zoneke was al dagen druk bezig met iets geheimzinnig en mske kreeg er geen woord uit behalve: “je zal wel zien”.
Tot de dag dat ze de uitnodiging op haar buro vond, zeggende:
Vanavond groot evenement
Vanachter in den hof
16.00u
De ganse namiddag was Zoneke druk in de weer. En toen mske en Zus en Ex ’s avonds naar vanachter in den hof trokken, zagen ze het lanceringsplatform met daarop de raket. Die raket zag er alleraardigst uit, alleen zag je nog uit welke onderdelen die was vervaardigd, want ze was niet geschilderd. En onderaan had je de ontsteking. Dat hield in dat aan iedere poot een fuseeke was bevestigd.
“Dat werkt nooit” zei Ex en Zoneke stak de vier lonten aan.
Het ding ging zowaar omhoog, maar dan wel scheef, omdat één van de lonten eerder de ontsteking had bereikt. Ze had moeite, dat wel, maar ze steeg tot ooghoogte en toen viel ze.
“Jammer dat ze scheef ging” zei Zoneke. En mske bedacht dat hij misschien de vier lonten had moeten koppelen zodat de ontsteking van de vier motoren op hetzelfde moment zou plaats gevonden hebben. “Volgende keer” zei Zoneke.
Er kwam nooit een volgende keer. Hij had het geprobeerd en dat was voldoende voor hem. Jammer … was Zoneke een doorzetter geweest, was mske nu misschien onderweg naar Jupiter.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén