Zoek
Mensen zijn ook een diersoort.
Het is jammer dat sommigen beesten zijn.
Maand: juli 2004 (Page 3 of 4)
Wie tot kinderen voortdurend bescheidenheid predikt, voert niet tot bescheidenheid, doch tot onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen.
Mouche heeft nog maar eens brood gepikt. En mske beweert dat ze dat doet uit wraak omdat ze twee dagen niet thuis zijn geweest. In ieder geval kwam ik maar schuilen op mijn nieuwe veilige plaatsje. Ik weet nog dat Slow vorige keer dreigde dat we geen ander eten gingen krijgen.
Maar mske zei: “kom zenne Sloefke” en ze ging naar de keuken en verdeelde het gepikte brood over drie kommekes en dan goot ze er melk over.
Alleen Mouche kreeg niks!
Gisteren regen en regen en regen. Ze hadden nochtans beter gegeven.
Dus zijn Slow en mske opgestaan, hebben ontbeten, zijn terug het bed in gedoken en hebben gelezen, geslapen, gelezen, geslapen, gelezen, geslapen.
De vader van Ex heeft zijn kaaksbeen gebroken. Dat is niet om te lachen en toch heeft mske heel even gedacht: “hij heeft het zelf gezocht” toen het haar verteld werd.
Haar schoonvader was een prettige man en ze mocht hem graag. Ze voelde veel sympathie voor deze man die getrouwd was met die anderhalve meter vergift.
Hij ging werken en zorgde daarna voor de hof en voor zijn duiven.
Schoonmama zei altijd dat ze die vuiligheid buiten wou, die duiven dus, en ze beweerde dat die er uit moesten als hij op pensioen ging want die gingen haar te veel kosten. En hij deed werkelijk de duiven weg toen hij op pensioen ging en voor de hof zorgde hij ook niet meer, want hij was oud. Hij zette zich in zijn relax zetel en kwam er niet meer uit. Hij keek de ganse dag naar TV en schafte zich allerlei dingen aan die goed zijn voor echt oude invalide mensen zoals een zak om de voeten warm te houden.
Als mske zei dat hij eens meer moest buitenkomen en iets gaan doen antwoordde hij: “ik heb al genoeg gedaan, ik ga er nu van profiteren” en nestelde zich nog dieper in zijn relax.
Toen begon hij met ganse weekends in de kliniek te gaan liggen. Het scenario was steeds hetzelfde: hij kreeg een hartinfarct op vrijdagavond, belde Ex op om hem weg te brengen en bleef daar tot ’s maandags want dokters van wacht nemen geen risico’s. En er werd van Ex verwacht dat hij daar bleef want pa was heel slecht en schoonzus dierf niet in klinieken blijven. Schoonvader heeft nooit een hartinfarct gehad.
Toen mske daar iets over zei tegen Ex, antwoordde hij dat hij het risico niet wou lopen dat het ooit eens waar zou zijn.
Na de breuk met Ex hoorde mske maar af en toe iets via Zus en Zoneke. Dat varieerde van: “peter is nu wel heel erg slecht” en “Zus zat een gans weekend in de kliniek” en mske zei dat dat logisch was; de man had zichzelf volledig laten verzwakken. Het was weer loos alarm.
Nu wist Zoneke te vertellen dat hij bijna niet meer kon gaan en dat Ex had voorgesteld een looprekje te halen, wat hij had geweigerd. Hij is nu gevallen en heeft zijn kaaksbeen gebroken. De dokter en de kinesiste hebben nu gedreigd dat ze zijn zetel gaan afpakken en nu heeft hij wel een looprek.
Gisteren besliste mske om vanmorgen om 6u op te staan, maar ze heeft dat enkel gedacht.
Vanmorgen zei Slow: “het is enkele minuten voor 6”.
mske dacht: “Ik moet stiller gaan denken”.
Niets gemerkt van blogproblemen of toch misschien de voorlopers. Net voor mske vertrok wou ik nog even op het blog komen en het ging niet rap genoeg en mske wou weg en sloot alles af.
Arme ik!
Maar ze hebben wel in de gietende regen gezeten en het was pikkedonker op de autostrade en door de regen zagen ze ook niet ver. Maar ze hebben de ring rond Brussel gemeden en zijn eerst naar de boekhouder gereden en dan naar het buro van Mr. Sloddermans.
En daarna naar Zoneke want daar stond nog een belangrijk onderdeel van uit de kleine caravan. En aangezien die kleine caravan nu weg is wegens niet meer nodig, wou mske dat belangrijk onderdeel in de grote caravan zetten want in de grote caravan staat dat belangrijk onderdeel ook, maar dan in het klein.
Iedereen nog mee?
Nog even iets over de miss’en die je soms aan zee kan tegenkomen. Jaja, aan zee, want in het binnenland heeft mske dergelijke individuen nog niet ontmoet.
Op de eerste dag van de Ronde van België liepen Slow en mske over de dijk in Oostende. Plots kneep Slow héél hard in mskes hand en mske keek haar ogen uit.
Het wezen was gekleed met een wit kleed in broderie anglaise, met spannend lijfje en openstaande rok, typisch het soort kleren dat kleine meisjes zouden aantrekken als ze feetje of prinses willen spelen.
Ze was erg geblondeerd en haar gezicht was heel erg poppig opgemaakt. Het fatje dat er naast liep verzonk er als het ware in het niets bij.
Even later vroeg de iemand met wie ze daar hadden afgesproken: “heb je oma Barbie gezien?” Blijkbaar was het zo een rariteit dat zelfs haar zoontje zijn vormpjes, schupje en emmertje laten liggen had om het rare wezen na te kijken.
Even later stapten ze richting aankomst en zagen ze het koppel aan een tafeltje op een terrasje zitten. De vrouw keek niet naar haar metgezel maar wel naar de mensen op de dijk, blijkbaar om te genieten van de aandacht die ze kreeg.
En toen zei de kennis: “ze heeft eigenlijk meer weg van Miss Piggy dan van Barbie hé”.
mske schat de leeftijd op minimum ’70.
“We gaan allemaal een blog maken” stelde Max op 4 juli 2003 voor op het forum. En ze deden het. Maar op dat ogenblik had mske te veel werk, juli is altijd een drukke maand.
“Je moet ook een blog maken” zei Slow en mske wou er aan beginnen, maar zoals altijd moest het al van bij aanvang misgaan. Skynet wou haar skypass, die ze al lang geleden had aangemaakt, niet herkennen. En mske zei: “foert”, maar Slow en Max drongen aan. Ze regelden zelfs de skypass en mske zei: “dat Sloef het dan doet”!
En ja, ik wist niet goed hoe ik er moest aan beginnen en dit was dus mijn eerste berichtje.
En er zijn er nog vele daarna gekomen.
