Zwemmen – Pagina 6 – Wizzewasjes

Tag: Zwemmen (Page 6 of 23)

Zwemmen met stip

By ms

On 20 januari 2020

Wij hebben een zwemabonnement in het zwembad in Landen want wij gingen vroeger steeds twee maal per week zwemmen. De laatste stempel daarop was een datum ergens in 2015. Daarna waren schouderperikelen gekomen, maar die zijn nu wel door.

Er waren nog wel redenen waarom we het meer zo zagen zitten, maar de badmuts was wel een hoofdzaak waarvoor wij onze zwemroutine van vroeger niet hervatten.

Maar we missen het wel. Dus hebben we onze voet in de pla gezet en gingen gisteren met ons vieren.

Na een half uurtje hielden we het voor bekeken. We wisten ineens weer voor welke redenen we er ooit de brui aan gaven.

Luc en ik beslisten dat we wel zouden doorzetten, niet tijdens twee uren seniorenzwemmen -daarvoor spannen ze dan twee banen af- maar gewoon op de uren dat het ons zint, in de ochtend. Met Amke en Ella zullen we dan wel naar een serieuzer bad gaan. Eens najaar gaat Plopsaqua open en kunnen we daar terecht.

Dan kom ik uit dat zwembad, zeg tegen Amke dat ze wat luider zal moeten praten omdat ik mijn hoorapparaat nog niet terug in heb en hoor ik het hoorapparaat forfait geven. Ik dacht dat tinnitus dat geluid imiteerde om vol ongeloof tot de constatatie te komen dat ik dat helemaal vergeten opbergen was vóór het zwemmen en met gehoorapparaat en al dat zwembad in gedoken was, al mag je dat duiken met een korrel zout nemen.

Ja, lap zeg. Jammer dat ik het moet zeggen, maar gelukkig was er die silicone badmuts nog zodat het niet doorweekt was.

Gelukkig was het met een sessie droogkast opgelost.

Chaos

By ms

On 23 juni 2019

In Amke en Ella, Sunparks

Bij hun vorig verblijf vroeg Ella wanneer we nog eens gingen zwemmen. Daarmee bedoelt ze dan in Sunparks, niet gewoon in ons lokaal zwembad.

Donderdag herinnerde ik Luc eraan dat hij nog tickets moest bestellen, want Luc doet dat via Groupon als daar een actie loopt. Dan kom je de helft goedkoper uit. Er was een actie voor het laagseizoen. Vermeld stond dat je alle dagen van juni en september kon gaan.

Luc schrijft in, betaalt en krijgt de vier uitnodigingen waarop hij de gewenste datum moet melden. Alléén kan dat ineens niet op zaterdag of zondag. Dat is buiten de waard gerekend, want we halen Amke en Ella pas op vrijdag avond.

Er zijn drie mogelijkheden:

Luc maakt ruzie met Groupon, waar we geen van beiden zin in hebben;
Luc en ik gaan samen twee keer zwemmen ergens in de week, waar we ook geen van beiden zin in hebben;
De examens zijn gedaan, misschien kunnen we Amke en Ella die vrijdag rond de middag al gaan halen.

Dat kunnen we. Probleem opgelost.

Neen, toch niet helemaal, want “Dwars door het Hageland” gaat door op 21 juni en er wordt opgeroepen om de streek van Aarschot en Diest te mijden en daar moeten wij nu toch door om de autosnelweg nemen.

Misschien moeten Amke en Ella dan maar hun koffertjes én hun zwemgerief meenemen naar hun andere oma en kunnen wij hen daar oppikken en de autosnelweg in Leuven nemen.

Dat kan. Probleem opgelost.

Onderweg willen we picknicken. Dan blijkt dat Luc zijn bokes vergeten heeft. Gelukkig hadden we ergens een toastbrood gekocht en had hij twee bananen voorzien voor bij de picknick van Amke en Ella.

Probleem opgelost.

