Zou het geen tijd worden dat Slow en mske maar weer zouden gaan zwemmen? Dat zwembad gaat één maand dicht en boem patat, de routine is er uit en sedertdien zijn Slow en mske niet meer geweest. Straks is het abonnement verlopen. Zaterdag! Gegarandeerd!

“Kan ik het 20 frankstuk efkes hebben” vroeg Slow aan mske. Dat 20 frankstuk fungeert als jeton voor de karrekes van de supermarkt en het komt nog uit mskes zwemzak. Maar daar zaten er twee in, van indertijd toen mske nog met Zoneke ging zwemmen en Zoneke altijd zonder 20 frank voor zijn kaske stond te draaien.

“En waar is het jouwe” vroeg mske, want ze had dat tweede aan Slow gegeven. “Wel” zei Slow “dat zit in mijn zwemzak en dan moet ik dat daar nog uitpakken en daarna terug insteken en …” “En ik niet?” vroeg mske en ze nam het stuk en ze voegde er aan toe: “laat het niet in het karreke zitten hoor of ik heb het niet meer voor het zwembad!” Maar ondertussen had Slow al een stuk van 2€ tussen zijn kleingeld gevonden.

Enkele dagen later, gingen Slow en mske in het stadje winkelen en wat doet mske? Ze laat dat stuk van 20 frank toch in dat karreke zitten zeker!

Omwille van andere bezigheden waren Slow en mske al een pooske niet gaan zwemmen. Maandag dus wel en gisteren ging mske alleen terwijl Slow naar de les ging. En mske besloot er eens een serieus slagske aan door te geven.

“Slagske” op zijn mskes is een vloeiende schoolslag maar dan wel op haar gemakske. Zo deed ze aanvankelijk anderhalf uur over 60 lengtes en insisteerde Zoneke dat ze die op een uur tijd zou moeten kunnen. Tja, hoe lang ze er momenteel over doet weet ze eigenlijk niet, het is wel korter maar niet op een uur.

Daarom ook dat mske poogt om zo weinig mogelijk in de banen van de baantjeszwemmers te gaan, dat zijn namelijk allemaal speedboten.

Gisteren echter leek het vrije deel wel op een kom soep met al die badmutsen als ballekes. Zodoende belandde mske dan toch maar in de baan. Maar het viel mee, daar was slechts één medegebruiker en in de tweede baan zaten er ook twee. Na twee lengtes bemerkte mske dat haar bril water doorlaat. Stoppen dus! Bril aanpassen, waarschijnlijk door het vermageren is ook haar gezicht weer wat smaller geworden. Na nog twee lengtes komt er nog ene bij en die steekt het niet onder stoelen of banken dat hij het maar belachelijk vindt om traag te zwemmen, wat mske met een nuffig gezicht laat zeggen: “ja maar jongen, ik oefen op uithouding en niet op snelheid”. Kwestie van uithouding was die knul redelijk rap weg en aan mskes uitleg mankeert natuurlijk niets.

Na een pooske verdween ook die eerste zwemmer en had mske een ganse baan voor haar allee … jà? Dat geloofde nu toch niet! Plons dook net voor haar neus het water in. Plons was -oeioeioei wat is mske slecht in leeftijden schatten- zo ongeveer een 10 jaar oud en plonsde enkele meters voor haar uit naar de achterkant, waar hij haar belette te draaien omdat hij hing te puffen zodat mske moest watertrappen en zei: “amaai, dat is verder dan ik dacht”.

Toen mske terug vertrok, kwam die pletser achter haar en deed moeite om haar voorbij te gaan. Zijn krampachtige korte snokken staken scherp af tegen mskes vloeiende lome bewegingen en ze hield wat in. In het ondiep, zelfde scenario, maar daar kan je niet watertrappen zonder je tenen te stoten, dus vertrok mske weer zonder te antwoorden op iets dat de puffende Plons haar trachtte wijs te maken. Halfweg was hij daar weer, maar aan de rechterkant. Dus heeft mske hem maar even, weer al watertrappend, de verkeersregels ingeprent. Inhalen langs links! Terug in het ondiep vroeg hij hoe dikwijls hij haar nu had ingehaald. “Vier keer” zei mske in een poging om haar draai te nemen. Plons oordeelde dat het genoeg was en vertrok.

“Oef” dacht mske en zwom verder, maar bij het draaien zag ze de groep in witte T-shirts met hun vlerken zwaaien als neergestreken gieren en vroeg ze aan de redster: “training?” Lap! Binnen tien minuten. En dat met nog 16 lengtes te gaan.

mske is dan maar bij de ballekes gaan zwemmen. Viel ook niet zo mee, al waren er al een deel uit. Daar waren de logge opa, die voor niemand opzij gaat maar zelf niet op een lijn kan zwemmen, de man die deed alsof hij uitweek maar gewoon efkes op zijn zij ging liggen en de kerel met zijn sikske in een streepke geschoren, dat doorliep tot aan zijn navel. Verder waren er nog twee bomma’s met opgeblazen badmutsen waar, naar later bleek, hun permanant onder stak. Die stonden gewoon wat aan de kant te kletsen en zwommen af en toe eens een baantje.

Awel, mske was blij toen ze haar lengtes had en alhoewel ze zich normaal nooit ergert in het zwembad, deed ze dat nu wel, toen ze onder de douche ging en de bomma’s er ook uitkwamen om daar staan te kletsen. En toen ze daarna nóg stonden te kletsen en dan precies in de doorgang, moest mske een onweerstaanbare drang onderdrukken om die twee niet terug dat bad in te kiepen.