Bij Sunparks stond de parking afgeladen vol. Blijkbaar reden er van daaruit pendelbussen naar Graspop en hadden vele bezoekers besloten dan maar een huisje te huren. We vreesden al dat we ergens bij de ingang moesten gaan parkeren, maar gelukkig was er nog een verlaten, vergeten plaatske waar we de auto in manoeuvreerden.

Probleem opgelost.

Bij de receptie konden ze ons geen zwemtickets geven want de mails van Groupon hadden geen barcode. Gelukkig wist de receptioniste dat Luc daarvoor de Groupon app moest downloaden en inloggen. Dan zou hij de barcodes te zien krijgen. Dat was blijkbaar veranderd sedert de vorige keer.

Luc en app in één zin is een wreed slechte combinatie.
KPN van Sunparks en onze telefoon in één zin is een wreed slechte combinatie.
Luc en wachtwoord in één zin is een wreed slechte combinatie.
De drie voorgaande samen in één combinatie is het noodlot tarten.

Drieëntwintig minuten later kwam het in orde, scande de receptioniste de codes en kregen wij onze tickets.

Probleem opgelost.

Het gedoe met de lockers doe ik even kort uit de doeken, het leek een klein beetje een stoelendans: het riempje van Lucs sleutel was gerafeld en onveilig, Ella kreeg de sleutel niet uit het slot na afsluiten. Ze namen beide een andere locker. Ella kreeg dit deurtje niet op slot. Luc hielp haar.

Probleem opgelost.

Het zwemmen was zalig, er was niet veel volk wat ons verwonderde.

Er was geen probleem op te lossen.

Na het zwemmen nemen we onze spullen uit de locker, we stappen in de kleedhokjes of … dat willen we doen als Luc zegt: “Waar is mijn taske?” “Waar is mijn zwemzak?” “Waar is mijn jas?”

We blijven versteend staan. Effectief, de locker is leeg en Luc heeft enkel zijn kleren, zijn shampoo en douchegel.

De paniek moet ik niet beschrijven zeker? ID-kaart, rijbewijs, sleutels, telefoon … alles weg. Ik ga ervan uit dat er een fout is gebeurd bij de lockerwissel vóór het zwemmen.

Het heeft geen nut om daar met vier te staan rillen en Amke en Ella gaan zich aankleden. Luc haalt er de redder bij. Die informeert zich bij de redders en wil dan naar de receptie om te horen of het daar is binnengebracht.

Ik ga me ook snel aankleden want Luc heeft ook geen handdoek. We zullen even aan handdoek-delen moeten doen. Als ik de handdoek wil doorgeven en op de redder wachten komt hij er net aan mét alle vermiste voorwerpen, behalve de jas, die lag uiteindelijk nog in de auto.

Probleem opgelost.

Was dat nu niet goed afgelopen dan hadden we het verdere verloop van de uitstap geschrapt, maar nu stapten we welgemoed de McDonald’s binnen. Ging er iets fout? Behalve de portie friet die ontbrak maar die we direct kregen? Neen toch.

Stond de 4km file er nog die Touring Mobilis meldde? Neen toch.

Was de E313 echt afgesloten in Lummen? Neen toch.

Achteraf gezien, eens thuis vonden we het toch wel een geslaagd dagske.

pske van mske:

Toch even ter verduidelijking. Niets van het voorgaande kan aan Sunparks in Mol verweten worden, integendeel, ze zijn daar erg behulpzaam en vriendelijk.

Geen fun maar foeter

By ms

On 17 maart 2019

In Sunparks

Het was een goed en hygiënisch systeem. De kleedcabines van een zwembad staan zo opgesteld dat ze als sas dienen. Je gaat aan de ene zijde binnen met je schoenen aan en je komt er aan de andere kant uit op je blote voeten. Eigenlijk kon/kan je moeilijk per ongeluk in de foute gang terechtkomen.

Het verwonderde me dan ook dat ik, die eerste dag in Sunparks, boven de doorgang tussen het sas met de haardrogers en de cabines de Engelse tekst zag staan dat er voorbij die doorgang geen schoenen waren toegelaten, enkel blote voeten. Dat kon volgens mij niet kloppen omdat je dan in die ruimte sowieso geen scheiding kan houden tussen met en zonder schoenen.

Maar ik kon daar nu al geen kanten uit omdat die ganse ruimte vol stond met zwembadverlatende jeugd, met hun schoenen aan wel te verstaan. Bovendien was ik Luc kwijt.

Ik ging terug naar boven, vond hem aan de kassa -zijn ticket had niet gewerkt- en legde het probleem aan de medewerksters voor. Die vielen uit de lucht en zegden dat we toch in het kleedhokje moesten geraken en dat we dus gewoon door konden lopen.

We liepen dus gewoon door. Op maandag deden we dat, op dinsdag en woensdag ook.

Op donderdag stond het pleintje voor het zwembad (zie foto hieronder) afgeladen vol met wachtende zwembadverlatende jeugd. De ruimte aan de kassa stond vol met drummende zwembadverlatende jeugd die allemaal gelijk door die draaideur wilden. De draaikant naar binnen toe was leeg. Ik liep er dus in. Aan de andere kant bleef de opzichter maar kinderen in die draaideur proppen. De deur blokkeerde en bokte tegen mij aan. Luc heeft die deur tegen gehouden. Ik zat klem. Toen pas stopte die opzichter met kinderen in dat compartiment te duwen.

Daarna moet je je ticket scannen om door een draaistang te geraken naar het bad zelf. Aan de binnenzijde stonden nog massa’s kinderen aan te schuiven om naar buiten te kunnen. Ik vroeg het eerste kind: “jij eerst of ik?” Gezien het aantal kinderen dat daar nog door moest zei de leraar dat ik eerst mocht gaan waarop het kind op de knop drukte om die draaistang naar buiten te laten draaien, waardoor die -omwille van tegenstrijdige opdrachten- blokkeerde. Ik zat klem.

Ik kreeg een enorme zin om me om te draaien en weg te gaan. Ik heb een hekel aan mensenmassa’s, zie je. Niet moeilijk als het altijd zo moeilijk moet gaan. Maar ik ging niet weg. Ik beet door, eens in de kleedcabine zou het gedrum wel stoppen. Ik wurmde me tussen de tientallen kinderen in de bespiegelde en haardrogende zone en liep door. Eens in het water zou ik de opgekomen stress wel verzuipen.

Dat was buiten die ene kerel gerekend, die me in het Frans een uitbrander gaf -effenaf uitfoeterde- omdat ik mijn schoenen nog aan had in die gang. Ik legde uit dat … en daar ging die even op zijn achterste benen staan en eiste dat ik mijn schoenen on-mid-del-lijk uit zou doen. Dat had die gedacht. Die vloer was zo smerig als maar zijn kon. Ik riep Luc terug die poeslief aan het heerschap vroeg: “En in het Nederlands?” Dat kende hij niet.

We zijn terug gegaan en niet gaan zwemmen. Het personage aan de kassa smaalde wat toen ik het vertelde en zei dat het al jàren zo in het reglement stond. Aan de receptie vielen ze terug uit de lucht maar niet helemaal. Dat waren namelijk de twee dames van maandag en die beaamden dat ze het op maandag nog niet hadden geweten, dat het een gloednieuw reglement is.

Ik volg reglementen. Kan ik niet leven met een bepaald reglement dan mijd ik die plaats. Als ze me zeggen bijvoorbeeld dat ik mijn tas aan de ingang van de winkel moet onbewaakt achterlaten, dan ga ik die winkel niet binnen en zien ze me daar later ook nooit meer terug. Moet ik mijn schoenen uitdoen in een ruimte waar anderen de hunne aantrekken waardoor je wel degelijk met je blote voeten door de achtergelaten aarde en andere mogelijke viezigheid moet, dan ga ik niet binnen.