Zaterdag dus verwelkoming van de nieuwe inwoners en ondanks Slow en mske hier sedert 1 september al twee jaar woonden hoorden ze daar ook nog bij. Want de stad wou een teloorgegane traditie terug invoeren.

Het was gewoon gezellig. Voorstelling door burgemeester en schepenen, gechronometreerd door een regisseuse die alles had uitgekiend tot in de puntjes, rondleiding door de gemeentelijke diensten, standjes op het plein van het gemeentehuis, een receptie. Alles tot in de puntjes af.

Slow en mske hebben bij de tombola nog een waardebon gewonnen voor het aanschaffen van verf. Die zal nog wel van pas komen. De gratis bon voor zwemmen komt ook wel van pas. En het jaarabonnement gratis van de bibliotheek? Tja, mske heeft net het hare verlengd en dat zal ze dus tot de volgende verlenging moeten bijhouden.

En wat te doen met de gratis bon voor de thermale baden? Op het eerste zicht zijn Slow en mske niet zo geneigd om die te gebruiken. Als Slow en mske dat willen doen, zullen Slow en mske dat wel ergens gaan doen waar het privé is.

Vandaag? Lekker lui vandaag! Geen stappen, geen zwemmen. mske voelt een spier en wil dat zeker niet verergeren. Tot nu toe heeft ze wat geforumd, wat gelezen, wat gelummeld.

Straks naar de koers kijken met de zetel onder en de seuzze boven haar.

En daarna een licht relax wandelingske om dan vanavond naar Midsomer Murders te liggen kijken.

mske heeft het deze week al dikwijls gezegd: “ware het niet om dat probleem, dan was dat hier de hemel”.

Vanmorgen stond Slow er op om toch maar de belbus te bellen. En ja, het moet leuk blijven, dus belbus gebeld.

En na het zwemmen vroeg Slow hoeveel nikkel mske nog had want hij wou een cola uit de automaat. “Dood van dorst” was mskes diagnose. Maar hij nam de cola gewoon mee. En toen ze door het parkske wandelden naar de bushalte, ging Slow op een bankje zitten en opende de rugzak en haalde er een brooddoos uit.

En zo zaten Slow en mske daar genoeglijk hun zelfgebakken brood met salami op te eten toen de hautaine madam daar passeerde.

De hautaine madam gaat alle dagen door dat parkske met haar honden voor een kakske maar zonder zakske, al staan er vuilbakjes ter beschikking. En de hautaine madam is ook van het type dat geen goeiedag terugzegt op een vriendelijke begroeting.

Nu liep ze voorbij terwijl ze nogal hooghartig naar Slow en mske keek en bleef kijken. Op een zeker moment dacht mske zelfs dat ze haar hoofd helemaal rond ging kunnen draaien op haar romp.

Blijkbaar is een picknick op een bank in een park nogal minderwaardig omdat het maar een simpel plezier is en een kleine attentie.

Je honden in een publiek park laten kakken getuigt echter van doorzicht blijkbaar, dan moet je het in je tuin niet opruimen.

Er zijn twee banen afgespannen in het zwembad.
“Dat is niet genoeg” zegt de begeleidster “we zijn een grote groep”.
Er worden drie banen afgespannen in het zwembad.
De groep komt binnen en duikt volledig, op twee na, in het ploeterbad.

Na een half uurke zwemmen een 15-tal niet-groepsleden in het vrije deel waarop de derde baan terug wordt vrijgegeven.

De eerste man sprong in het bad en zwom naar de overkant, waar hij heel bruut en geweldig draaide waarbij hij Slow bijna wegmaaide. En mske had een gevoel van onbehagen bij het zien van de allures van de man, iets ondefinieerbaar, iets dat zei: “gevaar”. Had Slow haar kind geweest, had ze gezegd: “kom hier zwemmen!”

Toen ze overzwom en Slow naar haar toe kwam, kwamen er nog minstens 7 mannen in het bad, die allen hetzelfde effect hadden. Die hadden allen een uitstraling die zei: “mijden als de pest”. En de vrouw die overkwam keek naar waar mske keek en bezag mske met eigenaardige ogen. En daarom zei mske: “potjan, wat een rare bende is dat?” en er kwam angst in de ogen van de vrouw en ze zei: “och ik zou meer kunnen vertellen maar dat doe ik liever niet”.

En mske die nooit vraagtstaart was, zwom nog maar enkele lengtes tot ze nog eens samen met de vrouw in het ondiep kwam te staan. En toen zei de vrouw: “die zitten allemaal in den bak en als ze zien dat je over hen bezig bent komen die af”. Bleek dat de eerste keer dat de vrouw die had gezien ze elk om beurt heel uitdagend nét voor haar door hadden gezwommen en toen ze had gevraagd of dat express was had ze de ganse bende tegen gekregen. Het menske was 71 jaar oud en wou dus op geen enkele manier een confrontatie met die mannen.

Wat er volgens mske helemaal niet inzat want de redder had al geruststellend naar het vrouwke geknikt, terwijl de Franse coach, waar we het ooit al over hadden, ook meer dan vriendelijk goeiedag zei en knikte en ook de zaken observeerde. Toen de mannen vertrokken ging de Franse coach mee en wist de vrouw te vertellen dat dat de bewaker was.

Wat er waar is van dat “in de bak zitten” weet mske niet, wel weet ze dat zowel de redder als die bewaker erg op hun qui-vive waren, heel erg zelfs.