Misschien hebben ze wel een reden om deze regel in te voeren, de gezondheid van mijn voeten vind ik echter een uitstekende beweegreden om daar mijn voeten aan te vegen. Ze hadden ons daarvan op de hoogte moeten brengen vóór het boeken. Nu stonden we voor een voldongen feit. Of het gescheiden gedeelte bij de hygiëne voor zwembaden beschreven staat zou ik niet weten, al denk ik van wel.

Die avond had ik ideeën voor negatieve antwoorden op hun weerkerende vraag om een recensie, voor een recensie bij Zoover, voor brieven schrijven naar wie-weet-ik-al. Zeker is wel dat hun regel niet correct, zelfs niet wettelijk, staat aangegeven. Hij stond er enkel in het Engels maar in geen van de drie landstalen.

Na het avondeten hebben we ingepakt en zijn vertrokken. Dat vonden we logisch. De volgende ochtend zouden we enkel opgestaan zijn om uit te checken en een laatste keer te gaan zwemmen. Wat we daarna zouden doen wisten we nog niet, met het oog op de aangekondigde klimaatstaking en wij die over de Brusselse Ring moesten. Dat vroegere vertrek was ook daarvoor een oplossing.

We hebben dus geen foto van die tekst. Wie gaat nu zwemmen met zijn smartphone …

Foto van Luc

Uit de naad

By ms

On 19 januari 2019

In Za za, ze & zo

Ik liep bij Zoneke, want ja daar waren we weer, over de overloop en de weegschaal stak mijn ogen uit.

Alhoewel ik mezelf had beloofd dat ik me pas zou wegen als mijn broeken afvielen -want ik had wel gemerkt dat ik aangekomen was en ik had al wel gezegd dat we te veel stil zaten- ging ik erop staan.

Ik schrok en snapte niet dat ik nog niet uit de naad van mijn kleren kwam gepuild, maar die passen nog altijd al moet ik zeggen dat ik nogal graag relatief losse kleren draag.

Waarom ik mezelf had beloofd om me niet meer te wegen tot ik zeker was dat er af was? Dat is simpel. Het werkt demotiverend als je -zoals nu- tot de conclusie komt dat alles averechts uitdraait.

Verder is ook onze weegschaal kapot en heb ik enkel nog de kleine reisweegschaal die ik me indertijd kocht toen ik nog dagelijks de controle deed, wat me toen wel werd afgeraden.

Hoog tijd dus om me uit de naad te werken. Drie maal per week een half uurke fietsen is niet voldoende. Er moet weer meer gewandeld worden en mogelijk gaan we weer zwemmen en ook mogelijk doe ik, enkele keren per dag, het traject naar onze zolder als bijkomende klimoefening.

Minder eten is geen optie. Ik heb nu eens de kcal geteld en ik kom -op normale dagen- zelfs niet aan het aangeraden minimum van 1.500 kcal per dag.

Rond en gezond

Rustpauze

By ms

On 12 november 2018

In Center Parcs

Zo een midweek er tussen uit is een welkome rustpauze op zich. Niet dat we ons thuis doodwroeten, niet dat we op vakantie geen eten maken, maar het is een periode van andere rust, meer een inwendige. We zijn dan weg van te dichtbebouwde kommen en de zaken die we nog moeten regelen. We genieten van open ruimtes, prachtige wandelwegen, bossen en laat ons ook het bijhorende zwembad niet vergeten.

Maar zelfs tijdens deze rustpauze lassen we rustpauzes in. Niets moet, alles mag, zodoende kan het zijn dat we gewoonweg een dag zwemmen overslaan omdat de zin ontbreekt.

Waar we ook telkens een rustpauze inlassen is tijdens onze wandelingen. Niet dat we met hele kwartieren op een bank gaan zitten, neen, we stoppen even, laten de omgeving op ons inwerken en eten een versnapering die we meenamen. Meestal -zo goed als altijd- is dat een banaan. Maken we hele lange wandelingen, lassen we zo twee tussenstops in en nemen we natuurlijk twéé bananen mee.

Niet altijd vinden we een bank die tot pauzeren noodt, maar als het toeval een beetje helpt kunnen we zelfs de ballast even afgooien. Dat doen we niet op modderige of vuile ondergrond wel te verstaan.

Rustpauzes die ook adempauzes zijn.

De eigenwijzen

By ms

On 11 augustus 2018

In Za za, ze & zo

Over de saaiheid van de inwoners van dit huis hadden we het al meer. Want zie je, als we naar de bergen gaan, volgen we de richtlijnen van de bergbewoners. Zij kennen hun bergen het best.

Gingen we naar Noorwegen, volgden we het advies van de Noren. Die mensen kennen hun land het best. De Lappen trouwens ook.

Al jaren is het, maar dan echt al jaren, dat we weten dat je niet moet gaan zwemmen in meren met een behoorlijke diepte. Die meren spelen vuile spellekes met ijskoude onderlagen.

Wat merken we nu steeds opnieuw en opnieuw? Ze gaan de bergen in en moeten gered worden, als het nog kan. Ze gaan zwemmen in meren waar je jaren in kan ronddrijven zonder gevonden te worden.

Aan zee is het toch ook zo. De redders lopen er als overschot bij, tot er iets gebeurt en als het fout gaat schuiven ze ook nog de schuld van zich af.

Hebben de mensen nu echt zo weinig verantwoordelijkheidsbesef? Want als het fout gaat zijn het wel anderen die hun leven moeten wagen om het op te lossen, als het nog op te lossen valt.

Kerekewere!

By ms

On 24 maart 2018

In Sunparks

Een midweek aan zee met:

vrieskou;
lenteweer;
schitterende luchten;
regen;
omleidingen;
een koers in De Panne;
binnenkijkende buren;
overdaad testosteron bij het zwemmen;
…

Niets kon ons deren, wij hadden vakantie!

De positieve dingen zijn zo kort niet samen te vatten.

Meer foto’s

Plopsaqua

By ms

On 12 februari 2018

In Za za, ze & zo

Zo lang we hier wonen hoorde ik dat ze het zwembad gingen vernieuwen, herbouwen en al wat je nog meer kan doen met een zwembad dat uit de jaren ’70 dateert.

Plopsaqua kwam enkele jaren geleden ter sprake, maar daar geloofde ik niet erg in. Er waren wel meerdere kandidaten en niet de minste.

Ondertussen gingen/gaan wij haast niet meer zwemmen. Er zijn enkele redenen:

Gedurende de dag is het niet open voor het publiek, dan is er schoolzwemmen.
’s Avonds heb je twee banen voor baantjestrekkers, ik doe dat ook maar ik pas! Die snellen vinden me storend.
In de rest van het bad poedelen de babbelzwemmers en hangen de kanthangers.
Op vrijdagavond zit de zwemclub er in.
Er is de verplichte storende badmuts.
Het is risico voor mijn schouders als ik mezelf uit dat bad moet hijsen.

De vakantieperiodes waren een verademing. Dan konden we ’s morgens om 9u aan de slag. Behalve nu tijdens de kerstvakantie. De deuren gingen dicht omwille van onderhoud.

Nu zijn we echter -al een klein poosje- in een volgende fase van ons leven aanbeland. We kunnen met de senioren gaan zwemmen, dat is op dinsdag en donderdag een uurtje vóór het publiek zwemmen.

De Plopsaqua kogel is door de kerk en het blijkt nu toch op de grens Landen-Hannuit te komen.

In het gloednieuwe zwemcomplex zal zowel plaats zijn voor ontspanning en recreatie als voor sport en educatie. Naast een 25 meter bad met 8 banen en een instructiebad met 4 banen, die moeten beantwoorden aan het grote verwachte aantal scholen en groepen, komt er een recreatief gedeelte met spectaculaire waterattracties, waaronder de 19 meter hoge Sky Drop, en een doorgedreven thematisering met Bumba en Maya als centrale figuren.

Enkele bedenkingen:

Als dat bad in de dag ook gesloten gaat zijn voor publiek en ’s avonds meer volk (lees kinderen) gaat lokken, komen wij dan nog aan de bak?
Onderhoud zal niet meer tijdens de vakanties zijn, maar dan wordt het zeker ballekes in de soep.

Luc zocht op dat een jaarlijks zwemabonnement er 100€ per persoon zou kosten. Als we wekelijks één keer gaan zwemmen hebben we dat al dik uitgespaard, maar de vraag of het doenbaar wordt blijft hangen en zal enkel door uitproberen beantwoord worden.

Van die badmuts zullen we dan toch wel af zijn zeker?

Het koningsweekend

By ms

On 9 januari 2018

In Amke en Ella, Za za, ze & zo

Luc bracht op Driekoningen een driekoningentaart mee. Niet voor ons beidjes maar voor ons vieren want Amke en Ella waren hier, al denk ik dat zij daar eigenlijk ook al te groot/oud voor zijn. Ach ja, het was voor de leut … én voor de taart natuurlijk.

De eer om in de boon te bijten, viel mij te beurt, al was dan geen boon maar een stenen lammeke dat er uit zag als een hond.

En dat voor de éérste keer in mijn hele leven dat ik een stuk driekoningentaart eet.

…

Op zondag stond zwemmen in Sunparks op het programma.

Net toen de golfslag werd opgestart, liep daar zo een klungel die een aquagympijp buit had gemaakt en daarmee knotste hij tegen mijn hoofd. Dat is niet erg, die dingen zijn zacht en doen geen pijn. Maar mijn zwembril verschoof en liep onder. Ik zocht de kant en de golfslag werd stilgelegd.

“Dat doen ze voor jou” zei Luc. En inderdaad, van op haar verhoog zat de redster vragend teken te doen. Hij heeft dan maar even op die bril getikt.

Als ik ooit in per ongeluk een rivier of een vijver in totter, verdrink ik sowieso. Ik kan niet zwemmen met mijn ogen dicht en zonder zonder zwembril kan ik ze niet open houden.
…

“Als we thuis komen, moeten we oppassen” zei Luc. Hij miste één van zijn gelzolen en vermits die niet in het kleedhokje uit zijn schoen was gevallen, dacht hij aan thuis.

Wat bleek? Hij had die tweede gelzool in een ander paar schoenen gestopt.

…

De kerstboom opruimen? Daar hadden we echt geen tijd voor, die dag na Driekoningen. We hebben wel Amke en Ella naar huis gebracht.

De kerstboom hebben we gisteren aangepakt.

Loze beloften en vaste voornemens

By ms

On 2 januari 2018

In Za za, ze & zo

Ik heb maar één voornemen en dat is dat ik geen voornemens wil. Een mens begint daar met de beste wil aan maar houdt niet vol.

Dat ik terug wil gaan wandelen is geen voornemen, dat doen we toch als:

Lucs voet genezen is;
het niet giet.

Alle dagen fietsen, zij het dan op een binnenhuisveloke, of alle weken zwemmen, dat wil ik ons niet opleggen. Alles wat naar verplichting ruikt is geen voornemen, maar is … nu ja, gewoon verplichting. En dan zou het plezante er ook gauw af zijn.

Anderzijds was er een belofte die we onszelf deden … al minstens vier jaar geleden. Dat is nu geen belofte meer. Dat wordt verwezenlijkt.

Eén vast voornemen is er wel. In augustus gaan we terug naar Schotland. Ik heb gisteren de Calmac ferry geboekt. Calais-Dover moet wachten tot ik zeker weet dat ik zeker ben van de rest van de voorlopige planning.

Er zitten ook al een midweek Sunparks en een midweek Center Parcs in het pakket, de ene binnenkort, de andere in de herfst.

Ik ben dus gisteren al druk doende geweest met dingen te verwezenlijken alvorens ze voornemen werden. Want voornemens? Daar doen we echt niet aan.